چهارشنبه سوري

در ايران رسم است كه پيش از پريدن آفتاب،
هر خانواده بوته هاي خار و گزني را كه از پيش
فراهم كرده اند روي بام يازمين حياط خانه
و يا در گذرگاه در سه يا پنج يا هفت «گله» كپه مي كنند.
با غروب آفتاب و نيم تاريك شدن آسمان،
زن و مرد و پير و جوان گرد هم جمع مي شوند
و بوته هارا آتش مي زنند.
در اين هنگام از بزرگ تا كوچك هر كدام سه بار
از روي بوته هايافروخته مي پرند،
تا مگر ضعف و زردي ناشي از بيماري
و غم و محنت را از خود بزدايند
و سلامت و سرخي و شادي
به هستي خود بخشند.
مردم در حال پريدن از روي آتش ترانه هايي مي خوانند.

زردي من از تو ، سرخي تو از من

غم برو شادي بيا ، محنت برو روزي بيا

اي شب چهارشنبه ، اي كليه جاردنده ، بده مراد بنده