امام ابوالحسن، علی بن محمد، ملقب به هادی که درود خدا بر او و خاندان پاکش باد؛ دهمین پیشوا و جانشین، پس از رسول خدا صلی الله علیه وآله است که به سال 212 ق در مدینه زاده شد و در سال 254 ق در سامرا به شهادت رسید. آن حضرت در مدت 33 سالی که وظیفه امامت و رهبری مسلمانان را بر دوش داشت توانست در زمان و زمینه های گوناگون، جلوه های یک انسان کامل را از خود پدیدار سازد. نماهایی که هر یک، صفحه ای از کتاب هدایت انسان به سوی کمال است به شرط آنکه دستور کار قرار گیرد و از آن پیروی شود.
عزیز پروری به جای ذلیل پروری
ابو هاشم جعفرى نقل می کند:
به تنگدستى سختی دچار شدم. خدمت امام هادی علیه السلام رسیدم. مرا به حضور پذیرفتند. همین كه نشستم فرمود: قصد شکرگزاری از كدام نعمت الهی را داری؟
من زبانم بند آمد و ندانستم در پاسخ چه بگویم. پیش از آنکه سخنى بگویم خود حضرت شروع به سخن کردند و فرمودند:
خداوند تو را به نعمت ایمان آراسته کرد كه با این نعمت بدنت بر آتش دوزخ حرام شده است و به تو سلامتى ارزانى داشت كه این توفیقى است براى عبادت و بندگى؛ و قناعت را روزى ات کرد كه با این صفت تو را از خوارى و بىارزش شدن نگهداشت.