سید حسین سیدی

یکی از فواید مهم روزه داری، نزدیک  شدن فاصله بین فقیر و غنی است؛ چنانکه امام صادق(علیه السلام) در این زمینه می فرماید: «إنما فرض الله الصيام ليستوي به الغني و الفقير[1] خداوند روزه را واجب كرده تا بدين وسيله دارا و ندار (غني و فقير) مساوي گردند.» وقتی ثروتمندان روزه می گیرد، طبعا طعم گرسنگی و تشنگی را خواهند چشید و این نکته یعنی درک کردن حال فقیران جامعه.
امام رضا(علیه السلام) می فرماید: «انما امروا بالصوم لكي يعرفوا الم الجوع و العطش فيستدلوا علي فقر الاخر[2] مردم به انجام روزه امر شده اند تا درد گرسنگي و تشنگي را بفهمند و به واسطه آن فقر و بيچارگي آخرت را بيابند.»
 هر چه انسانهای ثروتمند در روز داری خود متقی  بوده و در فکر آخرت باشند، می دانند که در فردای قیامت، تقوا به درد می خورد و مال و منال و مقامات دنیوی ارزشی ندارند، و در آن دنیا چه بسا فقیران جامعه، از لحاظ معنوی در رتبه بالاتری از ایشان باشند. این مطلب، همان نکته ای است که ما به دنبال آنیم؛ زیرا که اینچنین ثروتمندان، به لحاظ مجهز شدن به تقوای الهی، همواره در زندگی، خود را برتر از فقیران جامعه ندانسته و به رواج فاصله طبقاتی دامن نمی زنند.
خوشبختانه در کشور ما در ماه مبارک رمضان، سفره های افطاری برای ایتام و نیازمندان انداخته می شود و انسانهای نیکوکارِ و با مکنت، در این کارها مشاکت خوبی دارند، میزان مشارکت خیّران و انسانهای ثروتمندِ متقی در جشن های گلریزان، سال به سال افزایش پیدا می کند و...
رواج فرهنگ فوق در ماه مبارک رمضان، باعث کم شدن فاصله طبقاتی در جامعه و نزدیک شدن فقیر و غنی به هم می شود.

پی نوشت:
1ــ وسائل شیعه ج10 ص7.
2ــ همان، ج 10ص9.