برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان ندای وحی و آدرس nedayevahi.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.
واژه تدبیر از «دبر» عربی به معنای پیامدها و دنبالههای هر کاری و چیزی است. تدبیر ناظر به حوزه دانایی و اندیشه است. بنابراین، سیاست زمانی شکل میگیرد که اولیای امور سیاسی در هر کاری به
در قرآن بیش از 50 علت و عامل برای ایجاد صبر در انسان ها و یا افزایش سطوح صبر از صبر معمولی یا صبر جمیل و تا حلم و بردباری بیان شده که در اینجا به توضیح برخی از آنها میپردازیم.
یکی از دغدغههای انسان، مبارزه با فساد است. آدمی میداند که فساد در هر حوزهای و به هر علتی، نظام کامل را به هم میریزد و زندگی را دچار اختلال میکند. اما مشکل اصلی انسان، اصل مبارزه با فساد
اخلاق، مجموعهای از صفات خوب و بد و زیبا و زشتی است که از حقایق هستی در وجود انسان است. اگر چه در بسیاری از مکاتب انسانی، حوزه بایدها و نبایدهای اخلاقی از حوزه بایدها و نبایدهای فقهی - حقوقی جدا شده است؛ اما در فرهنگ اسلامی - قرآنی، چنین جدایی به صورت جدی وجود ندارد؛ زیرا این گونه نیست که انسان مسئولیت و وظیفهای در برابر بایدها و نبایدهای اخلاقی نداشته و برای آنها ضمانت اجرایی تعریف نشده باشد؛ بلکه اگر بتوان فرقی میان ساحت فقهی با ساحت اخلاقی قائل شد، تنها از منظر کیفرها و مجازات دنیوی است؛ وگرنه اگر کسی بر خلاف بایدها و نبایدهای اخلاقی عمل کند میبایست منتظر آثار مثبت و منفی فعل و ترک خویش در همین دنیا و نیز آخرت باشد.
جرجانى مى گوید: گرفتگى نفس است از چیزى و ترک آن چیز از ترس سرزنش، و آن دو نوع است: نفسانى و ایمانى. حیاى نفسانى شرمى است که خداوند آن را در همه ى نفوس آورده است؛ مانند شرم از کشف عورت و جماع بین مردم، و حیاى ایمانى، شرمى است که مؤمن را از ارتکاب معاصى از ترس خدا باز مى دارد. [۲]
خداوند حب ممدوح را به معنای محبت نسبت به وجود مقدس خویش بر شمرده است: «بگو اگر خدا را دوست می دارید، از من پیروی کنید تا خدا(نیز) شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد و خدا آمرزنده و مهربان است.» گاهی حب مذموم و حب ممدوح با هم ذکر شده است. محبت انسان ها به یکدیگر، بر خواسته از عواملی است که با پیدایش آن ها باعث می شود قلب انسان ها به یکدیگر نزدیک و کشش و محبتی بین آن ها ایجاد شود. آغاز سلسله محبت، از جانب خداوند به بندگان است و از آنجایی شروع می شود که خداوند انسان را شایسته حمل امانت خود دانسته و این امانت را بر دوش او نهاده است. خداوند در قرآن بارها انسان ها را با صفات گوناگون مورد توجه و محبت خود قرار می دهد و به صراحت با الفاظی که بیان می کند عشق و محبت خود را به او ابراز می کند. «خداوند توبه کنندگان را دوست دارد و پاکان را(نیز) دوست دارد.» «خداوند پرهیزگاران را دوست دارد.» «خداوند نیکوکاران را دوست دارد.»
رمضان، ماهی است که در آن قرآن نازل شد. بنابراین، رابطه ویژه ای میان قرآن و ماه رمضان وجود دارد؛ یعنی همان گونه که در فصل بهار، عالم طبیعت و انسان، شادابی خاص و حیاتی دوباره پیدا می کند، رمضان نیز بهار قرآن است. دوستداران قرآن در این ماه بیش از پیش به قرآن نزدیک می شوند و با خواندن و یادگیری و فهمیدن معارف آن، به دل هایشان حیات مجددی می بخشند.
آیاتی از قرآن است که درباره امام علی(ع) نازل شده یا امام علی(ع) مصداق آن معرفی شده است. از ابنعباس نقل شده که آن مقدار از قرآن که درباره علی(ع) نازل شده، درباره هیچکس نازل نشده است. همچنین ابنعباس از رسول خدا(ص) نقل کرده که خدا آیهای را نازل نکرد که در آن «یا أیها الذین آمنوا» باشد، مگر آنکه علی در رأس مؤمنان و امیر آنان است. او نزول بیش از ۳۰۰ آیه را در مدح علی(ع) دانسته است. برخی از فضایل قرآنی امام علی عبارتاند از:
حجاب درلغت به معناي پوشيدن و پرده، به كار رفته و در هيچ موردي به طوراصالي به معناي نوع، سبك پوشيدن و نوع سبك لباسي كه پوشيده مي شود، اطلاق نشده است. در اصطلاح فقهي نيز براي رساندن معناي پوشش زنان، از لغت حجاب استفاده نشده و نمي شود، بلكه از لغت «سَتر» كه به طور دقيق، در معناي پوشش و پوشاندن است، استفاده مي شود.
مترادف واژه دوست، در قرآن كریم، كلماتی مثل صدیق، خلیل، خَلطاء، وَدَّ، ولی و اخوه آمده است.
قرآن كریم، در یك قانون كلّی همه مؤمنین را با هم دوست و برادر می داند، و انتظار دارد، نگاه مؤمنین به همدیگر از همین منظر باشد. قرآن كریم در این راست می فرماید: إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ ...(۱) پس با توجّه به این آیه، همه ی مؤمنین با همدیگر دوست و برادر هستند، و باید برای پیشرفت در امور دنیوی و اخروی خود كمك حال همدیگر باشند و اگر در انتخاب دوست دقّت نكنیم، موجب افسوس در روز قیامت می شود. در قرآن كریم،از قول دوزخیان آمده: یا وَیلَتَی لَیتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلانًا خَلِیلا(۲) ای وای بر من، كاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نكرده بودم.