سیره فردی حضرت

او از طایفه نور است، از قبیله پاکان، سلسله بزرگان و سلاله نجیبان. و می‌آید از برای احیای دین، نابودی زشتی‌ها، و برقراری عدالت؛ این قافله سالار نور و مهدی موعود علیه السلام زندگی فردیش چگونه است؟ برای درک گوشه‌ای از سجایا و اوصاف آن حضرت دیده جان می‌شوییم به احادیث منوّر معصومان علیهم السلام که بهترین منبع کسب معرفت است.

عبادت (بندگی)

«بر رنگ گندم گونش از بیداری شب‌ها زردی عارض شده و شب‌ها را... در حال رکوع و سجود می‌گذراند».[۱] عزیز سفر کرده‌ای است که «در برابر خداوند و جلال او، فروتن است، بسیار فروتن، همچون عقاب به هنگامی که بال خویش فرو گشاید و سر به زیر انداخته، از اوج آسمان فرود آید. او در برابر جلال خداوند این‌گونه خاشع و فروتن است؛ خدا و عظمت او در وجودش متجلی است. او همواره بیم خداوند را به دل دارد و از مقامی که نزد خدا دارد، مغرور نمی‌شود»،[۲] او همان خورشید ولایت است که «در برابر پروردگارش... ]بسیار[ خاشع است».[۳]

زهد و ساده زیستی (تقوا)

آن نجات‌دهنده نسل انسان «باتقوا گام می‌نهد و بر اساس هدایت رفتار نماید»[۴] و «همچون امیرالمؤمنین زندگی کند، نان خشک خورد و با پارسایی بزید»[۵] «لباس حضرتش جز پارچه خشنی نیست و غذای او نیز تنها غذای ساده و کم اهمیت است».[۶]

رحمت و شفقت
جانم به فدای آن مولایی که نسبت به مردمان «امامی همدم و رفیق، پدری مهربان، برادری برابر و چون مادری دلسوز به کودک است».[۷]

جانم به فدای آن سروری که «برای مردم از خودشان دلسوزتر و از پدر و مادرشان مهربانتر است».[۸]

جانم به فدای آن مهربانی که «در رحمت چنان است که گویی با دستِ خود کره و عسل به دهان مسکینان می‌نهد».[۹]

جانم به فدای آن عزیزی که از تبار علی علیه السلام است و هم سیره و روش او. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «هیچ مؤمنی نیست که بیمار شود، مگر به مرض او مریض می‌شویم و اندوهگین نشود، مگر به خاطر اندوه او اندوهگین گردیم و دعایی نکند، مگر بر آن آمین گوییم و ساکت نماند، مگر برایش دعا کنیم».[۱۰]

جود و بخشش

کجاست آن مظهر جود و سخا؛ که همه اولیا و انبیا مژده آمدنش را داده‌اند؟! او همان مردی است که گفته‌اند: «هنگام آشکار شدن فتنه‌ها و آشوبها، مردی خواهد آمد که بخشش‌هایش گوارا است».[۱۱]

کجاست آن عزیزی که گفته‌اند: «در آخرالزمان خلیفه‌ای خواهد بود که بی‌اندازه بخشش می‌کند».[۱۲]
کجاست آن زاده رسول خدا که پیامبر صل الله علیه و آله وسلم درباره جود و بخشش او چنین می‌فرمایند: «مردی نزد مهدی علیه السلام می‌آید و می‌گوید: به من عطایی کن! پس به مقداری که آن شخص بتواند حمل نماید، به او می‌بخشد».[۱۳]


پي نوشت :

[۱]. فلاح السائل، ص۲۰۰ و بحارالانوار، ج۸۶، ص۸۱،‌ مکیال المکارم، ج۱، ص۱۵۱ از امام کاظم علیه السلام.
[۲]. المهدی الموعود، ج۱، ص۲۸۰ و ۳۰۰.
[۳]. الملاحم الفتن، ص۵۸- الامام المهدی، ص۹۷ از امام صادق علیه السلام.
[۴]. بحارالانوار، ۵۲، ص۲۶۹، ح۱۵۸.
[۵]. الغیبه، نعمانی، بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۵۹.
[۶]. غیبت نعمانی، ص۱۵۲؛ مسندالامام رضا علیه السلام، ج۱، ص۲۱۹؛ منتخب الاثر، ص۳۰۷ از امام رضا علیه السلام.
[۷]. کافی، ج۱، ص۲۸۶ از امام رضا علیه السلام.
[۸]. روزگار رهایی، ص۸۱ از امام رضا علیه السلام.
[۹]. المهدی الموعود، ج۱، ص۲۹۷.
[۱۰]. بصائر الدرجات، ص۲۵۹؛ مکیال المکارم، ج۱، ص۱۲۱ امام علی علیه السلام.
[۱۱]. بحارالانوار، ج۵۱، ص۸۲؛ مکیال المکارم، ج۱، ص۱۴۹ از پیامبر صل الله علیه و آله وسلم.
[۱۲]. غایه المرام، ص۶۹۸؛ مکیال المکارم، ج۱، ص۱۳۳.
[۱۳]. بحارالانوار، ج۵۱، ص۸۸؛ مکیال المکارم، ج۱، ص۱۳۳.