بسم الله‌ الرحمن الرحیم
درس سیزدهم - سوره بقره آیات 84 تا 88

واژگان
1ـ تَظاهَرُونَ: هم دیگر را یاری می‌‎کنید. (مُظاهَرَة: یارى کردن) (آیه85)

2ـ تُفادوا: عوض و فدیه می‌‎دهید. (فِدیَة: عوضی كه انسان براى خود می‌‎دهد)(آیه85)

3ـ اَیَّدناه: او را تأیید و پشتیبانی نمودیم. (آیه87)

4ـ لا تَهوی: دل ‌خواه شما نبود. (هَوی: سقوط کردن) خواهش‌های نفسانى را «هَوى» نامیده‎اند؛ زیرا سبب سقوط انسان به هلاکت می شوند.

(آیه87)

5ـ غُلف: پوشیده‌شده، پرده‌دار و درغلاف. (جمعِ اَغلَف) (آیه88)

بسم الله‌ الرحمن الرحیم
درس چهاردهم ـ سوره بقره آیات 89 تا 93

واژگان
1ـ لَعنَة: دور شدن از خیر. (این کلمه هنگامی که از سوی خدا برای گروهی از بندگان به کار برده می‌شود، به معنای دور شدن از خیر و لطف وی و

به عنوان عذاب است و هنگامی که از سوی بندگان درباره‌ی یکدیگر استفاده می‌شود، به معنای نفرین و آرزوی دور شدن دیگری از رحمت و لطف

پروردگار است.) (آیه89)

2ـ بِئسَما: چه چیز بدی است. («بِئسَ» فعل ذمّ است و در تمام مذمّت‌‌ها به كار می‎‌رود. (آیه90)

3ـ بَغى: درخواست چیزی همراه با ظلم و تجاوز. (آیه90)

4ـ بَاءُوا: به عذاب الهی بازگشتند. (بوء: رجوع کردن) (كنایه از استحقاق پیدا كردن است.) (آیه90)

5ـ مُهِین: خوار كننده‎. (هُون: ذلّت و خوارى) (آیه90)

بسم الله‌ الرحمن الرحیم
درس پانزدهم ـ سوره بقره آیات 94 تا 101

واژگان
1ـ تمَنَّوا: آرزو كنید. (تمنّى: آرزو كردن) (آیه94)

2ـ قَدَّمَت: پیش فرستاده است. (آیه95)

3ـ مُزَحزِح: دوركننده. (زَحزَحَ: دور كرد)‌ (آیه96)

4ـ نَبَذَ: انداخت، رها نمود. (نَبذ: انداختن چیزى از روى بى اعتنائى) (آیه100)

5ـ ظُهورِهم: پشتِ سرهای‌شان. (جمعِ ظَهر) (آیه101)

 بسم الله‌ الرحمن الرحیم
درس شانزدهم - سوره بقره آیات 102 تا 105

واژگان
1ـ تَتلُوا: می‎خوانند. (تِلَاوَة: تبعیّت کردن، خواندن) قرائت آیات و تدبّر در آن را از آن جهت «تلاوت» گویند كه شخص قاری در پی معانى رفته و از آن تبعیت می کند. (آیه102)
2ـ فِتنَة: آزمایش، گرفتارى، نوعی ایجاد اختلال و اضطراب در چیزی که مقدمه‌ی امتحان و آزمایش الهی است. اصل آن به معنای «گذاشتن طلا در آتش» است تا خالصی های آن آشكار شود و به همین دلیل، در آزمایش های الهی به کار می رود؛ زیرا موجب جدا شدن نیکان از بدان می گردد. (آیه102)
3ـ مَثوبة: پاداشی که به صاحبش برگردد. (آیه103)
4ـ راعِنا: یا از ماده «رَعی» به معنای مهلت است و یا از ماده «رَعونَة»، به معنای حماقت. (آیه104)
5ـ ما یَوَدُّ: دوست نمی دارند. (وُدّ: دوست‌داشتن) (آیه105)