توحید در اطاعت از خداوند (قسمت دوم)
توحید در اطاعت از خداوند (قسمت دوم) در بعد خداشناسی که مبنایی بنیادین است، مهم ترین مبانی آن است که اولا «آفریدگار» همه هستی از جمله انسان و جهان است. لذا به تمام ابعاد وجودی آنها اشراف کامل دارد. ثانیا پروردگار همه هستی است. لذا اختیاردار همه چیز است. از این رو، تقدیر و تدبیر همه چیز از جمله انسان، جهان و حتی شادکامی، به دست او صورت میپذیرد. ثالثا «دانا» است و هر آنچه انجام میدهد و حکم میکند، بر اساس حکمت و مصلحت است. رابعة «عادل» است و هرگز به کسی ظلم نمیکند. لذا همه تقدیرهای او عادلانهاند. خامسا رحمتگر و مهربان است و نسبت به بندگانش، لطف و عنایت دارد. لذا بیش از استحقاق، به بندگان میبخشد و جز به نیکی با آنان رفتار نمیکند. همه اینها نشان میدهد که او تنها منبع شایسته برای تقدیر بهترینها برای بشر است. این، تبیین کننده نقش یگانه و بیبدیل «خداشناسی و توحیدباوری» در شادکامی است.