عاشورا به غير از درس، يک صحنه ي عبرت است. بايد انسان در اين صحنه نگاه کند تا عبرت بگيرد. يعني چه عبرت بگيرد؟ يعني خود را با آن وضعيّت مقايسه کند، بفهمد در چه حال و وضعيّتي است. چه چيزي او را تهديد مي کند و چه چيزي براي او لازم است. اين را عبرت مي گويند. يعني شما از جاده اي عبور کرديد، يک اتومبيلي را ديديد که واژگون شده يا تصادف کرده و آسيب ديده است، مچاله شده و سرنشينانش نابود شده اند. مي ايستيد و نگاه مي کنيد، براي اين که عبرت بگيريد. معلوم بشود که چه جور سرعت و حرکتي، چه جور رانندگي اي به اين وضعيّت منتهي مي شود. اين هم نوع ديگري درس است. امّا درس از راه عبرت گيري، اين جهت را يک قدري بررسي کنيم.

چهره ي بي زوال خورشيد عاشورا

اگر چه درباب محرم و عاشورا و آثار اين پديده ي عظيم صحبتهاي زيادي و افادات ارزشمندي شده است. لکن هر چه زمان پيش ميرود. چهره ي بي زوال اين خورشيد منوّر، که مي شود به خورشيد شهادت، خورشيد جهاد مظلومانه و غريبانه، تعبير کرد و به وسيله ي حسين بن علي عليه السلام و يارانش برافروخته شد. بيشترآشکار مي گردد و برکات عاشورا بيشتر معلوم مي شود. ازهمان روز اوّلي که اين حادثه اتفاق افتاد. تأثيرات بنياني اين حادثه بتدريج معلوم شد. ازهمان روزها عده اي احساس کردند که وظايفي دارند. ماجراي توابين، قضاياي مبارزات طولاني بني هاشم و بني الحسن (عليهم الصلوة و السّلام) پيش آمد، حتي نهضت بني عباس که عليه بني اميه در اواسط قرن دوم هجري به پا خواستند و دعاتي را به همه اطراف عالم اسلام آن روز، بخصوص به مناطق شرق ايران، خراسان و غيره فرستادند و زمينه را براي ازاله حکومت ظالم و مستکبر نژاد پرست اموي فراهم کردند. حتي نهضت عباسي ها هم که بالاخره موفق شد. با نام حسين بن علي عليه السلام شروع شد. تاريخ را مطالعه کنيد. مشاهده خواهيد کرد که دعات بني عباس وقتي در اطراف عالم اسلام مي رفتند. از خون حسين بن علي عليه السلام و شهادت آن بزرگوار و انتقام خون فرزند پيغمبر و جگر گوشه فاطمه زهرا (عليهم السّلام) مايه مي گرفتند. تا بتوانند تبليغات خود را به راه بيندازند. مردم هم قبول مي کردند. حتي لباس سياهي که شعار و لباس عزاي امام حسين انتخاب شد در ابتدا اين لباس سياه به مناسبت عزاي امام حسين انتخاب شد و آن چنان که در ذهنم هست. مي گفتند هذا حدادُ آل محمّد (صلي الله عليه و اله ) اين لباس عزاي ذريه ي پيغمبر است. بني عباس، اين چنين شروع کردند و آن تحوّل را به راه انداختند. البته خود آنان نيز منحرف شدند و دنباله ي کار بني اميه را پيش بردند. اينها تأثيرات عاشورايي است. در طول زمان هم همين گونه بوده است. آنچه در زمان ما اتفاق افتاد. از همه ي اينها بالاتر بود. يعني در عصر تسلط ظلم و کفر و الحاد بر سرتاسر عالم، درعصري که عدالت، خلاف قانون، و ظلم در سطح بين المللي، قانون شده است. . . .