یکی از مهمترین ادله طرفداران مخالفین حجاب و عفاف، شعار به ظاهر قشنگ “آزادی” است و اینکه هر کسی آزاد است که هر لباسی که دلش می‌خواهد بپوشد. در حالی که در تمام دنیا حتی در کشورهای لائیک این یک اصل پذیرفته شده است که آزادی فردی تا جایی محترم است که در چارچوب قوانین بوده و مانع آزادی دیگران نباشد.

مثلاً راننده آزاد نیست که از چراغ قرمز رد شود یا با سرعت غیرمجاز رانندگی کند یا حین رانندگی از موبایل استفاده کند چون همه این‌ها تخلف از قانون بوده و با آزادی و حقوق دیگران در تضاد هستند.

همچنین اگر قرار باشد که بانوان در جامعه از پوشش مناسب استفاده نکنند، این خلاف قانون و همچنین در تزاحم با آزادی فکر و اندیشه و ذهن دیگران خواهند بود. بانوان بی‌حجاب فکر و خیال دیگران را اسیر خویش خواهند ساخت.

مثلاً اگر خانم بی‌حجابی سوار وسایل نقلیه عمومی شود، فکر راننده را مشغول خود خواهد کرد در این صورت وی نمی‌تواند به‌درستی و ایمن رانندگی کند و قوانین را رعایت نماید و امکان تصادف او زیاد خواهد بود.

یا مثلاً در دانشگاه‌ها و محیط‌های علمی، دختران و زنان بی‌حجاب فکرها را درگیر امیال جنسی خواهند کرد که این باعث افت علمی دانشگاه و دانشجویان خواهد شد.

بنابراین آزادی فردی تا جایی محترم است که خلاف قانون و مانع آزادی دیگران نباشد.