1. انسانشناسي تجربي را نبايد با انسانشناسي به مفهوم anthropologyخلط كرد. چنانكه در متن درس اشاره شد، انسانشناسي تجربي، شامل همة شاخههاي علوم انساني از جمله آنتروپولوژي ميشود. آنتروپولوژي در طول تاريخ كاربردهاي مختلفي داشته، ولي در كاربرد رايج آن در محافل علمي و دانشگاهي در عصر حاضر، يكي از شاخههاي علوم اجتماعي يا علوم انساني تجربي است كه به مسائلي مانند منشأ پيدايش انسان، توزيع جمعيت و پراكندگي آن، ردهبندي انسانها، پيوند نژادها، خصيصههاي فيزيكي و محيطي و روابط اجتماعي و موضوع فرهنگ، با روش تجربي ميپردازد.
2. واژة علوم انساني در فارسي، گاه معادل واژة «humanitis» و گاه معادل واژة «Social sciences» قرار داده ميشود. واژة humanitis كه بهتر است برابرْنهادِ فارسي آن را دانشهاي انساني يا معارف انساني قرار دهيم، در نخستين كاربردش، بر آن دسته از آثار لاتيني و يوناني اطلاق ميشود كه برخلاف خداشناسيِ اهل مدرسه در قرون وسطا، به جنبة انساني ميپردازند. اين واژه در اروپا و آمريكا براي تفكيك رشتههاي ادبيات، زبانها، فلسفه، تاريخ، هنر، خداشناسي و موسيقي از علوم اجتماعي و طبيعي به كار برده ميشود و به لحاظ روش، به روش تجربي و علمي محدود نيست. معارف ديني نيز در صورتي كه محصول انديشة بشر تلقي شود، در اين قلمرو قرار ميگيرد. بر اين اساس، معارف ديني به مثابة بينشها و ارزشهاي دريافت شده از سوي خداوند و ماوراي طبيعت، خارج از اين حوزه است. واژة Social sciencesكه معادل دقيق آن «علوم اجتماعي تجربي» است، گاه به معناي مجموعة علوم تجربي انساني در برابر علوم تجربي طبيعي به كار ميرود و شامل جامعهشناسي، روانشناسي، علوم سياسي، اقتصاد و حتي علوم تربيتي، مديريت و شاخههايي از علم حقوق ميشود و گاه در كانون آن، جامعهشناسي، اقتصاد، علوم سياسي و انسانشناسي (anthropology) قرار دارد و روانشناسي اجتماعي، زيستشناسي اجتماعي، جغرافياي اجتماعي و شاخههاي مرزي آن، حقوق، فلسفة اجتماعي، تئوريهاي سياسي و تحقيقات تاريخي (تاريخ اجتماعي، تاريخ اقتصادي) از جهت روش، شاخههاي مشترك آن به شمار ميآيند. ر.ك:
Kuper Adman, the social sciences Encyclopedia, Rotlage and kogan paul.
و همچنين، ر.ك: بولك بارس و ديگران، فرهنگ انديشة نو، ترجمة پاشايي
و نيز، ر.ك:
Theodorson George, A modern Dictionary of Social Sciences.
آنچه در سلسله بحثهاي آيندة اين كتاب مورد نظر است، بررسي انسان با روش نقلي و در پرتو قرآن است.
انسانشناسي خُرد و كلان
انسانشناسي مورد نظر در اين كتاب، انسانشناسي كلانيا كلنگراست. به اين لحاظ، موضوع انسانشناسي در اين كتاب انسان به طور كلي است و قلمرو آن را مجموعه
نظرات شما عزیزان: