4. ذَالِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُواْ وَ هَلْ نُجَازِى إِلَّا الْكَفُور
اين (كيفر) را به خاطر كفرانشان به آنان جزا داديم و
آيا جز ناسپاسان را كيفر مى دهيم.
سرچشمه ى بدبختى ها، عملكرد منفى خود ماست.
«ذلِكَ جَزَيْناهُمْ بِما كَفَرُوا»
(سبأ، 17)
. يَأَيُّها النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِىُّ الْحَمِيدُ
اى مردم! اين شماييد كه به خداوند نياز داريد
و (تنها) خداوند، بى نياز و ستوده است.
هيچ كس از خدا بى نياز نيست.
«يا أَيُّهَا النَّاسُ»
(فاطر، 15)
6. وَ لَا الظُّلُمَاتُ وَ لَا النُّورُ
تاريكى و روشنايى (نيز يكسان نيستند).
راه حقّ يكى بيش نيست.
«النُّورُ»
به صورت مفرد آمده ولى راههاى انحرافى زياد است.
«الظُّلُماتُ»
(فاطر، 20)
7. لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ وَ يَزِيدَهُم مِّن فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُور
خداوند پاداش آنان را به طور كامل عطا كند و از فضل خويش
به آنان بيفزايد، چرا كه خداوند آمرزنده و سپاسگزار است.
خداوند از تلاشها قدردانى كرده و لغزشها را مى پوشاند،
ما نيز در برابر خدمات ديگران قدرشناس باشيم
و از لغزشهاى آنان بگذريم.
«إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ»
(فاطر، 30)
8. إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَيْبِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ
إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
همانا خداوند به غيب آسمانها و زمين آگاه است،
بدون شك او به راز دلها داناست.
كسانى كه فرصتهاى دنيا را از دست داده و عمل صالحى انجام
نداده اند و در آخرت ناله مى زنند كه ما را از دوزخ نجات بده تا
عمل صالح انجام دهيم، در سخن خود صداقت ندارند.
«إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ»
(فاطر، 38)
براى آنها اصحاب قريه را مثال بزن كه فرستادگان خدا به سوى آنها آمدند.
در بيان داستان، عبرتها مهم است، نام قريه، نژاد، زبان و تعداد افراد مهم نيست.
«أَصْحابَ الْقَرْيَةِ»
انبيا به سراغ مردم مى رفتند و منتظر نبودند تا مردم به سراغ آنان بيايند.
«جاءَهَا الْمُرْسَلُونَ» ( یس، 13)
نظرات شما عزیزان: