ای تو در دل، مزار تو در قم
وی حریم تو قبلۀ هفتم
قرصِ نانی ز مطبخت خورشید
دانهای از کبوترت انجم
باغ خلقت ز عطر تو خرم
ملک هستی به بحر جودت گم
هم تو آباء سبعه را بانو
هم تو بر امّهاتِ اربعه، امّ
ما گدا، تو کریمۀ عترت
ای کرم قطره جود تو قُلزُم
گریه و عجز و ناله، عادَتُنا
عفو و جود کرم، سَجّیَتُکم
از حریم تو میرسد شب و روز
نور بر هشت خلد و نُه طارم
نه عجب گر کند به مدح تو صدق
هَل اتی، قدر، یُذهبُ عَنکم
میوۀ قلبِ موسی جعفر
مونس جان حجت هشتم
این که رخت از مدینه بربستی
اینکه از ساوه آمدی در قم
بود آیینۀ دلت را نقش
از کلام خوش امام ششم
که تجلّی گه قیام، قم است
حرم یازده امام، قم است
ای تجلّی گه خدا دل تو
گل توحید رُسته از گل تو
نخل طوبای موسی جعفر
علم و فضل و کمال حاصل تو
همه اسرار این جهان وجود
مثل آیینه در مقابل تو
نه همین اهل قم گدای تواَند
که همه عالمند سائل تو
بوده از کودکی عیان به همه
علم تو، فقه تو، مسائل تو
وحی منزل نزول یافت به قم
شد چو آن خاک پاک منزل تو
علمای بزرگ فقه و اصول
همه زانو زده به محفل تو
اهل قم سر بر آسمان بردند
به عنایات و لطف کامل تو
شهر قم کوچه کوچه از در و بام
غرق گل شد به خاطر دل تو
گل چه باشد قسم به حق خدا
جان ما هم نبود قابل تو
سر و پای برهنه، جان بر کف
اشعریّون به گرد محمل تو
دوستان را چراغ دل روشن
کور شد چشم خصم غافل تو
با ورود تو در مدینۀ قم
تافت نور خدا به سینۀ قم
اهل قم، سرفراز و مفتخرند
پیرو عترت پیامبرند
اهل قم، گر ز جان خود گذرند
از شما خاندان نمیگذرند
اهل قم، در کلاس مکتب عشق
از همه خلق سرفرازترند
اهل قم، در حمایت از عترت
همه همدست و یار یکدگرند
اهل قم، در ریاض مهر علیa
همگان برگهای یک شجرند
اهل قم، روز میهمانداری
میهمان را چو جان خود شمرند
اهل قم، کی چو اهل شام به ظلم
میهمان را سوی خرابه برند
اهل قم، کی چو کوفه مهمان را
با لب تشنه سر ز تن ببرند
اهل قم، گر یتیم را بینند
تا ابد اشک ریز و نوحه گرند
اهل قم، فخر عالمند همه
شعلۀ شعر «میثمند» همه
شاعر : استاد غلامرضا سازگار
نظرات شما عزیزان: