اربعین حسینی، رمز ظهور مهدی

نفس اجتماعات جریان ساز است. یعنی بدون اجتماعات کاری از پیش نمی رود. شیعه ای که بعداز رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله) به چند نفر تقلیل پیدا کرد، حالا باید به جمعیت های میلیونی تکثیر شود تا بتواند سرنوشت تاریخ را عوض کند. این حرکت نیاز به طراحی و نقشه دارد تا بتواند در سطح جهان جریان سازی و تمدن سازی کند.

عزاداری زمینه ساز همین اجتماعات می شود. برای همین اهل بیت (علیهم السلام) همیشه توصیه به عزاداری داشتند.امام باقر (علیه السلام) به یکی از اصحابش پول دادند و فرمودند: «برای من و جدم ده سال عزاداری کنید».

این اجتماعات باعث زنده ماندن شیعه شده و امروز هم باید ادامه یابد تا رفته رفته بتواند تکثیر شود و قدرت پیدا کند.

اجتماعات تمدن سازند. همان طور که در طول تاریخ دیده شده، مسافت های اماکن زیارتی، از مبدأ تا مقصد، همراه با آبادانی بوده است. این آبادانی ها شامل ساختن دانشگاه و حوزه برای تربیت دانشمند و عالم، توسعه دین و مفاهیم اسلامی، آبادانی اقتصادی و ارتقاء آگاهی های سیاسی بوده است. بستر ساز ایجاد نهضت ها و جریان های سیاسی علیه طاغوت ها نیز، همین اجتماعات دینی بوده که مبنای آن هم اماکن زیارتی بوده است.

بسیاری از نهضت ها در همین اماکن زیارتی شکل گرفته است. این جریان سازی باید به گونه ای باشد که بتواند انرژی لازم برای انقلاب اسلامی جهانی که مژده آن قبلا داده شده را ایجاد کند. ائمه (علیهم السلام) نیز طوری طراحی کرده اند که اجتماعات منجر به ساخته شدن نسل ها و افرادی شود که توانایی ایجاد انقلاب اسلامی در دنیای کفر را داشته باشند.

جمعیت چند ده میلیونی اربعین به برکت همان «تجمع های» کوچکتری است که مردم بخاطر دین، سیدالشهداء و سایر معصومین در محل زندگی خود داشته اند. پرواضح است که این تجمع ها و شکل گیری افکار مردم تحت رهبری مراجع عظام بوده که  منجر به پیروزی انقلاب اسلامی ایران شده است.

از فاصله انقلاب ما تا ظهور حضرت، این ماجرا ادامه خواهد داشت. بنابراین، برای دستیابی به آوردن حضرت برای سرپرستی مردم جهان، اول باید به تراز و اندازه امام زمان شیعه تربیت شود و آماده سازی ایجاد شود. یکی از این وظایف عمومی همان نامه ی امام زمان عج به شیخ مفید است که طی آن، دو شرط ظهور را چنین بیان فرموده اند:«وفاداری» و «همدلی».

تجمع اربعین تمرینِ وفاداری و همدلی است

راهپیمایی اربعین تمرین وفاداری به امام حسین (علیه السلام) و خاندان او و تمرین همدلی با یکدیگر است.

وقتی تجمع شد و مردم کنار هم قرار گرفتند، نفس این عمل موجب می شود که همدلی را یاد بگیرند. با کنار گذاشتن اختلاف ها، حسادت ها، تنگ نظری ها، محدود بینی ها و.... همه یک نفر می شوند و برای یک هدف و حول یک محور جمع می شوند. مثل امروز که همه گرد امام حسین (علیه السلام) تجمع می کنند.

هیچ جای دنیا مثل اجتماع اربعین وجود ندارد. در ایام اربعین امام حسین (علیه السلام) می بینیم که مردم با اختلافات اقلیمی، جغرافیایی، رنگی، نژادی و حتی مذهبی (اهل سنت، مسیحیان و ...) حول محور یک امام جمع می شوند و موکب می زنند و خدمت به زوّار را وظیفه خود می دانند. امکانات و خانه هایشان را در خدمت زوار قرار می دهند.

ملت عزیز عراق در این ایام، میزبان این جمعیت چند ده میلیونی زائران حسینی هستند. آنها در طول سال پول هایشان را جمع می کنند تا بتوانند در اربعین نقش داشته باشند و به امام شان خدمتی بکنند.

در این مراسم حتی تهدیدات دشمن و تروریست ها که دست پرورده صهیونیست ها و آل سعود هستند، باعث ترس مردم از مرگ نشده است. آنان با تجمع در عزاداری و راهپیمایی، حتی کشته شدن برای امام حسین (علیه السلام) را برای خود، یک نوع رزق و روزی و سعادت می دانند. برای همین است که ترسی از مرگ ندارند. این همان لشکر لایقی است که برای ظهور امام زمان باید تربیت شود.

مسیر تربیت انسانی، عقیدتی، اخلاقی و سیاسی برای نهضت ظهور، مسیر مبارکی است. پس ما هم باید درس بگیریم، همان طور که آنها فداکاری می کنند ما نیز این گونه باشیم.

یکی از آداب مهرورزی و ارتباط با مردم قاعده «هو أنت» است. یعنی با  دیگران به گونه ای رفتار کنید که دوست دارید با خود شما آن گونه رفتار  شود.

حسادت ها، تنگ نظری ها و درندگی و تجاوزهای نفس انسان نسبت به اطرافیانش همه برای این است که انسان دیگران را مثل خودش نمی بیند. اگر کسی بخواهد در مسیر رشد و تربیت بیفتد، باید قاعده ی «هو أنت» را رعایت کند.

در روایت نقل شده که مومن در بین 5 شدت قرار گرفته: «نفس، شیطان، منافق، کفار و مومن حسود».

نفس به گونه ای است که دوست دارد آزاد باشد، و هر کاری که دلش می خواهد انجام دهد، درحالی که باید کنترل نفس داشته باشیم.

از طرفی شیطان دائما در انسان افکار ترسناک، ناامید کننده و غم ایجاد می کند. اما یک مؤمن همیشه شاد و آرام است. اگر این گونه نبود باید بداند که مورد حمله شیطان قرار گرفته است.

یکی دیگر از شدت های مؤمن، گرفتار مؤمن حسود شدن است. در میان مومنین کسانی هستند که چشم دیدن موفقیت و کمالات دیگران را ندارند. از شدت حسادت به شکل های مختلف حتی با ظاهر دینی نسبت به او حسادت خود را بروز داده و با او مبارزه می کنند.

چرا مؤمن سقوط می کند و گرفتار چنین جهنمی می شود؟ چون او قاعده «هو انت» را رعایت نکرده و خودش را بهتر از دیگران می بیند.

پیاده روی اربعین، قدرتمندترین وسیله برای تشکیل لشکر امام زمان علیه السلام است

جمعیت چند ده میلیونی در پیاده روی اربعین باید روز به روز قوی تر و بیشتر شود. در زمان صدام چنین اجازه ای برای برپایی پیاده روی اربعین داده نمی شد. اما اکنون که این آزادی هاوجوددارد، این جمعیت در طول سال، باید حفظ شود و تبدیل به یک قدرت بی نظیر شود.

در ایام اربعین، یکی از بزرگ ترین و مهمترین خبرهای دنیا پیاده روی اربعین است. اما رسانه های استعمارگر به خوبی آن را نشان نمی دهند. پس این وظیفه ماست که این عظمت را به دنیا نشان دهیم.

راهپیمایی اربعین یک مقدمه ی مهم و ضروری است برای تمدن بزرگ اسلامی و برای رسیدن به آن، قدرت لازم است و بزرگ ترین قدرتی که می تواند زمینه تمدن اسلامی باشد، اربعین و پیاده روی اربعین حسینی است.

افراد باید بصیرت داشته باشند. در این راهپیمایی یک جریانی شکل می گیرد و توجهاتی می شود. یک قدرت و حس ها و ایمان ها و سازندگی های بسیار مبارکی بوجود می آید.

مردم در این راهپیمایی آماده می شوند برای تمرین فداکاری برای نهضت جهانی ظهور. چون مردم در این راهپیمایی توجه به انسان کامل می کنند. در اربعین مردم نشان می دهند که از حزب و حکومت های ضعیف و فرهنگ های غلط بیزار و خسته شده اند. این مردم یک فرهنگ و یک امام معصوم را می خواهند . آنها همان طور که عاشق امام حسین (علیه السلام) هستند، عاشق حسین زمان خود نیز هستند.

البته حسین زمان ما نزدیک به  1180 سال است که آماده قیام هستند. حال چه کسانی آماده قیام نیستند؟ شیعیانی که آماده قیام نبودند. پس باید این آمادگی ایجاد شود.

امام زمان علیه السلام در نامه خود به شیخ مفید یادآور می شود که هر وقت شما بخواهید من می آیم. اما دو شرط دارد: وفاداری و همدل بودن.

یعنی حذف منیت ها، فردیت ها و در مقابل ایجاد روحیه ی فدا شدن برای دیگران و زحمت کشیدن برای دیگران، تا تبدیل به یک لشکر بزرگ حول محور امام معصوم شویم.

راهپیمایی اربعین قدرتمندترین وسیله برای به وجود آمدن آن لشکر و شبیه شدن به امام است که دو شرط دارد یکی این که وفادار باشند و دیگری همدل شدن است.یک راهکار این امر آن است:

کسانی که به زیارت امام حسین علیه السلام می روند باید تک تک زائرین امام را بعنوان لشکر امام زمان علیه السلام دوست داشته باشند و آنان را بهتر از خود بداند؛ چون برای پدر و خانواده آسمانی اش آمده اند.

قدرت اربعین در هیچ جای دنیا وجود ندارد. کشورهای اروپایی برای نپذیرفتن پناهنده، مرزهای خودشان را می بندند. اما در عراق هر سال چند ده میلیون زائر وارد می شوند. این لطف خداست که چنین سیل جمعیتی موج می زند و همه چیز و امکانات هم فراهم است.

پس آن اتفاق مهمی که در اربعین می افتد، این است که روح مومنین به روح حقیقی خودشان، یعنی روحی که از خدا در آنها دمیده شده گرایش پیدا می کنند. مثل بچه ای که به پدر و مادر خودش گرایش دارد. 

آن چیزی که به عنوان یک وظیفه بر عهده ما لازم است این است که به معارف دینی دقت کنیم و ساده از واقعه ی اربعین رد نشویم. ممکن است حجاب عادت، ما را کور کند. چون در داخل این  مجموعه قرار داریم. ولی کسانی که از دور مسئله اربعین را پیگیری می کنند، می بینند که چه اتفاق عظیمی در حال رخ دادن است. پس مراقب باشیم حجاب عادت ما را کور نکند و تلاش کنیم این مسئله را به سایر مردم منتقل کنیم.

ندای «لبیک یا مهدی» یعنی ظهور

این را از خود بپرسیم که وقتی به عشق امام حسین (علیه السلام) تجمع می کنیم، آیا حاضر هستیم برای حسین زمانه خود جمع شویم و کاری بکنیم!

اگر می گوئیم «لبیک یا حسین» «لبیک یا ابوالفضل» آیا می توانیم «لبیک یا مهدی» هم بگوئیم.

اگر حاضر شویم و سرمایه گذاری کنیم، تمام موانع ظهور حضر برداشته می شود.

لذا حادثه اربعین از این جهت مبارک است که آهسته آهسته پرده ی غربت را از چهره غیبت امام زمان بر می دارد. اما هنوز راه زیادی مانده است تا حضرت از تنهائی، غربت، طرد شدگی و آوارگی در بیاید.

باید تمام لبیک های ما تبدیل به «لبیک یا مهدی» شود. اگر چنین اتفاقی در اربعین بیفتد، آن وقت است که می توان گفت موانع ظهور رفع شده است.

اکنون روشن شد که رمز ظهور اربعین است. پس بیائید برای هر چه زودتر برطرف شدن موانع ظهور، قدمی بر داریم و ایشان را از غربت و تنهائی در بیاوریم.

مراقب باشیم سینه زنی و عزاداری برای حسین سال 61 هجری، ما را از حسین زمان خودمان غافل نکند.