كار عاقل نيست در دل مهر دلبر داشتن ----- جان نگين مهر مهر شاخ بى برداشتن 
از پى سنگين دل نامهربانى روز و شب ----- بر رخ چون زر نثار گنج گوهر داشتن 
چون نگردى گرد معشوقى كه روز وصل او ----- بر تو زيبد شمع مجلس مهر انورداشتن 
هر كه چون كركس به مردارى فرو آورد سر ----- كى تواند همچو طوطى طمع شكرداشتن ؟ 
رايت همت ز ساق عرش بربايد فراشت ----- تا توان افلاك زير سايه پرداشتن 
تا دل عيسى مريم باشد اندر بند تو ----- كى روا باشد دل اندر سم هر خر داشتن ؟! 
يوسف مصرى نشسته با تو اندر انجمن ----- زشت باشد چشم را در نقش آزرداشتن 
احمد مرسل نشسته كى روا دارد خرد ----- دل اسير سيرت بوجهل كافر داشتن ؟ 
بحر پر كشتى است ليكن جمله در گرداب خوف ----- بى سفينه نوح نتوان چشم معبرداشتن 
من سلامت خانه نوح نبى بنمايمت ----- تا توانى خويشتن را ايمن از شر داشتن 
شو مدينه علم را در جوى و پس در وى خرام ----- تا كى آخر خويشتن چون حلقه بردر داشتن 
چون همى دانى كه شهر علم را حيدر دراست ----- خوب نبود جز كه حيدر مير و مهترداشتن 
كى روا باشد به ناموس و حيل در راه دين ----- ديو را بر مسند قاضى اكبر داشتن 
از تو خود چون مى پسندد عقل نابيناى تو ----- پارگين را قابل تسنيم و كوثر داشتن 
مرمرا بارى نكو نايد ز روى اعتقاد ----- حق حيدر بردن و دين پيمبر داشتن 
آن كه او را بر سر حيدر همى خوانى امير ----- كافرم گر مى تواند كفش قنبر داشتن 
تا سليمان وار باشد حيدر اندر صدر ملك ----- زشت باشد ديو را بر تارك افسرداشتن 
گر همى خواهى كه چون مهرت بود مهرت قبول ----- مهر حيدر بايدت با جان برابرداشتن 
جز كتاب اللّه و عترت ز احمد مرسل نماند ----- يادگارى كان توان تا روز محشرداشتن 
از گذشت مصطفاى مجتبى جز مرتضى ----- عالم دين را نيارد كس معمر داشتن 
از پس سلطان ملكشه چون نمى دارى روا ----- تاج و تخت پادشاهى جز كه سنجرداشتن 
از پى سلطان دين پس چون روا دارى همى ----- جز على و عترتش محراب و منبرداشتن ؟ 
هشت بستان را كجا هرگز توانى يافتن ----- جز به حب حيدر و شبير و شبر داشتن 
علم دين را تا نيابى چشم دل را عقل ساز ----- تا نبايد حاجتت ، بر روى معجر داشتن 
تا تو را جاهل شمارد عقل سودت كى كند ----- مذهب سلمان و صدق و زهد بوذرداشتن 
علم چبود: فرق دانستن حقى از باطلى ----- نى كتاب زرق شيطان جمله از برداشتن 
اى سنائى وارهان خود را كه نازبيا بود ----- دايه را بر شيرخواره مهر مادر داشتن 
بندگى كن آل ياسين را به جان تا روز حشر ----- همچو بيدينان نبايد روى اصفرداشتن 
زيور ديوان خود ساز اين مناقب را از آنك ----- چاره نبود نوعروسان را ز زيورداشتن (7)

سنائى غزنوى (قرن ششم هجرى ) (8) 

آن ولى نازنين يعنى على (ع )

آن اميرالمؤمنين يعنى على ----- وان امام المتقين يعنى على 
آفتاب آسمان لافتى ----- نور رب العالمين يعنى على 
شاه مردان پادشاه ملك دين ----- سرور خلد برين يعنى على 
نام او روح القدس از بهر نام ----- مى نويسد بر جبين يعنى على

شاه نعمت اللّه ولى (731 - 834 ه ) 





تويى كه ذكر جميلت به هر زبان جارى است 
زلال ياد تو در جويبار جان جارى است 
مدام زمزم وصف تو اى سلاله نور 
به باغ خاطر هر طبع نكته دان جارى است 
صداى عدل تو اى خصم اهل جور، هنوز 
بسان صاعقه در گوش آسمان جارى است 
به كام دهر چشاندى ميى ز خم غدير 
كه شور و جوشش آن در رگ زمان جارى است 
ز چشمه سار ولاى تو اى خلاصه لطف 
به جويبار زمان فيض جاودان جارى است 
بود ولاى تو و آل تو چو كشتى نوح 
كه بى مخاطره در بحر بيكران جارى است ... 

محمود شاهرخى - معاصر 

پی نوشت ها

1-تفسير نمونه جلد پنجم ذيل آيه 67 سوره مائده و كتاب حماسه غدير، تاليف و تدوين استاد محمدرضا حكيمى و در تنظيم متن از دواوين شعرا و مجموعه هاى شعرى از جمله كتاب غدير در شعر فارسى تاليف برادر دانشمند جناب سيد مصطفى موسوى گرمارودى
2- علامه امينى (ره ) حديث غدير را در كتاب گرانسنگ خود، الغدير، از يكصد و ده نفر از صحابه با اسناد و مدارك واز كتب بسيارى از دانشمندان اسلامى ، اهل سنت ، نقل كرده است . 
3- ابـوالـفـتـوح رازى براى كلمه ((مولى )) يازده معنى نقل كرده است كه تنها مناسب مقام غدير ((سيدمطاع )) ((امام )) و((وصى )) است (تفسير ابوالفتوح رازى ، به تصحيح استادان : دكتر ياحقى و دكتر ناصح ، جلد 7 صفحه 81 چاپ بنيادپژوهشها، مشهد 1376ه . ش ) 
4- تفسير ابوالفتوح رازى ، چاپ بنياد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس ، مشهد، ج7 ، ص 76. 
5- دكـتـر مـحمد مهدى ركنى ، در صحنه غدير، اداره امور فرهنگى آستان قدس رضوى ، مشهد، 1360 ه.ش ، صص 6 و7. 
6- كسايى مروزى ، تاءليف و تحقيق دكتر محمد امين رياحى ، انتشارات توس ، 1367 ه . ش ، تهران ، صفحه 93. 
7- سـلـطـان سـنجر بن ملكشاه در باب مذهب از حكيم سؤال كرد، سنائى جواب او بدين قصيده فرستاد. 
8- ديـوان سنائى غزنوى ، به سعى و اهتمام مدرس رضوى ، انتشارات سنائى ، 1354 ه . ش ،تهران ، ص 467 (قصيده به اختصار نقل شد)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: