عنکبوت ها به عنوان یکی از حشرات بزرگ و ترسناک در دنیا شناخته می شوند و همیشه سایه ای از ترس و افکار ناشناخته در مورد این حشره وجود داشته است.

به گزارش آلامتو به نقل از باشگاه خبرنگاران؛ در این مطلب قصد داریم تا شما را با نکاتی جالب در مورد زندگی عنکبوتها آشنا کنیم.

عنکبوت ها و محیط زیست

سم عنکبوتها بر اساس تحقیقات دانشمندان به عنوان یک ماده حشره کش دوستدار محیط زیست شناخته شده است. سم این جانور چه به صورت طبیعی و یا مصنوعی تهیه شود می تواند به عنوان یک آفت کش بسیار قوی در مزارع به کار رود.

این سم به موجوداتی که در نزدیکی محل سم پاشی قرار دارند آسیب نمی زند و همچنین آفت مورد نظر نمی تواند در برابر این سم مقاوم شود.

چگونه به کودکان یاد بدهیم در برابر دیگران رفتاری پسندیده داشته باشد ؟

 چگونه از ابتدا به کودکان خود یاد بدهید با شما و دیگران رفتاری پسندیده و محترمانه داشته باشد؟

تلاش برای ایجاد رفتار محترمانه از یک کودک 2 ساله، مانند تلاش برای به‌دست آوردن خون از سنگ است؛ این به این دلیل است که مهارت‌های کلامی نوپای‌تان تازه در حال رشد هستند. بنابراین وقتی که به او می‌گویید وقت خواب است، نمی‌تواند پاسخ دهد: «عالی است؛ اما من از بازی با کامیونم بسیار لذت بردم، آیا می‌توانم 5 دقیقه دیگر هم ادامه دهم؟»

بنابراین به احتمال زیاد او از شما چشم پوشی می‌کند و شاید زبانش را بیرون بیاورد و داد بکشد: «از تو متنفرم!» این به این معنا نیست که تربیت او از دست رفته است، بلکه به این معنی است که بسیار کوچک است و هنوز به مدت زیادی صبر و آموزش نیاز دارد تا بتواند رفتار محترمانه داشته باشد. اما توصیه های لاپلاس را در این مورد به کار ببرید.

چرا خواهر و برادرها با یکدیگر دعوا می کنند

کشمکش و درگیری را بین خواهر و برادرها کاهش دهید
 زمانیکه بچه ها وارد سنین ابتدایی می شوند، ممکن است وارد مرحله جدیدی به نام رقابت شوند. همانطور که خصوصیات شخصیتی و تمایلات آنها بیشتر رشد می کند و بدن آنها قوی تر می شود، ممکن است درگیریهای جدید و شدیدی را با یکدیگر آغاز کنند.

والدینی که طلاق گرفته اند و مجدد ازدواج کرده اند اغلب با قرار دادن بچه هایشان  در کنار یکدیگر، با مسائل پیچیده ای مواجه می شوند. هل دادن، ضربه زدن،استدلال، اذیت کردن و سخن چینی کردن بیشتر اوقات آنها را پر می کند و در نهایت ممکن است منجر به عصبانیت پدر و مادر شود.
 
حقیقت این است که بعضی از خواهر و برادرها  کل زندگی خود را با یکدیگر سروکله می زنند. این درگیریها و سرو صداها اجتناب ناپذیر است. از طرفی دیگر، زمان خوبی است تا به فرزندان خود اهمیت حل و فصل محترمانه مشکلات بین یکدیگر را آموزش دهید و با کنترل و درک بیشتر می توان سردردها را کاهش داد و فضای مناسب در خانه را حکم فرما ساخت.
 

قوانین استفاده از تلفن همراه برای کودکان

 آیا سرانجام تصمیم گرفته اید تا برای فرزند خود تلفن همراه هوشمند خریداری کنید. دلایل مختلفی می توانند در اتخاذ این تصمیم دخیل باشند که دریافت نمرات خوب در امتحانات پایان ترم، خریدن تلفن همراه هوشمند توسط یکی از دوستان فرزندتان یا پیشرفت وی همگام با پیشرفت فناوری از آن جمله اند.

دلیل این اقدام هر چه باشد، این وسیله جذاب از جعبه خود خارج شده و به زودی توسط مالک جدید و کم سن و سال خود مورد استفاده قرار می گیرد.

باید گفت که سن استفاده از تلفن همراه هوشمند زمانی است که شما به عنوان والدین تشخیص دهید فرزندتان می تواند تا حدی خوب را از بد تشخیص دهد. البته لازمه این امر آن است که پدر و مادر با ارائه مشورت های دقیق به فرزندشان او را همراهی کنند.

ضرورت انتخاب یک جهان‌بینی صحیح

دوران نوجوانی و بلوغ دوران بسیار حساس و سرنوشت سازی است، در این دوران گویی زندگی از نو آغاز می‌شود. در این مرحله، نیروی تعقل و تفکر انسان شکوفا می‌گردد و آینده انسان پایه‌گذاری می‌شود و جوان باید در این دوران حساس برای آینده‌اش تصمیم بگیرد و برنامه‌ریزی کند.

از دست دادن چنین فرصت گران‌بهایی، زیان‌های غیر قابل جبرانی به دنبال دارد، زیرا فرصت می‌گذرد و عمر رفته دوباره باز نمی‌گردد.

انسان موجودی عاقل و اندیشمند است و نمی‌تواند همانند حیوانات صرفاً پیرو غرائز و خواسته‌های نفسانی باشد، باید از نیروی عقل استفاده کند و وظیفه خویش را در این جهان مشخص سازد، باید راه انسانیت و نیل به سعادت حقیقی خویش را بیابد و دنبال کند. انسان عاقل و اندیشمند فرصت گران بهای عمر را بیهوده از دست نمی‌دهد بلکه دو چیز را برای خود ضروری‌ترین نیازها می‌شمارد و برای به دست آوردن آنها می‌کوشد: سیستم فکری صحیح و برنامه منسجم و حساب شده.

جوان باید از این فرصت به خوبی استفاده کند، هدف واقعی زندگی را بشناسد و برای آینده خود تصمیم بگیرد، راه سعادت واقعی خود را بیابد و با آگاهی و بصیرت کامل در آن قدم بگذارد و برای رسیدن به مقصد تلاش کند.

ثمرات ایمان در زندگی

ایمان به آفریدگار عظیم جهان، خدای خوب و مهربان و ایمان به معاد و زندگی جاودانه در جهان آخرت، بعد از مرگ و ایمان به نبوت و صدق پیامبران الهی، به زندگی مؤمنان طراوت و زیبایی و صفا و نورانیت و آرامشی مخصوصی می‌بخشد. در این جا به برخی از ثمرات ایمان اشاره می‌کنیم:

1. امید

انسان مؤمن، بر اساس ایمانی که به خدای بزرگ و صدق وعده‌های او دارد، دلش همواره لبریز از امید و نشاط است، به الطاف و مهربانی‌ها و رحمت‌های بی‌دریغ او پیوسته امیدوار می‌باشد. انسان مؤمن، خدا را قادر و توانا و مهربان می‌داند و به همین جهت به هنگام مشکلات و گرفتاری‌ها به او پناه می‌برد و دست نیاز به سویش می‌گشاید و به امدادهای غیبی پروردگارش چشم امید می‌دوزد. انسان مؤمن برای حلّ مشکلات تلاش می‌کند و اطمینان دارد که خدا یار و مددکار مؤمنین است. انسان مؤمن خودش را در جهان تنها و بی مددکار نمی‌داند، بلکه همواره به امدادهای الهی دل گرم و امیدوار می‌باشد. یأس و ناامیدی که از دردناک‌ترین حالت‌های زندگی است در قلب مؤمن جایگاهی ندارد، چرا مأیوس باشد؟ او به خدای قادر و دانا و مهربانی ایمان دارد که مالک تمام جهان هستی است. چرا ناامید باشد؟ او به خدایی ایمان دارد و با خدایی در ارتباط است که منبع همه قدرت‌ها و تمام کمالات و همه خوبی‌ها است. او چنین خدایی را حامی مردمی می‌داند که در راه حق و درستی و عدالت و خیرخواهی تلاش می‌کنند و به پیروزی نهایی آنان یقین کامل دارد و همواره در انتظار شوق‌آمیزی به سر می‌برد. انسان مؤمن چون به مهربانی و رحمت بی‌پایان الهی ایمان دارد، یأس و ناامیدی از رحمت و مغفرت او را هیچ‌گاه به دل راه نمی‌دهد و نور زیبای امید همیشه دلش را گرم و روشن نگاه می‌دارد.

جهان از دیدگاه کافران

من کیستم؟ چه مسئولیتی دارم؟ از کجا آمده‌ام و چه کسی مرا به وجود آورده است؟ در کجا هستم و هدف از آمدنم چه بوده است؟ به کجا می‌روم و سرانجام زندگی‌ام چه خواهد شد؟ ...؟

همان‌گونه که گفتیم این قبیل سؤال‌ها برای هر انسانی مطرح می‌شود و هر انسان صاحب عقل و خردی با تلاش فکری و کنجکاوی خود می‌خواهد پاسخ درست آنها را بیابد و وجدان خود را آرام سازد. یقیناً این سؤال‌ها برای کافران هم مطرح می‌شود. لیکن آنها در این باره درست فکر نمی‌کنند، عقل و اندیشه خود را درباره این مسائل اساسی به خوبی به کار نمی‌گیرند. علاقه به امور دنیا و هواپرستی پرده بر بصیرت و عقلشان افکنده است لذت‌جویی‌های بی‌حساب سرگرم و غافلشان ساخته است. از تفکر و اندیشه در این باره می‌گریزند و گاهی هم که فراغتی پیدا می‌کنند و ندای وجدان خود را می‌شنوند، فوراً خود را منصرف می‌سازند و حتی خود را فریب می‌دهند و با ظن و گمان، خویشتن را دل گرم می‌سازند. کافر، پاسخی از روی یقین و اطمینان ندارد، بلکه بر پندار خویش چنین می‌گوید:

من کیستم؟

... حیوانی هستم به نام انسان و همانند سایر حیوانات می‌خورم و می‌آشامم و برای ارضای تمایلات و خواسته‌ها و نیازهایم به این طرف و آن طرف می‌روم. در تأمین خواسته‌هایم از هر قید و حدی رها هستم.

در مقابل وجودی برتر مسئولیت و تعهدی ندارم.

از کجا آمده‌ام؟

انسان، موجودي الگوپذير
از نظر روان شناسان اجتماعي چشم هم چشمي در حوزه الگوهاي رفتاري بسيار نقش آفرين است. كساني، ديگري خاص و يا ديگران مهمي را به عنوان الگو قرار مي دهند و مي كوشند تا از سرتا پا همانند الگو باشند ديگران مهم چنان رفتار شخص را تحت تاثير قرار مي دهند كه هر چيز ظاهري كه در ايشان بيابد مي كوشد تا با همانندسازي، خود را با آنان تطبيق دهد.
الگوهاي رفتاري شخص مي تواند وي را به هر سوي بكشاند. اين مساله درباره همه كسان از پير و برنا و زن و مرد و عامي و عالم صدق مي كند. از اين رو در آيات قرآني مساله اسوه و بهره گيري از آن مطرح مي شود؛ زيرا انسان به طور طبيعي رفتارهاي خويش را براساس تاييد و يا همراهي با الگوها شكل مي دهد و اصولا مساله جامعه پذيري كه اصلي بسيار مهم در زندگي اجتماعي بشر است، ريشه در الگوپذيري انسان دارد. براين اساس مساله تقليد به دو شكل عاقلانه و كوركورانه در جوامع بشري امري طبيعي و غريزي است و انسان نمي تواند بي تقليد و الگوبرداري از ديگري زندگي كند، بلكه حتي نمي تواند به كمال انساني دست يابد. از اين رو آيات قرآني با بيان داستان زندگي گذشتگان و ارايه الگوهاي مختلف در هر حوزه ريز و درشت زندگي، مي كوشد تا شخص در يك راه مستقيم با بهره گيري از الگوهاي بينشي و نگرشي و رفتاري حركت كند و به سعادت دنيا و آخرت دست يابد.
به هر حال، مساله چشم و هم چشمي ريشه در اصول غريزي و فطري بشر دارد و بازخواني آن نشان مي دهد كه اين رفتار به سبب تحليل نادرست از موقعيت خود در جهان و زندگي اجتماعي پديد مي آيد. شخصي كه گرفتار بيماري و نابهنجاري اجتماعي چشم و هم چشمي مي شود در حقيقت دچار جهل و ناآگاهي از وضعيت و موقعيت خود به عنوان انسان و هدف از زندگي است و از يك غريزه درست و فطرت سالم به شكل نادرستي بهره برداري كرده است. قدرت و تواني كه در نهاد بشر قرار داده شده تا با كمك آن خود را به سعادت برساند ابزاري براي بازدارندگي وي از ترقي و كمال مي شود و جلوي پيش رفت و رشد و تكامل او را مي گيرد. اين گونه است كه ظرفيت و توانايي خود را در جايي ديگر هزينه مي كند كه سودي برايش ندارد.

ویژگی‎های قرآن

توبه در قرآن
نفيسه فقيهى مقدس‏
ستاد نشر رسانه‏اى مركز فرهنگ و معارف قرآن
هر چند خداوند كريم در جاى جاى قرآن دستوراتى درباره «خود سازى»، «تقوا»، «مراقبه و محاسبه» و «ياد خدا و دورى از شيطان»... براى رشد، كمال و رسيدن به سعادت ابدى و حيات جاودانه به مؤمنان داده است، اما از سوى ديگر، بخاطر زندگى انسان در دنياى ماده و ماديّات و وجود دشمنان سرسختى چون شياطين، نفس اماره، جهالت، شهوات،... گاه پرده بر روى انديشه انسان افكنده شده و در پى تبعيت از آن‏ها و ارتكاب گناه و معاصى زمينه سقوط و بدبختى او فراهم مى‏شود.
اينجاست كه خداوند حكيم براى نجات انسان از ورطه تباهى، «باب توبه و استغفار» را به روى بندگان خويش گشوده و آن‏ها را به پشيمانى و طلب بخشش دعوت مى‏كند تا راه براى بازگشت اين انسان فريب خورده باز باشد و با اميدوارى به لطف و رحمت بيكران الهى، بار ديگر براى تعالى روح خويش تلاش كند، و بر اين اساس، در آيات و روايات فراوانى انسان را به توبه و استغفار فرا مى‏خواند: «يا أَيُّهاالَّذين آمنوا تُوبوا إلى اللَّهِ تَوْبةً نَصوحاً عسَى‏ ربُّكم أَن يُكفِّر عنكُم سيِّئاتِكم»؛1اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، به سوى خدا توبه كنيد؛ توبه‏اى خالص. اميد است پروردگار گناهان شما را بپوشاند... .

امام علی(ع) و منافقين

امام علی (ع) و حبس عایشه

پاسخ: مطلبي كه دلالت كند امير مومنان علي عليه السلام، عايشه را پس از جنگ جمل در خانه اش محصور كرده باشد در كتب تاريخي نيافتيم اما آنچه مسلم است اين است كه خود عايشه ديگر بعد از جنگ جمل بر عليه آن حضرت اقدام عملي انجام نداد و از كرده خود در جنگ جمله به شدت پشيمان شده بود لذا علتي براي محصور كردن وي وجود نداشت چون محصور كردن براي كساني است كه هر لحظه در صدد ايجاد فتنه و زنده كردن عداوتها هستند.
در مورد حالات عايشه بعد از جنگ جمل نقل شده كه وي هرگاه‌ روز جمل‌ را به‌ ياد مي‌آورد، آرزو مي‌كرد كه‌ اي‌ كاش‌ قبل‌ از آن‌ مرده‌ بود و در آن‌ حادثه‌ حضور نمي‌يافت‌.وي‌ هنگامي‌ كه‌ آيه‌ «و قَرْنَ في‌ بُيوتِكُنَّ» (سوره احزاب آيه 33) را مي‌خواند، چندان‌ مي‌گريست‌ كه‌ روبندش‌ خيس‌ مي‌شد.( احمد بن‌ يحيي‌ بلاذري‌، انساب‌ الاشراف‌، ج‌۲، ص‌۱۷۸، چاپ‌ محمود فردوس‌ العظم‌، دمشق‌ ۱۹۹۶ـ۲۰۰۰.)
نيز رواياتى در كتاب‌هاى شيعه و سنى وجود دارد كه رسول خدا صلى الله عليه وآله از اميرمؤمنان عليه السلام خواسته بود كه وقتى بر عائشه پيروز شدى، با او مدارا كن.
بيهقى در دلائل النبوة، حاكم نيشابورى در المستدرك، شيخ مفيد در كتاب الجمل و... نقل كرده‌اند:
از ام سلمه نقل شده است كه رسول خدا (ص) از شورش برخى از همسرانش خبر داد عايشه از اين خبر خنديد پيامبر به او فرمود: «مراقب باش اى حميراء كه تو نباشى» سپس رو به على عليه السّلام كرد و گفت: «اى ابو الحسن اگر كارى از امور او را عهده دار شدى با او مدارا كن»

(البيهقي، أبي بكر أحمد بن الحسين بن علي (متوفاى458هـ)، دلائل النبوة، ج6، ص411؛ الحاكم النيسابوري، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفاى 405 هـ)، المستدرك علي الصحيحين، ج3، ص129، ح4610، تحقيق: مصطفي عبد القادر عطا، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت الطبعة: الأولى، 1411هـ - 1990م؛الشيخ المفيد، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم أبي عبد الله العكبري البغدادي (متوفاى413 هـ)، الجمل، ص230، ناشر: مكتبة الداوري ـ قم.)
همچنين در روايت ديگري نقل شده: رسول خدا صلى الله عليه وآله به على بن أبى طالب عليه السلام فرمود: به زودى بين شما و عائشه اتفاقاتى مى‌افتد. على عليه السلام سؤال كرد؟ بين من و او ؟ فرمود: بلى. باز امام عليه السلام سؤال كرد: آيا من بر شقاوت هستم اى رسول خدا ؟ فرمود: نه، ولى هر وقت اين اتفاق افتاد او را به منزلش برگردان.
(الشيباني، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفاى241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6، ص393، ح27242، ناشر: مؤسسة قرطبة – مصر؛الطبراني، ابوالقاسم سليمان بن أحمد بن أيوب (متوفاى360هـ)، المعجم الكبير، ج1، ص332، ح995، تحقيق: حمدي بن عبدالمجيد السلفي، ناشر: مكتبة الزهراء - الموصل، الطبعة: الثانية، 1404هـ – 1983م.)

سیره حکومت داری

پاسخ: با نگاهي به سيره امير مومنان علي عليه السلام به نحوه حكومت داري آن حضرت پي خواهيم برد اما نكته اساسي اين است كه كسب حكومت و حفظ آن هدف اصلي امام(ع) نبود. حضرت علي (عليه السلام) قبل و بعد از رسيدن به حكومت،
رفتار سياسي اش را در چارچوبي مشخص منضبط كرده بود و خود را به فراتر رفتن از آن مجاز نمي دانست. كتاب خدا و سنت پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله) چارچوب رفتار سياسي و اجتماعي و فردي امام (عليه السلام) به شمار مي آمد. حضرت (عليه السلام) آن قدر به اين امر اهميت مي داد كه در شوراي عمر پيشنهاد عبدالرحمن بن عوف را نپذيرفت و راه براي خلافت عثمان گشوده شد.
عبدالرحمن به امام(عليه السلام) گفت: چنانچه در كنار كتاب و سنت نبوي به سنت شيخين (ابوبكر و عمر) وفادار بماني، باتو بيعت خواهم كرد. حضرت واپسين شرط وي را نپذيرفت و از حكومت بازماند.(الكامل في التاريخ، ابن اثير، ج 2، ص 223 )امام(ع) در حكومت‌داري خود، از شيوه‌هاي خاصّي استفاده مي‌كرد و بدين‌گونه نبود كه تنها از اعمال قدرت در رسيدن به اهداف صحيح حكومتي بهره بگيرد؛ بلكه به روش‌هاي ذيل نيز تمسك مي‌جست:
1. عقلانيت و استدلال‌گرايي: محور اصلي حكومت علوي، حق و عدل است و معيار برقراري اين محور نيز، عقل و استدلال مي‌باشد. امام به شخصي كه در جنگ جمل گرفتار حيرت شده بود و نسبت به حقّانيت طرفين نزاع كه از اصحاب پيامبر(ص) بودند دچار شك و ترديد گرديد، فرمود: «تو دچار اشتباه شده‌اي. به درستي كه حق و باطل توسط شخصيّت مردان شناخته نمي‌شوند. ابتدا حق را بشناس، آن‌گاه اهلش را هم مي‌شناسي، و باطل را بشناس، آنگاه اهلش را هم مي‌شناسي.»[1] منطق امام در برخورد با خوارج نيز، منطق استدلال و دفع شبهات و تحكيم عقلاني بنيادهاي صحيح ديني آن‌ها بود.

نمادي از انسان کامل

«انسان کامل»،عنواني است که از ديرباز مورد توجه بوده و نه تنها انديشمندان و فلاسفه در اين وادي وارد شده و کتابهايي نوشته اند بلکه براي عموم مردم هم جاذبه زيادي داشته است و با اينکه صنعت و علوم هر روزه کشف و اختراع تازه اي مي آفرينند و لوازم و ابزار جديدي در اختيار مي گذارند ولي همچنان انسانها هر جا که با خود خلوت کنند

و از اسارت وسايل و ابزار برهند و مجال انديشه و بازگشت به خويشتن خويش را دريابند، در جاذبه اين آرمان قرار گرفته و دوست مي دارند که اگر بدان جايگاه رفيع نرسيده لااقل سيماي او را به تماشا بنشينند و از حال و هواي او برخوردار گردند.
راستي انسان کامل کيست و چه صفات و خصوصياتي را داراست؟

کمال انسان در چيست؟

بجز مکتب «ماترياليسم»که اصولاً از انسان تعريف ديگري دارد، عموم مکاتب بشري مانند«بودا»،«يوگا»،«بهاکتي»از هند باستان و «لائوتسه»،«کنفوسيوس»از چين باستان و «افلاطون»و«ارسطو»از يونان باستان و «اپيکور»،«رواقيون»از يونان و روم، تا «اومانيسم»و«اگزيستانسياليسم»(1)اعتراف دارند که کمال انسان در وراي «خور و خواب و خشم و شهوت»است، و از همه بالاتر در منظر اديان الهي بويژه اسلام، کمال آدمي از اين زاويه نگريسته مي شود، و اميرالمؤمنين علي عليه السلام در بيش از يکصد و چهل مورد در اين رابطه سخن ايراد فرموده است.(2)

امير عرب

استناد به روز غدیر

کمک عقیل از حضرت علی(ع)

سیره اجتماعی امام علی(ع)

پيش از عروسي

بزرگان به خواستگاري زهرا(سلام‌الله‌عليها) مي‌روند .
شهر مدينه از آرامش نسبي برخوردار بود و مهاجران وا نصار مي‌توانستند در پرتو اين آرامش، به زندگي روزانه خود بپردازند. هر چند، گاهي پيامبر(صلي الله عليه و آله) آنان را به جنگ با دشمنان دين اسلام فرا مي‌خواند، ولي آن نيز براي شان شيرين بود.
در اين ميان، علي(عليه‌السلام) با کار در نخلستان‌هاي مدينه، به تنهايي روزگار مي‌گذراند. با اين همه، در اداره حکومت اسلامي، هيچ گاه از همکاري با پيامبر اکرم(صلي الله عليه و آله) دريغ نمي‌ورزيد.
در خانواده پيامبر(صلي الله عليه و آله) نيز فاطمه زهرا(سلام‌الله‌عليها) دختر گرامي نبي اکرم(صلي الله عليه و آله) به سن بلوغ رسيده و افزون بر رشد جسماني، به رشد عقلي و روحي دست يافته بود. برتري‌هاي دختر محبوب و نور چشم پيامبر(صلي الله عليه و آله) سبب شده بود اصحاب بزرگ پيامبر(صلي الله عليه و آله) در صدد خواستگاري از او برآيند. با اين حال، هرگاه بزرگي نزد پيامبر(صلي الله عليه و آله) مي‌آمد، ايشان مي‌فرمود:
امرها الي ربها ان شاء ان يزوجها زوجها؛ امر ازدواج فاطمه به دست خداست، اگر خدا بخواهد که او را شوهر دهد، خود چنين مي‌کند.
گاهي نيز مي‌فرمود: اني انتظر بها القضا؛ همانا من در امر ازدواج فاطمه، منتظر قضا و فرمان الهي هستم.[1]
روزي ابوبکر نزد پيامبر(صلي الله عليه و آله) رسيد، روبه‌روي آن حضرت نشست و گفت: اي رسول خدا! شما از ويژگي‌ها و پيشينه من در اسلام آگاهي و.... وي همين گونه ويژگي‌هاي خود را بر مي‌شمرد تا اين که پيامبر(صلي الله عليه و آله) فرمود: چه مي‌خواهي؟ ابوبکر گفت: فاطمه را به نکاح من در آور! پيامبر(صلي الله عليه و آله) ساکت شد واز وي روبرگردانيد.
ابوبکر با نااميدي و ناراحتي از خانه پيامبر(صلي الله عليه و آله) بيرون رفت. در راه به عمر برخورد و داستان خود را براي او بازگو کرد. عمر گفت: من نزد پيامبر(صلي الله عليه و آله) مي‌روم و هماني را که تو مي‌خواستي، مي‌طلبم. با اين حال، پيامبر(صلي الله عليه و آله) همانند پيش رفتار کرد و عمر نيز نااميد بازگشت.[2]
هم چنين عبدالرحمن بن عوف که يکي از سرمايه‌داران زمان خود بود، به خواستگاري فاطمه(سلام‌الله‌عليها) رفت. وي، صد شتر با باري از پارچه‌هاي گران‌بهاي مصري به همراه 10 هزار دينار طلا را به عنوان مهريه فاطمه زهرا (سلام‌الله‌عليها) پيشنهاد کرد.[ 3] پيامبر(صلي الله عليه و آله) از اين سخن خشمگين شد و حتي سنگريزه به سويش پرتاب کرد. پيامبر(صلي الله عليه و آله) فرمود: تو پنداشتي من بنده‌ي پول وثروتم!
هنگامي که همه خواستگاران فاطمه زهرا(سلام‌الله‌عليها) پاسخ رد شنيدند، با خود گفتند که به يقين پيامبر(صلي الله عليه و آله)، علي(عليه‌السلام) را براي دختر دردانه‌اش برگزيده است. از اين رو، بر آن شدند تا علي(عليه‌السلام) را به اين کار، تشويق کنند.

بخشیدن قاتل

فعاليت هاي فرهنگي امام علي (ع)

پاسخ: مهمترين گام در شروع يك حكومت صحيح ، اصلاحات فرهنگي آن جامعه است. اگر اصلاحات فرهنگي در يك جامعه به خوبي شكل گرفت و فرهنگ و اعتقادات مردم متعالي شد، تمام ابعاد ديگر اصلاحات به راحتي محقق خواهد گشت.

تعريف اصلاحات فرهنگي :
اصلاحات فرهنگي چيزي جز حاكميت حقيقي دين (اسلام حقيقي) بر زندگي فرد و اجتماع نيست، در حقيقت هدف از اصلاحات فرهنگي، حاكم كردن خدامحوري بجاي هوا محوري است.
در اينجا به دو اقدام اساسي امام (ع) در اين زمينه مي پردازيم :
1- مبارزه با انحرافات ديني :
ـ نفي بدعتگرايي و مبارزه با جهل عمومي
مشكل مهمي كه در سر راه علي (ع) در هنگام تحويل گرفتن حكومت قرار داشت، انحرافات ديني بود كه ميراث خلفاي غاصب قبل از آن حضرت بود. جداي از بدعتها، مشكل مهم ديگر آن بود كه بسياري از مردم آگاهي درستي از دين نداشت و اقدامي در جهت ارائه آگاهيهاي مذهبي به آنان صورت نگرفته بود. در اينجا به ذكر برخي از نمونه هاي عيني تحريفات كه امام با آنها درگير شد، مي پردازيم:
خليفه دوم و سوم بر اين باور بودند كه آنان حق دارند تا در برخي ازامور برخلاف قرآن و سنت پيامبر اكرم (ص) ، براي خود تشريح ويژه واحكام جديد وضع نمايند. اين افعال و اعمال خلفا به مرور زمان به عنوان يك اصل شرعي غير قابل تخطي، توسط مسلمانان پذيرفته شد. از جمله ترك سهم ذوي القربي و مؤلفه قلوبهم، متعه و ... و يا بدعت برگزاري نماز تراويح كه خليفه دوم با پذيرفتن آنكه بدعت است مي گفت كه بدعت خوبي است ، كامل خواندن نماز توسط عثمان در منا برخلاف پيامبر (ص) و حتي خلفاي قبل و تغيير وضو توسط عثمان و دهها مورد ديگر

شخصيت حضرت على (ع )

از نظر روان شناسان , شخصيت هر فردى متشكل از سه عامل مهم است كه هر يك در انعقاد و تكون شخصيت تأثيربه سزايى دارد و گويى روحيات و صفات و طرز تفكر انسان همچون مثلثى است كه از پيوستن اين سه ضلع به يكديگرپديد مى آيد. اين سه عامل عبارتنداز:
1 وراثت
2 آموزش و پرورش
3 محيط زندگى
صفات خوب و بد آدمى و روحيات عالى و پست او به وسيلهء اين سه عامل پى ريزى مى شود و رشد و نمو مى كند.
دربارهء عامل وراثت سخن كوتاه اينكه : فرزندان ما نه تنها صفات ظاهرى را, مانند شكل و قيافه , از ما به ارث مى برند,بلكه روحيات و صفات باطنى پدر و مادر نيز از طريق وراثت به آنان منتقل مى شود.
آموزش و پرورش و محيط, كه دو ضلع ديگر شخصيت انسان را تشكيل مى دهند, در پرورش سجاياى عالى كه دست آفرينش در نهاد آدمى به وديعت نهاده و يا تربيت صفاتى كه كودك از پدر و مادر به وراثت برده است نقش مهمى دارند. يك آموزگار مى تواند سرنوشت كودكى و يا كلاسى را تغيير دهد. و بسا كه محيط, افراد آلوده را پاك و يا افراد پاك را آلوده مى سازد. قدرت اين دو عامل در شكل دادن به شخصيت آدمى چنان مسلم و روشن است كه خود را ازتوضيح دربارهء آن بى نياز مى دانيم . البته نبايد فراموش كرد كه در وراى اين امور سه گانه و مشرف و مسلط بر آن ها اراده وخواست انسان قرار گرفته است .
شخصيت موروثى حضرت على (ع )

فصل چهارم؛ پيشگامي اميرمومنان (ع) در اسلام در كلام صحابه

گذشت كه صحابه روايات رسول خدا صلي الله عليه وآله را در باره نخستين مسلمان بودن امير مؤمنان عليه السلام با اسناد معتبر نقل كرده اند؛ و در فصل هاي قبل به آنها اشاره شد؛ علاوه بر اين خود صحابه نيز به اين حقيقت اعتراف كرده اند و سخنان شان را علماي اهل سنت در منابعشان گزارش كرده‌اند.

در اين فصل مجموعه از سخنان 30 صحابي رسول خدا صلي الله عليه وآله را در باره پيشگامي اميرمؤمنان عليه السلام ذكر مي‌نماييم:

1.    ابن عباس (با 5 طريق، 3 طريق صحيح)

از ديدگاه ابن عباس،‌ اميرمؤمنان عليه السلام افرادي است كه به رسول خدا ايمان آورد و مسلمان شد. ذهبي نظر ابن عباس را اين گونه نقل كرده است:

وثبت عن ابن عباس قال : أول من أسلم علي .

از ابن عباس ثابت شده است كه گفته: نخستين كسي كه اسلام آورد،‌ علي است.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى748 هـ)، تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج 3، ص 624، تحقيق: د. عمر عبد السلام تدمرى، ناشر: دار الكتاب العربي - لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولى، 1407هـ - 1987م.

راوياني كه در ادامه نام آنها برده مي‌شود، اين سخن ابن عباس را گزارش كرده اند و دو طريق آن معتبر است:

الف: ابو زميل الحنفي از ابن عباس: «علي أول من آمن برسول الله»  (سند صحيح)

ابو زميل حنفي از ابن عباس با سند صحيح نقل كرده است كه ابن عباس بعد از جنگ صفين با عده اي كه از حكميت ناراضي بودند احتجاج كرده و به نخستين مسلمان بودن و اسلام آوردن ايشان سخن گفتند:

18678 أخبرنا عبد الرزاق عن عكرمة بن عمار قال حدثنا أبو زميل الحنفي قال حدثنا عبد الله بن عباس رضي الله عنه قال لَمَّا اعْتَزَلَتْ حَرُورَاءَ وَكَانُوا في دَارٍ على حِدَتِهِمْ قلت لِعَلِيٍّ يا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَبْرِدْ عَنِ الصَّلاةِ لَعَلِّي آتِي هَؤُلاءِ الْقَوْمَ فَأُكَلِّمَهُمْ قال فَإِنِّي أَتَخَوَّفُهُمْ عَلَيْكَ قال قلت كَلا إن شَاءَ اللَّهُ قال فَلَبِسْتُ أَحْسَنَ ما اقدر عليه من هذه الْيَمَانِيَّةِ ثُمَّ دَخَلْتُ عليهم وَهُمْ قَائِلُونَ في نَحْرِ الظَّهِيرَةِ فَدَخَلْتُ على قَوْمٍ لم أَرَ قَوْمًا قَطُّ أَشَدَّ اجْتِهَادًا منهم أَيْدِيهِمْ كَأَنَّهَا ثَفِنُ الإِبِلِ ووجوههم مُعَلَّبَةٌ من آثَارِ السُّجُودِ قال فَدَخَلْتُ فَقَالُوا مَرْحَبًا بِكَ يا بن عَبَّاسٍ ما جاء بِكَ قال جِئْتُ أحدثكم عن أصحاب رسول نزل الوحي وهم أعلم بتأويله فقال بعضهم لا تحدثوه وقال بعضهم لنحدثنه قال قلت أخبروني ما تنقمون على بن عم رسول الله وختنه وأول من آمن به وأصحاب رسول الله نزل الوحي وهم أعلم بتأويله...

عبد الله بن عباس» روايت كرده‏اند كه گفت: هنگامى كه خوارج از حضرت على عليه السّلام كناره‏گيرى كردند، در بيابانى گرد آمدند، به امير المؤمنين عليه السّلام پيشنهاد كردم، اندكى از نماز پايدارى كنيد تا من با اين گروه كه از شما كناره گرفته‏اند، گفتگو نمايم. حضرت على عليه السّلام پيشنهاد مرا پذيرفت، در اين هنگام بهترين جامه‏هاي يماني ام را پوشيدم و به ملاقات آنها رفتم. ...

آنها گفتند:‌ مرحبا اي ابن عباس چه شده است كه اينجا آمده اي؟ گفت: آمده ام تا از اصحاب رسول خدا با شما سخن بگويم كه وقتي وحي نازل مي‌شد داناترين شخص به تأويل آن است. برخي از آنها گفتند: از اين مورد سخن نگو، برخي هم گفتند: بايد سخن بگويد. گفتم: چرا از على عليه السّلام كه پسرعموى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و داماد اوست، كناره گرفته‏ايد؟ با اين كه او نخستين كسى است كه به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله ايمان آورده است؟ ...

الصنعاني، أبو بكر عبد الرزاق بن همام (متوفاي211هـ)، المصنف، ج 10، ص 158،‌ تحقيق : حبيب الرحمن الأعظمي، دار النشر: المكتب الإسلامي – بيروت، الطبعة : الثانية 1403 

الطبراني، ابوالقاسم سليمان بن أحمد بن أيوب (متوفاى360هـ)، المعجم الكبير، ج 10، ص257، تحقيق: حمدي بن عبدالمجيد السلفي، ناشر: مكتبة الزهراء - الموصل، الطبعة: الثانية، 1404هـ – 1983م.

هيثمي بعد از نقل روايت مي‌گويد:

رواه الطبراني وأحمد ببعضه ورجالهما رجال الصحيح.

طبراني و احمد بن حنبل قسمتي از اين روايت را نقل كرده اند و رجال سند روايت رجال صحيح هستند.

الهيثمي، ابوالحسن علي بن أبي بكر (متوفاى807 هـ)، مجمع الزوائد ومنبع الفوائد، ج 6، ص 241، ناشر: دار الريان للتراث/‏ دار الكتاب العربي - القاهرة، بيروت – 1407هـ.

زيلعي حنفي نيز مي‌نويسد:

ومن طريق عبد الرزاق رواه الطبراني في معجمه ورواه الحاكم في المستدرك وقال فيه وكانوا ستة آلاف فرجع منهم ألفان وبقي سائرهم قتلوا على الضلالة وقال صحيح على شرط مسلم ولم يخرجاه

از طريق عبد الرزاق طبراني آن را در معجم خود روايت كرده و حاكم نيز در مستدرك آورده در پايان بر صحت آن تصريح كرده است.

نصب الراية  ج 3، ص 461

2. سيد مرتضي

سيد مرتضي نيز مي‌فرمايد:

كيف يمكن دفع شعر أمير المؤمنين - عليه السلام - في ذلك وقد شاع من شهرته على حد يرتفع فيه الخلاف وانتشر حتى صار مذكورا مسموعا من العامة فضلا عن الخواص في قوله - عليه السلام - :

چگونه ممكن است كه شعر اميرمؤمنان عليه السلام را انكار كرد، در حالي‌كه به حدي مشهور شده است كه هرگونه اختلاف را در نخستين مسلمان بودن آن حضرت بر طرف مي‌كند و اين اشعار به گونه منتشر شده است كه حتي از عامه هم شنيده شده است تا چه رسد به شيعه ..

 محمد النبي أخي وصنوي * وحمزة سيد الشهداء عمي

سبقتكم إلى الإسلام طرا * على ما كان من فهمي وعلمي

 وفي هذا الشعر كفاية في البيان عن تقدم إيمانه - عليه السلام - وأنه وقع مع المعرفة بالحجة والبيان، وفيه أيضا أنه كان الإمام بعد الرسول ( ص ) بدليل المقال الظاهر في يوم الغدير الموجب للاستخلاف .

در اين شعر به صورت كافي بيان شده است كه آن حضرت از همه پيش تر ايمان آورده و اين ايمان آوردنش هم با شناخت و دليل بوده است. و نيز اين اشعار دلالت دارد كه ايشان پيشواي بعد از رسول است. به دليل گفتاري كه در روز غدير فرمود و باعث جانشين آن حضرت گرديد.

الشريف المرتضى (متوفاي 413هـ)، الفصول المختارة من العيون و المحاسن،‌ ص280، تحقيق : السيد نور الدين جعفريان الاصبهاني، الشيخ يعقوب الجعفري ، الشيخ محسن الأحمدي، ناشر: دار المفيد للطباعة والنشر والتوزيع - بيروت – لبنان، الطبعة الثانية 1414 - 1993 م

3. تستري:

شهيد نور الله تستري مي‌فرمايد:

وأيضا قد صح واشتهر أنه عليه السلام كتب إلى معاوية أبياتا من جملتها قوله عليه السلام :

 شعر سبقتكم إلى الإسلام طرا * غلاما ما بلغت أوان حلمي

ولم ينكر عليه معاوية مع عداوته وتعنته.

و نيز صحيح ومشهور است كه امير مؤمنان عليه السلام به معاويه اشعاري را نوشت و از جمله اشعار اين شعر است: ... و معاويه با اين كه دشمني با حضرت داشت اين اشعارش را منكر نشد.

التستري، السيد القاضي نور الله التستري الشهيد (متوفاي 1019 ه‍)، الصوارم المهرقة في جواب الصواعق المحرقة، ص 312، تصحيح: السيد جلال الدين المحدث، ناشر: چاپخانه نهضت،‌ تهران 1367

. حكيم مولى‌ زاذان از حضرت علي (ع) «صليت قبل الناس سبع سنين»

وروى عثمان بن سعيد الخراز، عن علي بن حرار، عن علي بن عامر، عن أبي الحجاف، عن حكيم مولى زاذان، قال : سمعت علياً عليه السلام، يقول : صليت قبل الناس سبع سنين، وكنا نسجد ولا نركع، وأول صلاة ركعنا فيها صلاة العصر، فقلت : يا رسول الله، ما هذا ؟ قال : أمرت به.

حكيم مي‌گويد: از علي عليه السلام شنيدم كه مي‌گفت: هفت سال قبل از همه مردم،‌ با رسول خدا نماز خواندم در حالي كه قبل از آن نه سجده مي كرديم و نه ركوع انجام مي داديم و نخستين نمازي كه در آن ركوع كرديم نماز عصر بود. عرض كردم اي رسول خدا ! اين چه عملي است؟ فرمود: به اين كار دستور داده شده ام.

إبن أبي‌الحديد المدائني المعتزلي، ابوحامد عز الدين بن هبة الله بن محمد بن محمد (متوفاى655 هـ)، شرح نهج البلاغة، ج 13، ص 137، تحقيق: محمد عبد الكريم النمري، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت / لبنان، الطبعة: الأولى، 1418هـ - 1998م.

10. منصور بن الحسين الآبي: «قال علي انا اول من آمن بالله»

منصور آبي متوفاي سال421 هجري قمري در كتاب «نثر الدرر» آورده است كه حضرت علي عليه السلام در كوفه خطبه خواند و فرمود: من نخستين كسي هستم كه به خداوند ايمان آورده ام:

وخرج عليه السلام إلى الكوفة فحمد الله وأثنى عليه، ثم قال : أما بعد يا أهل العراق، ... والله لقد بلغني أنكم تقولون : يكذب، فعلى من أكذب ؟ أعلى الله أكذب وأنا أول من آمن به ؟ أم على نبيه وأنا أول من صدقه.

امام علي به سوي كوفه خارج شد و حمد و ثناي الهي را بجا آورد،‌ سپس فرمود: اي اهل عراق ! ... به خدا سوگند به من خبر رسيده است كه شما ميگوييد من دروغ مي‌گويم. من بر چه كسي دروغ بستم؟ آيا بر خدا دروغ بستم در حالي كه من نخستين كسي هستم كه به خدا ايمان آورده ام. يا بر پيامبرش دروغ بستم در حالي كه نخستين كسي هستم كه او را تصديق كرده ام.

الآبي، ابوسعد منصور بن الحسين (متوفاى421هـ)، نثر الدرر في المحاضرات، ج 1، ص 198، تحقيق: خالد عبد الغني محفوط، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت /لبنان، الطبعة: الأولى، 1424هـ - 2004م .

11. اشعار حضرت علي (ع) به معاويه: سبقتكم إلى الاسلام طرا (به نقل روايان موثق)

ابن عساكر دمشقي از طريق ابو عبيده (معمر بن المثنى متوفاي 209) اشعاري را از امير مؤمنان عليه السلام نقل كرده كه در جواب مفاخره معاويه فرموده است.

حضرت در اين شعر به يكي از افتخاراتش تصريح مي كند كه من از همه شما در حالي كه كودك بودم بر اسلام آوردن پيشي گرفتم:

وأخبرنا أبو السعود أحمد بن علي بن المجلي أنا محمد بن محمد بن أحمد العكبري أنا أبو الطيب محمد بن أحمد بن خاقان ح قال ونا القاضي أبو محمد عبد الله بن علي بن أيوب أنا أبو بكر أحمد بن محمد بن الجراح قالا أنا أبو بكر بن دريد قال وأخبرنا عن دماد عن أبي عبيدة قال كتب معاوية إلى علي بن أبي طالب يا أبا الحسن إن لي فضائل كثيرة وكان أبي سيدا في الجاهلية وصرت ملكا في الإسلام وأنا صهر رسول الله صلى الله عليه وسلم وخال المؤمنين وكاتب الوحي فقال علي أبا الفضائل يفخر علي ابن اكلة الأكباد ثم قال اكتب يا غلام  

محمد النبي أخي وصهري  وحمزة سيد الشهداء عمي 

وجعفر الذي يمسي ويضحى  يطير مع الملائكة ابن أمي 

وبنت محمد سكني وعرسي  مسوط لحمها بدمي ولحمي 

وسبطا أحمد ولداي منها  فأيكم له سهم كسهمي 

سبقتكم إلى الإسلام طرا  صغيرا ما بلغت أوان حلمي 

فقال معاوية أخفوا هذا الكتاب لا يقرأه أهل الشام فيميلون إلى ابن أبي طالب

سندي ديگر براي مضمون چهارم

سند ديگر اين روايت از طريق حبة العرني با مضمومون «انا اول من اسلم» اين است:

أخبرنا أبو الفتح يوسف بن عبد الواحد أنا شجاع بن علي أنا أبو عبد الله بن مندة أنا خيثمة بن سليمان نا إسحاق بن سيار نا عبيد الله بن موسى نا سفيان الثوري وشعبة بن الحجاج عن سلمة بن كهيل عن حبة بن جوين عن علي بن أبي طالب قال أنا أول من أسلم.

ابن عساكر الدمشقي الشافعي، أبي القاسم علي بن الحسن إبن هبة الله بن عبد الله،(متوفاى571هـ)، تاريخ مدينة دمشق وذكر فضلها وتسمية من حلها من الأماثل، ج 42، ص31، تحقيق: محب الدين أبي سعيد عمر بن غرامة العمري، ناشر: دار الفكر - بيروت - 1995.

2. معاذة العدوية از حضرت علي (ع):«آمنت قبل ان يؤمن أبوبكر وأسلمت قبل أن يسلم أبوبكر» (سند معتبر)

معاذة العدويه از امير مؤمنان عليه السلام نقل كرده كه حضرت خودش را اولين مؤمن و مسلمان معرفي مي‌كند. اين روايت با چند سند از طريق وي نقل شده است:

سند اول: وأسلمت قبل أن يسلم أبو بكر (سند معتبر)

ابن قتيبه در كتاب «المعارف» روايت را اين‌گونه آورده است:

وحدثنى أبو الخطاب قال حدثنا نوح بن قيس قال حدثنا سليمان أبو فاطمة عن معاذة بنت عبد الله العدوية قالت سمعت علي بن أبي طالب على منبر البصرة وهو يقول أنا الصديق الأكبر آمنت قبل ان يؤمن أبو بكر وأسلمت قبل أن يسلم أبو بكر.

معاذه دختر عبد الله عدويه مي‌گويد: از علي بن ابي طالب كه بر منبر بصره بود،‌ شنيدم كه مي‌فرمود: من صديق اكبرم،‌ پيش از اين كه ابو بكر ايمان و اسلام بياورد من به رسول خدا ايمان و اسلام آوردم.

ابن قتيبة، أبو محمد عبد الله بن مسلم متوفاي276هـ)، المعارف، ج 1، ص 169،‌ تحقيق: دكتور ثروت عكاشة دار النشر: دار المعارف - القاهرة، طبق برنامه الجامع الكبير.

بررسي سند روايت

الف: زياد بن يحيى بن زياد بن حسان:

مزي در كتاب «تهذيب الكمال»، مي‌نويسد: ابو حاتم و نسائي وي را توثيق كرده و ابن حبان هم او را در كتاب «الثقات» آورده است:

 زياد بن يحيى بن زياد بن حسان بن عَبد الله الحساني، أبو الخطاب النكري، العدني، البَصْرِيّ. .... قال أبو حاتم، والنَّسَائي : ثقة.

وذكره ابنُ حِبَّان في كتاب‌الثقات‌وَقَال : مات سنة أربع وخمسين ومئتين.

... ابو حاتم و نسائي گفته اند: وي ثقه است. ابن حبان وي را در كتاب «الثقات» آورده است.

تهذيب الكمال ج 9، ص 523

ابن حجر عسقلاني نيز مي‌نويسد:

 قال أبو حاتم والنسائي ثقة وذكره وابن حبان في الثقات وقال مات سنة أربع وخمسين ومائتين قلت

تهذيب التهذيب ج 3، ص 335

ب: نوح بن قيس:

يحيي بن معين و ابو داود وي را توثيق كرده اند:

نوح بن قيس بن رباح الأزدي الحداني، قال عَبد الله بن أحمد بن حنبل عَن أبيه، وعثمان بن سَعِيد الدارمي عن يحيى بن مَعِين : ثقة . وَقَال أبو داود : كان يتشيع. وَقَال مرة أخرى : ثقة، وبلغني عن يحيى أنه ضعفه. وَقَال النَّسَائي : ليس به بأس.

عبد الله بن احمد بن حنبل از پدرش و عثمان بن سعيد نقل كرده اند كه يحيي بن معين وي را توثيق كرده است. ابو داود گفته او شيعه بوده و مرتبه ديگر گفته است: او ثقه است. ...

تهذيب الكمال ج30، ص53

ذهبي نيز توثيق احمد و ابن معين را در باره او آورده است:

147 ( 5075 ت ) نوح بن قيس ( م عو ) الحداني بصري صالح الحال عن أيوب و عمرو بن مالك النكري وطائفة وعنه أبو الأشعث ونصر بن علي وخلق وثقه أحمد وابن معين.

ميزان الاعتدال في نقد الرجال ج7، ص55

عبد الله بن ابي الهذيل:

اين شخص از راويان مسلم است و علماي رجال اهل سنت وي را توثيق كرده اند:

عجلي كوفي در توثيق وي مي‌نويسد:

988 عبد الله بن أبي الهذيل كوفي تابعي ثقة وكان عثمانيا

معرفة الثقات  ج 2، ص 64

ابن حبان ايشان را در كتاب الثقات آورده است:

3665 عبد الله بن أبي الهذيل العبدي يروى عن جماعه من الصحابة روى عنه أهل الكوفة

الثقات  ج 5، ص 25

مزي نيز تصريح مي‌كند كه نسائي او را موثق مي داند و ابن حبان نيز او را در كتاب «الثقات » خود آورده است:

3629 - ر م ت س : عَبد الله بن أَبي الهذيل العنزي، أبو المغيرة الكوفي.

قال النَّسَائي : ثقة. وذكره ابنُ حِبَّان في كتاب‌الثقات‌ .

تهذيب الكمال  ج 16، ص 25

ذهبي در باره وي مي‌نويسد:

عبد الله بن أبي الهذيل القدوة العابد الإمام أبو المغيرة العنزي الكوفي

روى عن أبي بكر وعمر مرسلا وعن علي وعمار ... وعنه واصل الأحدب وأبو التياح الضبعي وإسماعيل بن رجاء وأجلح الكندي ...قال النسائي ثقة.

عبد الله بن ابي هذيل،‌ مقتدا،‌ عابد و پيشوا ... نسائي گفته: وي موثق است.

سير أعلام النبلاء  ج 4، ص 170

ذهبي در كتاب ديگرش نيز بر ثقه بودنش تصريح كرده است:

3034 عبد الله بن أبي الهذيل العنزي كوفي عن أبي وعمر وعبد الله وعنه الأجلح وأشعث بن أبي الشعثاء وعدة ثقة م ت س

الكاشف  ج 1، ص 605

حال با توجه به توثيقاتي كه براي راويان سند ذكر شد،‌ اين روايت معتبر است.

4. عباد بن عبد الله از حضرت علي (ع):«صليت قبل الناس بسبع سنين» (سند صحيح)

ابن ابي شيبه از طريق عباد بن عبد الله نقل كرده است كه امير مؤمنان عليه السلام فرمود: من هفت سال قبل از همه مردم نماز خوانده ام:

32084 حدثنا عبد الله بن نمير عن العلاء بن الصالح عن المنهال عن عباد بن عبد الله قال سمعت عليا يقول انا عبد الله وأخو رسوله وأنا الصديق الأكبر لا يقولها بعدي إلا كذاب مفتر ولقد صليت قبل الناس بسبع سنين .

عباد بن عبد الله مي‌گويد: از علي شنيدم كه مي‌گفت: من بنده خدا،‌ برادر رسول خدا،‌ صديق اكبر هستم، اگر كسي بعد از من اين ها را ادعا كند،‌ دروغگوي تهمت زن بيش نيست و هر آئينه هفت سال قبل از همه مردم نماز خوانده گزارده ام.

إبن أبي شيبة الكوفي، ابوبكر عبد الله بن محمد (متوفاى235 هـ)، الكتاب المصنف في الأحاديث والآثار، ج 6، ص 368، تحقيق: كمال يوسف الحوت، ناشر: مكتبة الرشد - الرياض، الطبعة: الأولى، 1409هـ.

الآحاد والمثاني ج 1، ص 148

تصحيح روايت از سوي علماي اهل سنت:

احمد كناني اين روايت را نقل كرده و در پايان به صحت سند آن تصريح مي‌كند:

 ( 49 ) حدثنا محمد بن إسماعيل الرازي حدثنا عبيد الله بن موسى أنبأنا العلاء بن صالح عن المنهال عن عباد بن عبد الله قال قال علي أنا عبد الله وأخو رسوله صلى الله عليه وسلم وأنا الصديق الأكبر لا يقولها بعدي إلا كذاب صليت قبل الناس بسبع سنين.

هذا إسناد صحيح رجاله ثقات.

سند رو ايت صحيح و رجال آن موثق هستند.

الكناني، أحمد بن أبي بكر بن إسماعيل (متوفاي840هـ)، مصباح الزجاجة في زوائد ابن ماجه، ج 1، ص20،  تحقيق: محمد المنتقى الكشناوي، دار النشر: دار العربية – بيروت، الطبعة: الثانية 1403 

5. سعد بن معاذ از حضرت علي (ع): «إني أول من أسلم»

سعد بن معاذ نيز از اميرمؤمنان عليه السلام نقل كرده است كه فرمود: من اولين مسلمان هستم.

84 - وحدثنا أحمد بن شَبّويه، قال قلت ( - - - ) قال : لعبد الرزاق أحبركم يحيى بن المعلى، عن عمه شعيب بن خالد، عن حنظلة بن سبرة بن المسيب ... سعد بن معاذ علي بن أبي طالب فذكر حديثاً طويلاً : قال فيه : قال علي : إني أول من أسلم .

سعد بن معاذ از علي بن ابي طالب روايت طولاني نقل كرده و در اين روايت آمده است كه من نخستين فردي هستم كه اسلام آورده ام.

أحمد بن زهير بن حرب (متوفاي279هـ)، أخبار المكيين، ج 1، ص 169، تحقيق : إسماعيل حسن حسين، دار النشر : دار الوطن - الرياض،‌ الطبعة : الأولى  1997

6. حصين بن ثمارج (جد سلمة بن كهيل) از حضرت علي (ع): «أنا اول رجل صلى مع رسول الله»

در نقل ديگر از طريق حصين بن ثمارج آمده است كه علي عليه السلام فرمود:

179 حدثنا أبو بكر بن أبي شيبة نا شبابة عن شعبة عن سلمة بن كهل (بن حصين) عن جده (مجهول) عن علي رضي الله عنه قال أنا أول رجل صلى مع رسول الله صلى الله عليه وسلم.

من نخستين مردي هستم كه با رسول خدا صلي الله عليه وآله نماز خواند.

الشيباني، أحمد بن عمرو بن الضحاك ابوبكر (متوفاى 287هـ)، الآحاد والمثاني، ج 1، ص 149، تحقيق: د. باسم فيصل أحمد الجوابرة، ناشر:دار الراية - الرياض، الطبعة: الأولى، 1411 – 1991م.