14 اعجاز علمی قرآن در تفسیر نمونه تقدیم می گردد.

چکيده

در آيات متعددي از قرآن كريم به مباحث علمي اشاره شده است. از آنجا كه برخي از اين اشارات علمي در زمان نزول قرآن كشف نشده بود و بشر قرن‌ها بعد به بخشي از آنها پي برد، طرح اين مطالب علمي در قرآن، اخبار غيبي و اعجاز علمي اين كتاب آسماني محسوب مي‌شود. در تفسير نمونه ذيل آيات علمي قرآن، اكتشافات و علوم روز مورد توجه بوده و اعجازهاي علمي آن‌ها مشخص گرديده است.

در اين مقاله آياتي كه در تفسير نمونه سخن از اعجاز علمي آنها به ميان آمده است، گردآوري و در پاره اي از موارد تحليل شده است. اين موارد 14 موضوع است که عبارتند از:

تزيين آسمان با ستارگان؛ جايگاه و مسير مشخص ستارگان؛ حركت دوراني و جرياني خورشيد؛ حرکت زمين؛ قانون جاذبه؛ آماده شدن زمين براي زراعت به وسيله باران؛ زوجيت در گياهان؛ رستاخيز انرژي‌ها؛ تشكيل تمام اجسام از اتم؛ زندگي اجتماعي زنبور عسل؛ آفرينش انسان از علق؛ شکل گيري استخوان ها در جنين؛ رقيق تر بودن هوا در ارتفاعات و بريدگي ميان رشته كوه‌ها

مقدمه

شیطان در طی اعترافاتی که در محضر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله داشته بیست و دو گروه از امت آنحضرت را بیان داشته که از دست کارها و افکار و عقاید آنها همواره در رنج و عذاب بوده است که در این نوشتار فهرست وار به آنها اشاره می‌شود.

ترجمه

(خردمندان) کسانی هستند که آنچه را خداوند به پیوند با آن فرمان داده پیوند می دهند و در برابر پروردگارشان(به خاطر شناختی که دارند خشوع و) خشیت دارند و از سختی حساب می ترسند.[1]

اذن و ادعیه به معنای گوش شنوا و فراگیرند است. این عنوان، برای آیه 12 حاقه 69 قرار داده شده است(68): لنجعلها لکم تذکره و تعیها اذن واعیه؛ تا آن را برای شما مایه تذکری گردانیم و گوش های شنوا آن را نگاه دارد. آیات پیشین به نابودی قوم نوح و نجات گروندگان به نوح اشاره دارد و در این آیه می گوید: این نابودی قوم نوح و نجات گروندگان به نوح اشاره دارد و در این آیه می گوید: این نابودی و نجات را وسیله عبرت و تذکری برای شما قرار دادیم تا پند گیرید و گوش های شنوا آن را در یابد و بفهمد.
وعی به معنای نگه داری چیزی در قلب است؛ سپس به هر ظرفی وعاء گفته شده است، چون چیزی را در خود نگه می دارد(69). مقصود از اذن واعیه نیز گوش هایی است که حقایق را می شنوند و در خود نگه می دارند و درباره آن فکر کرده، به صورت چراغ راه زندگی، از آن بهره می برند.
مفسران شیعه و سنی نقل کرده اند که حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) پس از نزول این آیه، به امیر مؤمنان، امام علی (علیه السلام) فرمود:ای علی! از خدا خواسته ام که گوش تو را واعیه (شنوا و نگه دارنده حقایق) گرداند و علی (علیه السلام) گفت: پس از آن، هرگز چیزی را از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نشنیدم که آن را فراموش کنم(70). بر پایه روایتی دیگر، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، علی (علیه السلام) فرمود: خداوند به من فرمان داد که تو را به خود نزدیک کنم و دور نسازم و آموزشت دهم تا آن را حفظ کنی و خداوند خواسته است که آنچه را می شنوی، حفظ کنی؛ آن گاه این آیه نازل شد(71).