زمینه: در حالی‌که بسیاری از تحقیقات انجام شده در زمینه رهبری‌ تحول‌آفرین تمرکزشان روی خود رهبران بوده است، تأکید پارادایم جدید مدیریت و رهبری بر این است که تک تک کارکنان می‌توانند به جای انفعال و اثرپذیر بودن، نقش فعال‌تری را در زندگی سازمانی ایفا و خود به عنوان عامل تغییر عمل کنند. امروزه به نظر می‌رسد که دو مفهوم هوش معنوی و هوش اخلاقی بر میزان تحول‌آفرینی رهبران و کارکنان به مثابه عاملان تغییر سازمانی تأثیرگذار است. با این پیش‌فرض علمی، این مقاله هدف بررسی رابطه بین هوش معنوی و هوش اخلاقی با رهبری تحول‌آفرین را دنبال می‌کند.