ابن تيميّه و افترا به حضرت علي (ع)

 نويسنده: آيت الله سيدعلي حسيني ميلاني
 نقد افكار ابن تيميّه (6)

احاديث دروغين

ابن تيميّه براي اثبات حقانيت خوارج و ناصبي ها؛ كساني كه جنگ هاي اميرالمؤمنين (عليه السلام) را نادرست مي دانند احاديث صحيح را تكذيب مي كند و به نقل علماي مذهب خود هيچ اعتنايي نمي نمايد. او احاديث صحيح را نمي پذيرد و به راحتي احاديث دروغين را نقل مي كند و به اميرالمؤمنين (عليه السلام) نسبت هاي ناروايي مي دهد. در موردي چنين مي گويد:
علي بن ابي طالب (رضي الله عنه) از برخي كارهايش، چون جنگ هايي كه به راه انداخته بود پشيمان شد... شب هاي جنگ صفين مرتب مي گفت: به خدا! عبدالله بن عمر و سعد بن مالك چه خوب كردند، اگر كار نيكي انجام دادند پاداش زيادي برده اند و اگر هم كار بدي انجام داده اند خطرش كم است. (1)
در حالي كه عبدالله بن عمر و سعد بن مالك- همان سعد بن ابي وَقّاص- هر دو از بيعت نكردن با اميرالمؤمنين (عليه السلام) و شركت نكردن در جنگ هايش پشيمان شدند و حكايت پشيماني آن ها در منابع تاريخي موجود است.
ابن تيميّه مي افزايد:
علي در شب هاي صفين به پسرش حسن مي گفت: اي حسن! اي حسن! پدرت گمان نمي كرد كار به اين جا بكشد، كاش پدرت 20 سال قبل از اين مرده بود (!!) (2).
به راستي چگونه ابن تيميّه احاديث صحيح و متقن را كه در كتاب هاي معتبر اهل سنت آمده، تكذيب مي كند و با اطمينان مي گويد: دروغ است و چنين مطلبي را به طور قاطع به اميرالمؤمنين (عليه السلام) نسبت مي دهد؟ گويي اين يكي از مسلمات تاريخ و ضروريات مذهب است؛ حتي يك سند يا يك منبع از كتاب هاي اهل سنت را هم براي آن نقل نمي كند.
ابن تيميّه گاهي در مورد برخي از سخنان خويش ادعاي تواتر مي كند و مي گويد:
هنگامي كه علي از جنگ صفين برگشت سخنش عوض شد... و خبرهاي متواتري آمده كه او در آخر كار از اوضاع ناراحت بود (3). گاهي علي از جنگ هايي كه كرده بود اظهار پشيماني و ناراحتي مي كرد. اين ها همه نشانگر آن است كه او بر اين نبردها دليل شرعي نداشته است (!!) (4).
روايت متواتر به روايتي مي گويند كه آن قدر راويان مختلف به سندهاي گوناگون آن را نقل كرده باشند كه جاي هيچ شك و شبهه اي در صحت و راستي آن نباشد و انسان به صدور آن يقين پيدا كند.
اين اخبار متواتري كه ابن تيميّه ادعا مي كند كجا هستند؟
چند سند دارند؟