تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
پیـــام های آسمــانی
جزء ششم
(برگرفته از تفسیر نور)
1. وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لهَم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيم
خدا به كسانى كه ايمان آورده اند و كارهاى نيكو كرده اند،
وعده آمرزش و مزدى بزرگ داده است.
توجّه به عاقبت كارها، در تصميم هاى انسان
نقش مهمى دارد.
«أَجْرٌ عَظِيمٌ»
(مائده، 9)
إِلىَ النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ يَهْدِيهِمْ إِلىَ صرِاطٍ مُّسْتَقِيم
تا خدا بدان (کتاب) هر كس را كه در پى خشنودى اوست به راه هاى
سلامت هدايت كند و به فرمان خود از تاريكى به روشناييشان ببرد
و آنان را به راه راست هدايت كند.
انسان، خود زمينه ساز هدايت خويش است.
«يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ»
بشر در سايه قرآن، به همزيستى و صفا در زندگى مى رسد.
«سُبُلَ السَّلامِ»
(مائده، 16)
وَ جَعَلَكُم مُّلُوكاً وَ ءَاتَاكُم مَّا لَمْ يُؤْتِ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِينَ
و موسى به قوم خود گفت: اى قوم من، نعمتى را كه خدا بر شما ارزانى داشته است
ياد كنيد، كه از ميان شما پيامبران پديد آورد و شما را صاحبان اختيار خويش گردانيد
و به شما چيزهايى عنايت كرد كه به هيچ يك از مردم جهان عنايت نكرده است.
براى دعوت مردم، بايد از اهرم عاطفه استفاده كرد.
«يا قَوْمِ»
(مائده، 20)
وَ لَا تَرْتَدُّواْ عَلَى أَدْبَارِكمُ فَتَنقَلِبُواْ خَاسِرِين
اى قوم من، به زمين مقدسى كه خدا برايتان مقرر كرده است داخل شويد
و بازپس مگرديد كه زيان ديده باز مى گرديد.
رابطه ى رهبر و مردم، بايد عميق و عاطفى باشد.
«يا قَوْمِ»
همه جاى زمين يكسان نيست، برخى جاها قداست دارد.
«الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ»
(مائده، 21)
إِنىّ أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَلَمِين.
اگر تو بر من دست گشايى و مرا بكشى، من بر تو دست نگشايم
كه تو را بكشم. من از خدا كه پروردگار جهانيان است مى ترسم.
در برخورد با حسود، آرام سخن بگوييم و آتش حسد را
با نرمش در گفتار، خاموش كنيم.
«ما أَنَا بِباسِطٍ ...»
(مائده، 28)
وَ يُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَ هُمْ رَاكِعُونَ
جز اين نيست كه ولىّ شما خداست و رسول او و مؤمنانى كه نماز مى خوانند
و هم چنان كه در ركوعند انفاق مى كنند.
كارهاى جزئى (مثل انفاق انگشتر) نماز را باطل نمى كند.
«يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ»
براى توجّه به محرومان، نماز هم مانع نيست.
«يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ»
آرى، فقير نبايد از جمع مسلمانان دست خالى برگردد.
(مائده، 55)
7 .وَ إِذَا نَادَيْتُمْ إِلىَ الصَّلَوةِ اتخَّذُوهَا هُزُوًا وَ لَعِبًا ذَالِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْقِلُون
و چون بانگ نماز كنيد آن را به مسخره و بازيچه گيرند،
زيرا مردمى هستند كه نمى انديشند.
از رابطه و دوستى با كسانى كه اذان (و شعائر دينى)
را مسخره مى كنند بپرهيزيد.
«لا تَتَّخِذُوا» ...
«وَ إِذا نادَيْتُمْ ...»
(مائده، 58)
وَ هُمْ قَدْ خَرَجُواْ بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كاَنُواْ يَكْتُمُون
و چون نزد شما آمدند، گفتند كه ايمان آورديم و حال آن كه با كفر
داخل شدند و با كفر خارج گشتند، و خدا به آنچه پنهان
مى دارند آگاهتر است.
خداوند، از خود انسانها هم به ضميرشان آگاهتر است.
«اللَّهُ أَعْلَمُ»
(مائده، 61)
وَ لَأَدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيم
اگر اهل كتاب ايمان بياورند و پرهيزگارى كنند، گناهانشان را خواهيم زدود
و آنها را به بهشتهاى پرنعمت داخل خواهيم كرد.
براى دريافت الطاف الهى، بايد ابتدا از گناهان پاك شد.
«لَكَفَّرْنا»، «أَدْخِلْنا»
خداوند، علاوه بر عفو، لطف هم دارد.
«لَكَفَّرْنا»، «أَدْخِلْنا»
( مائده، 65)
10. إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ الَّذِينَ هَادُواْ وَ الصَّابِئُونَ وَ النَّصَارَى مَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ
وَ الْيَوْمِ الاَخِرِ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لَا هُمْ يحَزَنُون
هرآينه از ميان آنان كه ايمان آورده اند و يهود و صابئان و نصارا هر كه به خدا
و روز قيامت ايمان داشته باشد و كار شايسته كند
بيمى بر او نيست و محزون نمى شود.
آرامش واقعى، در سايه ى ايمان و عمل صالح است.
«مَنْ آمَنَ» ...
«وَ عَمِلَ صالِحاً فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ»
( مائده، 69)
نظرات شما عزیزان:
