ندای وحی

یَا لَیَتنَا کُنَّا مَعَک

سلام و عرض ادب

عالم معنا زمان و مسافت را در می نورددو فوق زمان و مکان است

 

(بُعد مسافت نبود در سفر روحانی)

گوش فرا دهید !صدای «هل من ناصرٍ ینصرنی »را می شنوید؟؟

 

بیایید برویم و خود را به کاروان حسین (ع) برسانیم، که خود بسیار محتاج این پیوستنیم .

 

اگر در رکابش جان دادیم و خبرمان نیامد که شکراً شکراً

 

و اگر باز آمدیم

 

ره آورد سفرمان را ،دیدنی ها و شنیدنیها و....اینجا ثبت کنیم.

شاید دلی از خبر تماشایمان لرزید و اشکی بر گونه ای چکید وعشقی به مولا سینه ای را ملتهب کرد

 

و سندی برای روز بی کسی و تنهاییمان شد .

(این نوشته ها ره آورد سفری بر بال خیالست تا کربلای

61 هجری قمری ،آنچه با چشم دل دیده ام

را قلمی نموده تا شاید دل یار پسندد)

جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم

کربلا منتظر ماست بیا تا برویم

ایستاده است به تفسیر قیامت زینب

 

آن سوی واقعه پیداست بیا تا برویم

خاک در خون خدا می شکفد می بالد

 

آسمان غرق تماشاست بیا تا برویم

تیغ در معرکه می افتد و برمی خیزد

 

رقص شمشیر چه زیباست بیا تا برویم

از سراشیبی تردید اگر برگردیم

 

عرش زیر قدم ماست بیا تا برویم

زره از موج بپوشیم ردا از توفان

 

راه ما از دل دریاست بیا تا برویم

کاش ای کاش که دنیای عطش می فهمید

 

آب مهریه زهراست بیا تا برویم

چیزی از راه نمانده است چرا برگردیم

 

آخر راه همین جاست بیا تا برویم

فرصتی باشد اگر باز در این آمد و رفت

 

تا همین امشب و فرداست بیا تا برویم