خانواده هایی که فرزند پسر دارند، گاه دربارهٔ تربیت کودک شان نگرانی هایی دارند که ما در این مطلب شما را با پیشنهاد های تربیتی در این باره آشنا می کنیم.

تربیت و پرورش صحیح فرزند مهم ترین مشغله ذهنی پدر و مادر است. با ورود نوزاد به کانون گرم خانوده، زندگی زن و شوهر وارد مرحله تازه ای می گردد. آنها از این به بعد فقط همسر یکدیگر نیستند؛ بلکه در برابر فرزندشان به عنوان پدر و مادر نیز وظایفی دارند.

ابراز احساسات و هیجانات، صحبت کردن دربارهٔ مسائل و مشکلات، توانایی برقراری قوی با دیگران و… از جمله مسائل تربیتی حساس وظریفی است که والدین باید به آن توجه داشته باشند.

چنین توانای هایی معمولا در دختران ملموس تر از پسران دیده می گردد. خانواده هایی که فرزند پسر دارند، گاه در این باره نگرانی هایی دارند.

در ادامه شما را با پیشنهاد های تربیتی در این باره آشنا می کنیم:

با او دوست باشید : به او بگویید هر وقت مشکلی برایش پیش می آید به سراغ شما بیاید و به او اطمینان دهید که شما هم قبل از هر قضاوتی به حرف هایش گوش می کنید و سپس به او کمک می کنید. به او بگویید که برای همیشه پسر شما خواهد بود، چه رییس جمهور شود، چه کارگر، چه فقیر و چه ثروتمند.

از او یک قهرمان بسازید : پسر شما همچون الماس نتراشیده است، با صبر و استقامت، رفتارهای ناهنجار و خشونت آمیزش را از بین ببرید. یک ضرب المثل چینی می گوید که با گذر زمان برگ درخت توت به ابریشم تبدیل می گردد. تنها پدر و مادر می باشند که می توانند از پسرشان یک قهرمان بسازند یا او را به زمین بکوبند.

گاه گاهی از پسرتان به عنوان یک قهرمان یاد کنید، چه در زمینهِ درسی، ورزشی و چه در کارهای روزمره. یادش بدهید اعتماد به نفس داشته باشد. بعضی وقت ها  اجازه بدهید با دوستانش رقابت کند؛ البته باید مراقب دوستانش باشید.

بیشتر وقت تان را با او بگذرانید: پدر همیشه مشغول کار و پول درآوردن است و فکر می کند تمام وظایفش را نسبت به خانواده انجام داده است. مادر هم تمام وقتش را با دوستان و در مهمانی های مختلف می گذراند و فکر می کند این ارتباط های اجتماعی برای خانواده بسیار مفید است.

بیشتر وقت تان را به پسرتان اختصاص دید، به او و هر چیزی که به او مربوط می گردد. اجازه بدهید هر چه در قلبش هست به شما بگوید. کمتر حرف بزنید و بیشتر گوش بدهید. مجبور نیستید مدرک دانشگاهی داشته باشید، مجبور نیستید تیوری نسبیت انیشتین را بدانید، شما فقط به قلبی پُر از محبت نیاز دارید.

به او کمک کنید تا احساساتش را بروز دهد: مامان ها معمولا بیشتر با دخترانشان صحبت می کنند. در نتیجه، به طورکلی پسرها دیرتر صحبت کردن را یاد می گیرند و قدرت کلامی پایین تری از دخترها دارند.

آنها دوست دارند که احساسات را در دل خود نگه دارند. درمواقع ناراحتی، دختر بچه ها گریه می کنند و پسرها دعوا و کتک کاری را انتخاب می کنند. باید او را از سنین بسیار پایین تشویق کرد که درمورد هیجانات داخلی صحبت کند، از سکوت و خاموشی خارج بیاید و عکس العملش را با سخن گفتن نشان دهد.

بیش از حد از او انتقاد نکنید: پسر کوچولوی شما دربرابر انتقادها بسیار حساس است؛ خصوصا در مورد مسائلی که به رفتارش مربوط می گردد. کارهای نادرست و بد را به او خاطر نشان نمایید اما افراطی رفتار نکنید. به عنوان مثال در تربیت او ازگفتن جملاتی مانند ” خواهر کوچولوی تو هیچ وقت از این کارها نمی کند! تو مامان را کلافه و خجالت زده می کنی…” بپرهیزید. کتک زدن و فریاد کشیدن سبب می گردد پسرتان احساس حقارت و ضعف کند و لجوج تر شود. سعی کنید با آرامش با او صحبت کنید. اگر احساس کردید از دست او عصبانی میباشید، خودتان را کنترل کنید، از اتاقش خارج بیایید و کمی قدم بزنید. از همه مهم تر، بار خواسته های غیر واقعی خودتان را روی دوش او نگذارید. بچه ها دوست دارند بیش از آن که مورد انتقاد قرار گیرند الگو و نمونه باشند.

به او اجازه دهید خودش راهش را انتخاب کند : به پسرتان فشار نیاورید که کار و حرفهِ شما را دنبال کند، و به خودتان وابسته و متکی اَش نکنید. بگذارید مدتی از شما دور شود و کارهای مختلف را امتحان کند. سپس بگذارید راهش را خودش انتخاب کند.

اشتباهات او را ببخشید : اکثر پدرها دوست دارند پسرشان کار آن ها را ادامه دهد اما پسرها هرگز نمی فهمند سهم آن ها در این فداکاری چیست. مراقبش باشید اما نظرتان را بر او تحمیل نکنید. اگر از او بخواهید تنها خواسته های شما را برآورده کند به غیر از انزواطلبی چیزی عایدش نمی شود. اجازه دهید اشتباه کند و از اشتباهش درس بگیرد.

احساس مسوولیت پذیری را به او بیاموزید: از همان دوران کودکی اَش مسوولیت های کوچکی مثل مرتب کردن اتاقش، اسباب بازی ها و کتاب هایش را به او محول کنید. به او یاد بدهید از انجام کارهایی که به او محول شده خجالت نکشد.

از زمان تولد تا ۸ سالگی -صد ماه اول- باید ۴ کار را به او یاد بدهید:

۱) محبت کردن

۲) نظم و انضباط

۳) احترام گذاشتن

۴) سازگاری 

و از ۸ سالگی به بعد -صد ماه دوم- است که باید معنی پول را به او آموزش بدهید. زودتر از ۸ سالگی، چنین آموزش هایی برایش بی معنی ست و بعد از ۱۶ سالگی هم فایده ای ندارد.

او را در معرض شرایط سخت مختلف زندگی قرار دهید : بگذارید با دوستانش به سفرهای کوتاه برود و علایقش را دنبال کند. بگذارید خودش باشد، او را تحت فشار نگذارید، صبور باشید. تنها چیزی که او نیاز دارد زمان است و تنها شما میباشید که می توانید این فرصت را به او بدهید.

به او یاد دهید شکست را بپذیرد و از پیروزی لذت ببرد: به او یاد بدهید که چه در پیروزی و چه، در شکست مودب و مهربان باشد. به او بگویید که همیشه پیروزی مهم نیست بلکه جرات شرکت در مسابقه هم اهمیت دارد.

زبان مناسب را انتخاب کنید: ” مردان مریخی، زنان ونوسی” شاید همه ما این عبارت را شنیده ایم و حتما گوینده آن سبب روشنی برای این ادعا دارد. در اصول تربیتی مسلما شیوه رفتاری با هر جنس متفاوت است. وقتی با پسرها صحبت می کنید، جملات واضح، روشن، منطقی و به دور از هر توضیح اضافی وحاشیه را انتخاب کنید.

نیمه دیگرشخصیت او را نیز درنظر بگیرید: به او بیاموزید که در لباس پوشیدن مرتب باشد و رنگ ها را با هم ست کند، به آرایش موهایش برسد، مراقب سلامت و ظاهر خود باشد … اینها مسائلی است که شاید همه پدران به آن توجه نداشته باشند. چنین شرایطی برای او بسیار مفید است؛ چرا که او بعدا مردی خواهد شد و به این ترتیب می تواند نظر دیگران را به خود جلب کند. از اینکه احساس ” زنانه” پیدا کند نترسید. احساس مرد بودن از والد هم جنس خودش به او منتقل می گردد.

محدودیت وضع کنید: از آنجا که مادر جذابیت و شیفتگی بیشتری برای پسرش دارد و به علاوه اینکه نمی تواند بسیار با او صمیمی باشد، برقراری ارتباط این دو، پیچیدگی های خاصی دارد. اما به هر حال، اعمال بعضی محدودیت ها لازم و غیر قابل اجتناب است.

خودتان را به جای او بگذارید : هرگز از پسرتان انتظار قدردانی و تشکر نداشته باشید و در صورتی که پسرتان از شما تشکر کرد رفتاری دوستانه با او داشته باشید.

موقعیت و شرایط پسرتان را با ربع قرن پیش و جوانی خودتان مقایسه نکنید، همه چیز تغییر کرده است.

در مقابل رفتار های پرتان باحوصله باشید. او بسیار باهوش تر و عاقل تر از آن چیزی ست که شما فکر می کنید. بهتر است منصف باشید و خودتان را جای پسرتان بگذارید و بفهمید نیازها و احساسات او با شما بسیار فرق دارد. بدون این که منتظر جوابی از طرف او باشید نیازهایش را برآورده کنید.

او را با دیگران مقایسه نکنید : بدانید هر پسری استعدادهای نهفته ای دارد که شاید دیگری نداشته باشد. با این مقایسه کردن ها سبب می شوید پسرتان اعتماد به نفس اش را از دست بدهد.

او را لوس بار نیاورید : مراقبت های بیش از حد ممکن است مانع از این شود که او خود تجربه به دست آورد و نسبت به شرایط پیرامونش بینش صحیحی داشته باشد. اجازه بدهید پسرتان مستقل شود. دوست دارید تمام چیزهای خوب دنیا را به پسرتان بدهید اما گاهی وقت ها نمی توانید. به خاطر بسپارید که بعضی مواقع از کلمه “نه” هم استفاده کنید.

فرآوری: نسرین صفری

منابع: روزنامه قدس/جوان امروز

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: