ندای وحی

2) رهایی در بهره گیری از دنیا
از جمله آیات شریفه ای که به موضوع املاء و استدراج با مفهومی دیگر، پرداخته است که با استفاده از مفهوم تمتع این موضوع تبیین شده است. در سوره بقره می فرماید: قال و من کفر فامتعه قلیلا ثم اضطره الی عذاب النار(البقره 126) (گفت: و هرکس کفر ورزید، پس او را متمتع ساختیم سپس به اجبار او را به عذاب آتش، مبتلا ساختیم) و مانند این آیه است، آیه سوم از سوره حجر که می فرماید: ذرهم یأکلوا و یتمتعوا ویلههم الامل فسوف یعلمون (آن ها را رها کن تا بخورند و لذت ببرند و آرزو آنها را غافل سازد، پس بزودی خواهند دانست).
با توجه به ریشه لغوی این واژه، بهتر می توان، به مراد این دسته آیات پی برد. در لغت متع النهار و الضحی به معنای این است که روز، به آخرین حد از بلندی خود رسید. با توجه به این ریشه، متع فلانا بکذا، به معنای این است که بهره وری و استفاده از آن (منافع) را برای شخصی طولانی کرد و به آخرین حد خود رسانید(57). و از این رو، گفته اند: متعه به معنای ابقاه لیستمتع به فیما احب من السرور و المنافع است یعنی (او را باقی نگه داشت تا از آن، در آنچه از شادمانی و منافع وجود دارد بهره برد(58).
معانی واژه تمتع نشان می دهد مراد از آیات مزبور این است که خدای متعال زمینه های لذت و بهره وری از دنیا را برای آنها فراهم می آورد و آنها را در بهره وری از دنیا چنان آزاد می گذارد تا اینکه به ناگاه، مرگ آنان فرا رسد و پس از مرگ به سزای اعمال خویش برسند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: