ندای وحی

قرآنی ،اعتقادی،مذهبی ، تربیتی

پیام های وحی آسمانی

اکبر احمدی
ندای وحی قرآنی ،اعتقادی،مذهبی ، تربیتی

پیام های وحی آسمانی





7 . وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَ مَا تُعْلِنُون


آنچه را كه پنهان مى ‏كنيد يا آشكار مى ‏سازيد خدا به آن آگاه است.


خداوند به نيّت‏ها و اهداف ما نيز آگاه است.

«يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ»

(نحل، 19)



 
 

8. فَأَصَابَهُمْ سَيِّئاتُ مَا عَمِلُواْ وَ حَاقَ بِهِم مَّا كاَنُواْ بِهِ يَسْتهَزِءُونَ

به كيفر كردار بدشان رسيدند و همان چيزهايى كه به ريشخند
مى ‏گرفتند بر سرشان تاختن آورد.



دود اعمال بد، به چشم خود انسان مى‏ رود. 

«فَأَصابَهُمْ سَيِّئاتُ ما عَمِلُوا»

كيفر مسخره‏ ى ديگران، در همين دنيا به انسان مى‏ رسد.

«حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ»

(نحل، 34)


 
 
9 . يَوْمَ تَأْتِى كُلُّ نَفْسٍ تُجادِلُ عَن نَّفْسِهَا 
وَ تُوَفَى‏ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ

روز قيامت هر كس به دفاع از خويش به مجادله مى ‏پردازد 
و جزاى هر كس چنان كه حق اوست داده مى ‏شود 
و به كسى ستم روا ندارند.


قيامت، فراگير است و همه ‏ى انسانها در آن روز حاضر مى ‏شوند. 

«كُلُّ نَفْسٍ»


اعمال ما در دنيا محو نمى ‏شود، بلكه عمل و آثارش باقى مى ‏ماند.

«تُوَفَّى ... ما عَمِلَتْ» 

( نحل، 111)


 
 
10. إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَواْ وَّ الَّذِينَ هُم مُّحسِنُونَ

زيرا خدا با كسانى است كه مى ‏پرهيزند و نيكى مى‏ كنند.


صبر (و هر توفيق ديگرى)، از ناحيه اوست. 

«وَ ما صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ»
تقوى‏ و احسان، وسيله ‏ى جلب حمايت‏هاى الهى است.

«إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ الَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ»

( نحل، 128)


 
 
 
 
 




موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : شنبه 15 / 10 / 1394 | 15:11 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی

پیـــام های آسمــانی 

جزء چهاردهم

(برگرفته از تفسیر نور)

 

1. إِنَّا نَحنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُون

ما قرآن را خود نازل كرده‏ ايم و خود نگهبانش هستيم.

قرآن نه از بشر است و نه از فرشته.

«إِنَّا نَحْنُ»

قرآن براى هميشه محفوظ است. 

«لَحافِظُونَ»

( حجر، 9)


 
2 . وَ لَقَدْ جَعَلْنَا فِى السَّمَاءِ بُرُوجًا وَ زَيَّنَّهَا لِلنَّاظِرِينَ

و همانا ما در آسمان برج‏ هايى قرار داديم 
و آن را براى بينندگان زينت داديم.


آسمان نيز همچون زمين، براى انسان آفريده شده است. 

«لِلنَّاظِرِينَ»

(حجر، 16)

 
3.قَالَ إِنَّ هَؤُلَاءِ ضَيْفِى فَلَا تَفْضَحُونِ

گفت: اينان مهمانان منند، مرا رسوا مكنيد.


آبرو بسيار ارزش دارد. 

«فَلا تَفْضَحُونِ، وَ لا تُخْزُونِ»

اهانت به ميهمان، اهانت به ميزبان است.

«فَلا تَفْضَحُون» 

(حجر، 68)


 
4 . وَ لَقَدْ ءَاتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِى وَ الْقُرْءَانَ الْعَظِيمَ

ما سبع المثانى و قرآن بزرگ را به تو داديم.


سوره حمد معادل قرآن است با آنكه عدد آيات آن هفت مى ‏باشد. 

«سَبْعاً مِنَ الْمَثانِي وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ» 

(حجر، 87)


 
 

5. أَ فَمَن يخَلُقُ كَمَن لَّا يخَلُقُ أَ فَلَا تَذَكَّرُونَ

آيا آن كه مى‏ آفريند همانند كسى است كه نمى ‏آفريند؟ 
چرا درنمى ‏يابيد؟



آفرينش پايان نيافته است بلكه استمرار دارد. 

«يَخْلُقُ»

(نحل، 17)


  
6.وَ إِن تَعُدُّواْ نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ

اگر بخواهيد نعمتهاى خدا را شمار كنيد، شمار كردن نتوانيد.
خدا آمرزنده و مهربان است.



نعمت‏هاى الهى قابل شمارش نيست.

«لا تُحْصُوها»

(نحل، 18)


  
 
7 . وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَ مَا تُعْلِنُون

آنچه را كه پنهان مى ‏كنيد يا آشكار مى ‏سازيد خدا به آن آگاه است.


خداوند به نيّت‏ها و اهداف ما نيز آگاه است.

«يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ»
(نحل، 19)


   
8. فَأَصَابَهُمْ سَيِّئاتُ مَا عَمِلُواْ وَ حَاقَ بِهِم مَّا كاَنُواْ بِهِ يَسْتهَزِءُونَ به كيفر كردار بدشان رسيدند و همان چيزهايى كه به ريشخند مى ‏گرفتند بر سرشان تاختن آورد. دود اعمال بد، به چشم خود انسان مى‏ رود. 

«فَأَصابَهُمْ سَيِّئاتُ ما عَمِلُوا»

كيفر مسخره‏ ى ديگران، در همين دنيا به انسان مى‏ رسد.

«حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ» (نحل، 34)

   
9 . يَوْمَ تَأْتِى كُلُّ نَفْسٍ تُجادِلُ عَن نَّفْسِهَا 
وَ تُوَفَى‏ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ

روز قيامت هر كس به دفاع از خويش به مجادله مى ‏پردازد 
و جزاى هر كس چنان كه حق اوست داده مى ‏شود 
و به كسى ستم روا ندارند.


قيامت، فراگير است و همه ‏ى انسانها در آن روز حاضر مى ‏شوند. 

«كُلُّ نَفْسٍ»

10. إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَواْ وَّ الَّذِينَ هُم مُّحسِنُونَ زيرا خدا با كسانى است كه مى ‏پرهيزند و نيكى مى‏ كنند. صبر (و هر توفيق ديگرى)، از ناحيه اوست.  «وَ ما صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ» تقوى‏ و احسان، وسيله ‏ى جلب حمايت‏هاى الهى است. «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ الَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ» ( نحل، 128)      
   

اعمال ما در دنيا محو نمى ‏شود، بلكه عمل و آثارش باقى مى ‏ماند.

«تُوَفَّى ... ما عَمِلَتْ» 

( نحل، 111)

   


7 . وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَ مَا تُعْلِنُون


آنچه را كه پنهان مى ‏كنيد يا آشكار مى ‏سازيد خدا به آن آگاه است.


خداوند به نيّت‏ها و اهداف ما نيز آگاه است.

«يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ»

(نحل، 19)




7 . وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَ مَا تُعْلِنُون


آنچه را كه پنهان مى ‏كنيد يا آشكار مى ‏سازيد خدا به آن آگاه است.


خداوند به نيّت‏ها و اهداف ما نيز آگاه است.

«يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ»

(نحل، 19)




7 . وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَ مَا تُعْلِنُون


آنچه را كه پنهان مى ‏كنيد يا آشكار مى ‏سازيد خدا به آن آگاه است.


خداوند به نيّت‏ها و اهداف ما نيز آگاه است.

«يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ»

(نحل، 19)






موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : شنبه 15 / 10 / 1394 | 15:0 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی


7.
أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً 
كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِى السَّمَاءِ

آيا نديده‏ اى كه خدا چگونه مثل زد؟ سخن پاك چون درختى پاك است
كه ريشه ‏اش در زمين استوار و شاخه‏ هايش در آسمان است.

در مثال‏هاى قرآن دقت كنيم

«أَ لَمْ تَرَ»

(
ابراهیم، 24)

  

8 . وَ جَعَلُواْ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلُّواْ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعُواْ فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ

براى خدا همتايانى قرار دادند تا مردم را از راه او گمراه سازند
بگو: اكنون بهره ‏مند گرديد كه سرانجامتان آتش است.

خداوند افرادى را به حال خود رها مى‏ كند

«قُلْ تَمَتَّعُوا»

(
ابراهیم، 30)

9 . وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ ‏اجْعَلْ هَاذَا الْبَلَدَ ءَامِنًا وَ اجْنُبْنِى
وَ بَنِىَّ ‏أَن نَّعْبُدَ الْأَصْنَامَ

و ابراهيم گفت: اى پروردگار من، اين سرزمين را ايمن گردان 
و مرا و فرزندانم را از پرستش بتان دور بدار.

مراكز عبادت بايد امنيّت داشته باشد.

«هَذَا الْبَلَدَ آمِناً» 

امنيّت، شرط لازم براى زندگى است

«
الْبَلَدَ آمِناً» ( ابراهیم، 35)

10. يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاوَاتُ وَ بَرَزُواْ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ

آن روز كه زمين به زمينى جز اين بدل شود و آسمانها به آسمانى ديگر،
و همه در پيشگاه خداى واحد قهار حاضر آيند.


تمام خلايق براى رسيدگى به عملكردشان دوباره زنده خواهند شد

«بَرَزُوا»

(
ابراهیم، 48)

 


موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : سه شنبه 22 / 9 / 1394 | 7:19 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی





پیـــام های آسمــانی 

جزء سیزدهم

(برگرفته از تفسیر نور)



1. قَالَ اجْعَلْنِى عَلَى‏ خَزَائنِ الْأَرْضِ إِنّى ‏حَفِيظٌ عَلِيمٌ

گفت: مرا بر خزاین اين سرزمين بگمار كه من نگهبانى دانايم.

وقتى در كارى مهارت داريد، اعتماد به نفس 
داشته باشيد و خود را عرضه كنيد.


«اجْعَلْنِي عَلى‏ خَزائِنِ الْأَرْضِ»

(یوسف، 55)


2. قَالُواْ سَنُراوِدُ عَنْهُ أَبَاهُ وَ إِنَّا لَفَاعِلُونَ

گفتند: ما او را به اصرار از پدر خواهيم خواست
و اين كار را خواهيم كرد.


سفر فرزند بايد به اذن پدر و رضايت او باشد.

«سَنُراوِدُ عَنْهُ أَباهُ» 

(یوسف، 61)


3.وَ مَا تَسْئَلُهُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ

و تو در مقابل پيامبريت از آنها مزدى نمى‏ طلبى 
و اين كتاب جز اندرزى براى مردم جهان نيست.



رسالت پيامبر اسلام، جهانى است.

«لِلْعالَمِينَ» 

(یوسف، 104)



4 . وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ لَا أُنزِلَ عَلَيْهِ ءَايَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَ لِكُلِّ ‏قَوْمٍ هَادٍ

كافران مى ‏گويند: چرا از جانب پروردگارش معجزه‏ اى بر او نازل نمى ‏شود؟
جز اين نيست كه تو بيم‏ دهنده‏ اى هستى و هر قومى را رهبرى است.



در عصر حاضر نيز ما بايد امام يا هادى زنده داشته باشيم.

«وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ»

(رعد، 7)


5 . سَلَامٌ عَلَيْكُم بِمَا صَبَرتُم فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّار

سلام بر شما به خاطر آن همه شكيبايى كه ورزيده ‏ايد.
سراى آخرت چه سرايى نيكوست.


سلام كردن به هنگام ورود، شيوه فرشتگان است. 

«يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ، سَلامٌ عَلَيْكُمْ»

به كسانى كه پايدارى و پشتكار دارند احترام بگذاريم.

«سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ»

(رعد، 24)


6 . الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ تَطْمَئنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئنُّ‏ الْقُلُوبُ

آنان كه ايمان آورده ‏اند و دلهايشان به ياد خدا آرامش مى ‏يابد.
آگاه باشيد كه دلها به ياد خدا آرامش مى ‏يابد.


تنها ياد خدا، مايه‏ ى آرامش دل مى‏ شود.

«بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»

(رعد، 28)



7. أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً 
كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِى السَّمَاءِ


آيا نديده‏ اى كه خدا چگونه مثل زد؟ سخن پاك چون درختى پاك است
كه ريشه ‏اش در زمين استوار و شاخه‏ هايش در آسمان است.

در مثال‏هاى قرآن دقت كنيم. 

«أَ لَمْ تَرَ»

(ابراهیم، 24)

 

 

 


موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : سه شنبه 22 / 9 / 1394 | 6:54 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی





پیـــام های آسمــانی 

جزء دوازدهم

(برگرفته از تفسیر نور)




1. إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أُوْلَئكَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبِير

مگر كسانى كه شكيبايى ورزيدند و كارهاى نيكو كردند، 
كه آمرزش و مزد بزرگ از آن آنهاست.

صبر در برابر حوادثِ تلخ و شيرين زندگى،
از بهترين مصاديق عمل صالح است. 


«صَبَرُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ» 

(هود، 11)



2. وَ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَ وَحْيِنَا وَ لَا تُخاطِبْنِى
فِى الَّذِينَ ظَلَمُواْ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ

كشتى را زير نظر و الهام ما بساز و درباره اين ستمكاران 
با من سخن مگوى، كه همه غرقه ‏اند.

براى اولياى خدا كار كردن عار نيست.

«وَ اصْنَعِ الْفُلْكَ» 

(هود، 37)


3. وَ قَالَ ارْكَبُواْ فِيهَا بِسْمِ اللَّهِ مجَرئهَا وَ مُرْسَئهَا إِنَّ رَبِّى لَغَفُورٌ رَّحِيم

گفت: بر آن سوار شويد، كه به نام خدا به راه افتد و به نام خدا 
بايستد. زيرا پروردگار من، آمرزنده و مهربان است.


شروع هر كار با نام خداوند، رمز توكّل و
استمداد و رنگ الهى دادن به آن كار است. 

«ارْكَبُوا فِيها بِسْمِ اللَّهِ»

حركت و توقّف، هر دو بايد با استمداد از خدا باشد.

«بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها» 

(هود، 41)


4 . قَالَ إِنّى أُشهِدُ اللَّهَ وَ اشهَدُواْ أَنّى‏ِ بَرِى‏ءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ 
مِن دُونِهِ فَكِيدُونِى جَمِيعًا ثُمَّ لَا تُنظِرُونِ


گفت: «من خدا را گواه مى ‏گيرم، و شاهد باشيد كه من از آنچه 
جز او شريك وى مى ‏گيريد بيزارم. همگى به حيله ‏گرى
بر ضد من برخيزيد و مرا مهلت مدهيد.



در برابر خرافات بايد قاطعانه ايستاد. 

«أَنِّي بَرِي‏ءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ» 

(هود، 54 و 55)


5. وَ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى‏ قَالُواْ سَلَامًا 
قَالَ سَلَامٌ فَمَا لَبِثَ أَن جَاءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ

به تحقيق رسولان ما براى ابراهيم مژده آوردند. گفتند: سلام.
گفت: سلام. و لحظه ‏اى بعد گوساله‏ اى بريان حاضر آورد.


سخن را بايد با سلام آغاز كرد. 

«قالُوا سَلاماً»

سلام را به نحو بهتر بايد جواب داد. 

(جمله ‏ى «سَلامٌ» جمله ‏ى اسميّه است كه دوام و ثبوت آن
از جمله‏ ى فعليّه‏ ى «قالُوا سَلاماً» بيشتر است) 

(هود، 69)

6 . بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ وَ مَا أَنَا عَلَيْكُم بحَفِيظٍ

اگر ايمان آورده ‏ايد، آنچه خدا باقى مى ‏گذارد برايتان 
بهتر است. و من نگهبان شما نيستم.



رزق اندك ولى حلال و پاك، بهتر از درآمدهاى 
بسيار، امّا حرام است.


«بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ»

(هود، 86)


7 . ذَالِكَ مِنْ أَنبَاءِ الْقُرَى‏ نَقُصُّهُ عَلَيْكَ مِنْهَا قَائمٌ وَ حَصِيدٌ

اينها اخبار قريه ‏هايى است كه براى تو حكايت مى‏ كنيم
قريه‏ هايى كه بعضى هنوز برپايند و بعضى ويران.


داستان‏هاى قرآنى، صادق‏ترين و صحيح‏ ترين قصه ‏هاست، 
زيرا گوينده ‏ى آنها خداست.

«نَقُصُّهُ»

(هود، 100)


8 . قَالَ يَابُنَىَّ ‏لَا تَقْصُصْ رُءْيَاكَ عَلَى إِخْوَتِكَ فَيَكِيدُواْ لَكَ كَيْدًا
إِنَّ الشَّيْطَانَ لِلْإنسَانِ عَدُوٌّ مُّبِين

گفت: اى پسر كوچكم، خوابت را براى برادرانت حكايت مكن، كه تو را 
حيله ‏اى مى ‏انديشند. زيرا شيطان آدميان را دشمنى آشكار است.


فرزندان را با مهربانى مورد خطاب قرار دهيد. 

«يا بُنَيَّ» 

(یوسف، 5)


9 . أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَرْتَعْ وَ يَلْعَبْ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُون

فردا او را با ما بفرست تا بگردد و بازى كند و ما نگهدارش هستيم.


تفريح فرزند بايد با اجازه‏ ى پدر باشد. 

«أَرْسِلْهُ»

جوان، نيازمند تفريح و ورزش است. 

«يَرْتَعْ وَ يَلْعَبْ»

( یوسف، 12)

10. وَ جَاءُو أَبَاهُمْ عِشَاءً يَبْكُونَ

شب‏ هنگام، گريان نزد پدرشان بازآمدند.

گريه، هميشه نشانه ‏ى صداقت نيست. 
به هر گريه ‏اى اطمينان نكنيد. 


«يَبْكُونَ»

( یوسف، 16)



 


موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : دو شنبه 23 / 8 / 1394 | 15:24 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی





پیـــام های آسمــانی 

جزء یازدهم

(برگرفته از تفسیر نور)



1. خُذْ مِنْ أَمْوَالِهْم صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَكِّيهِم بِهَا
وَ صَلّ‏عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَوتَكَ سَكَنٌ لَهُم وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ


از داراييهايشان صدقه بستان تا آنان را پاك و منزه سازى و برايشان
دعا كن، زيرا دعاى تو مايه آرامش آنهاست، و خدا شنوا و داناست.

نگوییم زكات دادن وظيفه ‏اش بوده،
ما هم تشكّر كنيم. 

«خُذْ»، 

«صَلِّ عَلَيْهِمْ»

( توبه، 103)




2.أَ لَمْ يَعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ 
وَ يَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ

آيا هنوز ندانسته‏ اند كه خداست كه توبه بندگانش را مى ‏پذيرد 
و صدقات را مى ‏ستاند، و خداست كه توبه ‏پذير و مهربان است.


چون گيرنده‏ ى صدقات خداست، پس با دلگرمى بدهيم
و بهترين جنس را با بهترين شيوه بپردازيم. 

«أَنَّ اللَّهَ» ... 

«يَأْخُذُ الصَّدَقاتِ»

(توبه، 104)



2.أَ لَمْ يَعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ 
وَ يَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ

آيا هنوز ندانسته‏ اند كه خداست كه توبه بندگانش را مى ‏پذيرد 
و صدقات را مى ‏ستاند، و خداست كه توبه ‏پذير و مهربان است.


چون گيرنده‏ ى صدقات خداست، پس با دلگرمى بدهيم
و بهترين جنس را با بهترين شيوه بپردازيم. 

«أَنَّ اللَّهَ» ... 

«يَأْخُذُ الصَّدَقاتِ»

(توبه، 104)



3 . يَا أَيُّها الَّذِينَ ءَامَنُواْ اتَّقُواْ اللَّهَ وَ كُونُواْ مَعَ الصَّادِقِينَ

اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد، از خدا بترسيد و با راستگويان باشيد.


دوستى، همنشينى و همراهى با راستگويان، يكى از عوامل تربيت
و جلوگيرىِ انسان از انحراف است. 


«اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ»

(توبه، 119)


4 . لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ 
حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَّحِيم

هر آينه پيامبرى از خود شما بر شما مبعوث شد، هر آنچه شما را 
رنج مى ‏دهد بر او گران مى ‏آيد. سخت به شما دلبسته است
و با مؤمنان رئوف و مهربان است.


از عوامل تأثير كلام در ديگران، خيرخواهى، دلسوزى، 
مهربانى،بى ‏توقّعى و تواضع است. 

«عَزِيزٌ عَلَيْهِ»، 

«حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ»، 

«رَؤُفٌ رَحِيمٌ»

(توبه، 128)




 
5. إِنَّ فِى اخْتِلَافِ الَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ مَا خَلَقَ اللَّهُ
فِى السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ لَآیاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَّقُون

درآمد و شد شب و روز و آنچه خدا در آسمانها و زمين 
آفريده است براى پرهيزگاران عبرتهاست.



از كنار پديده‏ ها، به سادگى نگذريم. 

«ما خَلَقَ اللَّهُ» ... 

«لَآياتٍ»

(یونس، 6)


6. هُنَالِكَ تَبْلُواْ كُلُّ ‏نَفْسٍ مَّا أَسْلَفَتْ وَ رُدُّواْ إِلَى اللَّهِ
مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ‏ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا كاَنُواْ يَفْتَرُون

در آنجا هر كس هر چه كرده است پاداشش را خواهد ديد 
و همه را به سوى خدا مولاى حقيقيشان بازمى‏ گردانند 
و همه آن بتان كه به باطل مى‏ پرستيدند نابود مى ‏شوند.

قيامت، روز دريافت كارنامه‏ ى آزمون دنيوى است. 

«تَبْلُوا كُلُّ نَفْسٍ»

(یونس، 30)




7. أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّثْلِهِ وَ ادْعُواْ 
مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِين

مى ‏گويند كه آن را به دروغ به خدا نسبت مى‏دهد. بگو: 
اگر راست مى‏ گوييد، جز خدا هر كه را كه مى ‏توانيد 
به يارى بخوانيد و سوره ‏اى همانند آن بياوريد.


نه تنها كلّ قرآن، بلكه حتّى يك سوره از آن هم معجزه است.

«بِسُورَةٍ»

(یونس، 38)


 
8. هُوَ يُحْیِی وَ يُمِيتُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُون

اوست كه زنده مى ‏كند و مى ‏ميراند و همه به سوى او بازمى ‏گرديد.


حيات و مرگ و سرانجام كار همه به دست خدا و به سوى اوست. 

«يُحيِي وَ يُمِيتُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ»

( یونس، 56)



9. فَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِندِنَا قَالُواْ إِنَّ هَاذَا لَسِحْرٌ مُّبِين

و چون حق از نزد ما به سوى ايشان آمد، 
گفتند كه اين جادويى آشكار است.


پيامبران با خداوند رابطه ‏ى مستقيم دارند 
و معجزات و برنامه ‏هايشان از او سرچشمه مى‏ گيرد.

«عِنْدِنا»

(یونس، 76)



10. وَ قَالَ مُوسَى‏ يَا قَوْمِ إِن كُنتُمْ ءَامَنتُم بِاللَّهِ فَعَلَيْهِ تَوَكَّلُواْ إِن كُنتُم مُّسْلِمِين

موسى گفت: اى قوم من، اگر به خدا ايمان آورده ‏ايد
و تسليم فرمان هستيد به او توكل كنيد.

ايمان، از توكّل جدا نيست.

«إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ فَعَلَيْهِ تَوَكَّلُوا» 

با توكّل و تسليم بايد مشكلات را پشت سرگذاشت.


«تَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُسْلِمِينَ»

(یونس، 84)



موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : پنج شنبه 7 / 8 / 1394 | 7:34 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی




پیـــام های آسمــانی 

جزء دهم

(برگرفته از تفسیر نور)



1. بَرَاءَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى الَّذِينَ عَاهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِكِين


خدا و پيامبرش بيزارند از مشركانى كه با آنها پيمان بسته ‏ايد.



وفا به پيمان آرى، تسليم توطئه شدن، هرگز. 

«بَراءَةٌ» ... 

«إِلَى الَّذِينَ عاهَدْتُمْ»

( توبه، 1)


2 . فَسِيحُواْ فِى الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشهْرٍ وَ اعْلَمُواْ 
أَنَّكُم ‏غَيْرُ مُعْجِزِى اللَّهِ وَ أَنَّ اللَّهَ مُخزِى الْكَافِرِين

پس چهار ماه به شما مهلت داده شد كه در اين سرزمين 
سير كنيد، و بدانيد كه از خدا نتوانيد گريخت،
و اوست كه كافران را رسوا مى ‏سازد.



جنگ با اسلام، جنگ با خداست. 

«غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهٍ»

(توبه، 2)

3. اِشْتَرَوْاْ بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّواْ عَن سَبِيلِهِ 
إِنَّهُم سَاءَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُون

آيات خدا را به بهاى اندك فروختند و مردم را 
از راه خدا باز داشتند و بد كارى كردند.

انسان در عمل و گزينش راه، داراى حقّ انتخاب است. 

«اشْتَرَوْا»

در برابر از دست دادن آيات الهى، 
هر چه به دست آوريم، كم است. 

«ثَمَناً قَلِيلًا»

(توبه، 9)


4. فَإِن تَابُواْ وَ أَقَامُواْ الصَّلَوةَ وَ ءَاتَوُاْ الزَّكَوةَ
فَإِخْوَانُكُمْ فىِ الدِّينِ وَ نُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُون

پس اگر توبه كردند و نماز به جاى آوردند و زكات دادند، 
برادران دينى شما هستند. ما آيات خدا را براى مردمى
كه از دانايى برخوردارند تفصيل مى ‏دهيم.


توبه ‏ى واقعى، همراه با عمل است. 

«تابُوا وَ أَقامُوا ...» 

(توبه، 11)

5. هُوَ الَّذِى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى‏ وَ دِينِ الْحَقِّ‏ 
لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ

او كسى است كه پيامبر خود را براى هدايت مردم فرستاد، 
با دينى درست و بر حق، تا او را بر همه دين ها پيروز 
گرداند،هر چند مشركان را خوش نيايد.

حقّ بر باطل پيروز است. 

«لِيُظْهِرَهُ»

(توبه، 33)


6. اِنفِرُواْ خِفَافًا وَ ثِقَالًا وَ جَاهِدُواْ بِأَمْوَالِكُمْ وَ أَنفُسِكُمْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ 
ذَالِكُمْ خَيرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُون

به جنگ برويد خواه بر شما آسان باشد خواه دشوار،
و با مال و جان خويش در راه خدا جهاد كنيد. 
اگر بدانيد خير شما در اين است.


ملاك ارزشها، اخلاص است. 

«فِي سَبِيلِ اللَّهِ»

مردم، مصالح واقعى خود را نمى‏ دانند. 

«خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»

(توبه، 41)


7. عَفَا اللَّهُ عَنكَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ حَتَى‏ يَتَبَيَّنَ‏ لَكَ الَّذِينَ صَدَقُواْ وَ تَعْلَمَ الْكَاذِبِينَ

خدايت عفو كند. چرا به آنان اذن ماندن دادى؟
مى‏ بايست آنها كه راست مى ‏گفتند آشكار 
شوند و تو دروغگويان را هم بشناسید.

جامعه ‏ى اسلامى بايد چنان صادقانه حركت كند
كه منافقان رسوا شوند.
 

«يَتَبَيَّنَ» ...

«وَ تَعْلَمَ الْكاذِبِينَ» 

( توبه، 43)



8. قُل لَّن يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا
وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ

بگو: مصيبتى جز آنچه خدا براى ما مقرر كرده است 
بما نخواهد رسيد.او مولاى ماست 
و مؤمنان بر خدا توكل كنند.

مؤمن، خود را تحت ولايت خدا مى ‏داند. 

«هُوَ مَوْلانا»

( توبه، 51)


9. أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجرِى مِن تَحتِها الْأَنْهَارُ 
خَالِدِينَ فِيهَا ذَالِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

خدا برايشان بهشتهايى كه جويها در آن روان است و در آنجا 
جاويدانند، آماده كرده است. اين است رستگارى بزرگ.

پاداش مجاهدان، از پيش آماده شده است. 

«أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ»

(توبه، 89)


10. يَحلِفُونَ لَكُمْ لِتَرضَوْاْ عَنْهُمْ فَإِن تَرْضَوْاْ عَنْهُمْ 
فَإِنَّ اللَّهَ لَا يَرْضَى عَنِ الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ


براى شما سوگند مى ‏خورند تا شما از آنان راضى شويد.
(بدانيد كه شما هم) اگر از آنان راضى شويد، قطعاً خداوند 
از گروه فاسق، خشنود نخواهد شد.

در پى جلب رضاى الهى باشيم، نه رضاى مردم 
كه گذشتِ مردم مهمّ نيست، عفو و قهر الهى مهمّ است. 

«فَإِنْ تَرْضَوْا عَنْهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لا يَرْضى‏» 

(توبه، 96)


 


موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : شنبه 7 / 7 / 1394 | 15:24 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی





پیـــام های آسمــانی 

جزء نهم

(برگرفته از تفسیر نور)



1.ثُمَّ بَدَّلْنَا مَكاَنَ السَّيِّئَةِ الحْسَنَةَ حَتَى عَفَواْ وَّ قَالُواْ قَدْ مَسَّ 
ءَابَاءَنَا الضَّرَّاءُ وَ السَّرَّاءُ فَأَخَذْنَاهُم بَغْتَةً وَ هُمْ لَا يَشْعُرُونَ


آن گاه جاى بلا و محنت را به خوشى و خوبى سپرديم، 
تا شمارشان افزون شد و گفتند: آن پدران ما بودند با سختى 
و بهروزى. ناگهان آنان را بى ‏خبر فرو گرفتيم.


قهر الهى، خبر نمى ‏كند و ناگهان مى ‏رسد.

«بَغْتَةً»

( أعراف،95)


2.وَ مَا تَنقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ ءَامَنَّا بِايَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا 
رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبرْا وَ تَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ

خشم بر ما نمى ‏گيرى، جز آنكه چون نشانه ‏هاى پروردگارمان
بر ما آشكار شد به آنها ايمان آورديم. اى پروردگار ما،
بر ما شكيبايى ببار و ما را مسلمان بميران.


بهترين شيوه در برابر تهديد طاغوت‏ها، دعا و توكّل 
بر خدا و حفظ ايمان و پايدارى است. 

«رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً وَ تَوَفَّنا مُسْلِمِينَ»

(أعراف،126)


3.فَانْتَقَمْنا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْناهُمْ فِي الْيَمِّ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ كانُوا عَنْها غافِلِين

سرانجام از آنان انتقام گرفته و در دريا غرقشان ساختيم، 
زيرا آيات ما را تكذيب كردند و از آنها غافل بودند.



سرنوشت ما و ريشه ‏ى ناگوارى ‏ها و بلاها،
در دست خودماست. 


«فَأَغْرَقْناهُمْ» ... 

«بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا»

( أعراف،136)


4. قَالَ أَ غَيْرَ اللَّهِ أَبْغِيكُمْ إِلَاهًا وَ هُوَ فَضَّلَكُمْ عَلىَ الْعَلَمِينَ

گفت: آيا جز اللَّه، برايتان خدايى بجويم،
و حال آنكه اوست كه شما را بر جهانيان برترى بخشيد؟



عبادت بايد بر اساس تعقّل و تشكّر باشد.

«أَ غَيْرَ اللَّهِ أَبْغِيكُمْ إِلهاً وَ هُوَ فَضَّلَكُمْ»


خدا يافتنى است، نه بافتنى، 
«أَبْغِيكُمْ» 

و پرستش غير خدا، با عقل و روحيّه ‏ى 
سپاسگزارى ناسازگار است.

(أعراف،140)

5. وَ الَّذِينَ عَمِلُواْ السَّيِّاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِن بَعْدِهَا 
وَ ءَامَنُواْ إِنَّ رَبَّكَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ

آنان كه مرتكب كارهاى بد شدند، آن گاه توبه كردند و ايمان آوردند، 
بدانند كه پروردگار تو پس از توبه، آمرزنده و مهربان است.


راه توبه هميشه باز است، گرچه پس از مدّت‏ها باشد. 

«ثُمَّ تابُوا» 

( 
«ثُمَّ» براى گذشت زمان طولانى است) 

(أعراف،153)

6. فَلَمَّا عَتَوْاْ عَن مَّا نُهُواْ عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُواْ قِرَدَةً خَاسِئينَ

و چون از ترك چيزى كه از آن منعشان كرده بودند سرپيچى
كردند،گفتيم: بوزينگانى مطرود شويد.


نهى از منكر، اگر سبب هدايت ديگران نشود،
سبب نجات خود ناهيان مى‏ شود.

«أَنْجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ»

( أعراف،166)


7. وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِى ءَاتَيْنَاهُ ءَايَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا 
فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ

خبر آن مرد را بر ايشان بخوان كه آيات خويش را به او عطا 
كرده بوديم و او از آن علم عارى گشت و شيطان در پى‏ اش 
افتاد و در زمره گمراهان درآمد.


انسان هر چه بالا رود، نبايد مغرور شود، چون احتمال 
سقوط وجود دارد، عاقبتِ كار مهم است. 
جايگاه هر كس بالاتر،خطرش بيشتر. 

«فَانْسَلَخَ مِنْها»

( أعراف، 175)


8. أَ يُشْرِكُونَ مَا لَا يَخلُقُ شَيْئًا وَ هُمْ يُخلَقُونَ

آيا شريك خدا مى ‏سازند چيزهايى را كه نمى‏ توانند 
هيچ چيز بيافرينند و خود مخلوق هستند؟



انسان‏ها در تنگناها متعهّد مى ‏شوند، 

«لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ»، 


امّا در حال گشايش، بى ‏وفايند.

«جَعَلا لَهُ شُرَكاءَ»

( أعراف،191)

9.إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أَنِّى‏ مُمِدُّكُم بِأَلْفٍ مِّنَ الْمَلَائكَةِ مُرْدِفِين

(به ياد آوريد) زمانى كه (در جنگ بدر) از پروردگارتان فريادرسى 
مى ‏طلبيديد،پس او دعا و خواسته‏ ى شما را اجابت كرد (و فرمود:) 
من يارى ‏دهنده شما با فرستادن هزار فرشته‏ ى پياپى هستم.


خداوند، بدون دعا هم مى ‏تواند عطا كند، 
ولى دعا، يك راه تربيت الهى است. 

«إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ»

( أنفال، 9)

10. يَأَيُّها الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَخُونُواْ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ
وَ تَخُونُواْ أَمَانَاتِكُمْ وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ

اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد، مى‏ دانيد كه نبايد به خدا و 
پيامبر خيانت كنيد و در امانت خيانت ورزيد.



امانت مردم به منزله‏ ى امانت خود ما و 
خيانت به آن خيانت به خودمان است. 


«لا تَخُونُوا»

(أنفال، 27)



موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : دو شنبه 21 / 6 / 1394 | 7:4 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی




پیـــام های آسمــانی 

جزء هشتم

(برگرفته از تفسیر نور)



 
1. وَ لَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِى الْأَرْضِ وَ جَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ

در زمين جايگاهتان داديم و راه‏ هاى معيشتتان را 
در آن قرار داديم. و چه اندك سپاس مى ‏گزاريد.

يادآورى و توجّه به نعمت‏هاى الهى، زمينه ‏ى شكوفايى 
معرفت و محبّت و تسليم خدا شدن است.


«وَ لَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ»

( أعراف، 10)

2. قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا 
فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ


گفت: از اين مقام فرو شو. تو را چه رسد كه در آن 
گردنكشى كنى؟ بيرون رو كه تو از خوارشدگانى.


نه علم و شناخت شيطان به خدا، نجات‏بخش است 
و نه عبادت‏هاى طولانى او، بلكه راه نجات، 
تسليم خدا بودن است. 


«تَتَكَبَّرَ فِيها فَاخْرُجْ»

(أعراف، 13)


3.قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَ إِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا 
وَ تَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسرِينَ

گفتند: اى پروردگارما، به خود ستم كرديم واگر ما را نيامرزى
و بر ما رحمت نياورى از زيان‏ديدگان خواهيم بود.


هر گونه خلافى، ظلم به خويش است، چون مخالفت با فرمان خدا
مخالفت با تكامل و سعادت واقعى خود است. 

«ظَلَمْنا أَنْفُسَنا» 

از آداب دعا و استغفار، ابتدا اعتراف به گناه است. 

«قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا»

( أعراف، 23)

4. وَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً قَالُواْ وَجَدْنَا عَلَيْهِ ءَابَاءَنَا وَ اللَّهُ أَمَرَنَا بِهِا
قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ أَ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ

چون كار زشتى كنند، گويند: پدران خود را نيز چنين يافته ‏ايم و خدا ما را 
بدان فرمان داده است. بگو: خدا به زشتكارى فرمان نمى‏ دهد.
چرا چيزهايى به خدا نسبت مى ‏دهيد كه نمى ‏دانيد؟


توجيه گناه، بزرگ‏تر از خود گناه و نشانه‏ ى سلطه و نفوذ شيطان است. 

«أَوْلِياءَ لِلَّذِينَ» ... 

«قالُوا وَجَدْنا عَلَيْها آباءَنا»
 

چه توجيه اجتماعى (نياكان) 
و چه توجيه مذهبى (امر خدا به زشتى ‏ها).

(أعراف، 28)


5. يَابَنِى ءَادَمَ خُذُواْ زِينَتَكُم ‏عِندَ كُلِّ‏ مَسْجِدٍ
وَ كُلُواْ وَ اشْرَبُواْ وَلَاتُسْرِفُواْ إِنَّهُ لَايُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ

اى فرزندان آدم، به هنگام هر عبادت لباس خود بپوشيد. 
و نيز بخوريد و بياشاميد ولى اسراف مكنيد، 
كه خدا اسرافكاران را دوست نمى‏ دارد. 

بهترين و زيباترين لباس، براى بهترين مكان است.

«خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ»

اوّل نماز، آنگاه غذا.

«عِنْدَكُلِّ مَسْجِدٍ وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا»

اوّل توجّه به روح و معنويّت، 
آنگاه توجّه به جسم

(أعراف، 31)


6.وَ لِكُلِّ ‏أُمَّةٍ أَجَلٌ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً
وَ لَا يَسْتَقْدِمُونَ


هر امتى را مدت عمرى است. چون اجلشان فراز آيد، 
يك ساعت پيش و پس نشوند.



فرصت و امكاناتى كه در دست ماست، رفتنى است،
پس تا حدّ توان، صحيح‏ترين استفاده را بكنيم. 

«لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ»

( أعراف، 34)


7 .وَ نَادَى أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُم بِسِيمَاهُمْ 
قَالُواْ مَا أَغْنَى عَنكُمْ جَمْعُكُم وَ مَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ

ساكنان اعراف مردانى را كه از نشانيشان مى ‏شناسند آواز دهند
و گويند: آن خواسته كه گرد آورده بوديد و آن همه سركشى 
كه داشتيد شما را فايده‏ اى نبخشيد.


مال، قدرت، دوستان و طرفداران، عامل نجات نيستند. 

«ما أَغْنى‏ عَنْكُمْ جَمْعُكُمْ»

(أعراف، 48)

8 . اُدْعُواْ رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَ خُفْيَةً إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ

پروردگارتان را با تضرع و در نهان بخوانيد، زيرا او 
متجاوزان سركش را دوست ندارد.


دعا وقتى مؤثّر است كه خالصانه و همراه با تضرّع باشد. 

«تَضَرُّعاً وَ خُفْيَه» 


دعا نكردن، دعاى بى ‏تضرّع و دعاى ريايى، 
از نمونه‏ هاى سركشى و تجاوز است.

«الْمُعْتَدِينَ»

( أعراف، 55)


9 . أَ وَ عَجِبْتُمْ أَن جَاءَكُم ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُم عَلَى‏ رَجُلٍ مِّنكُم‏ 
لِيُنذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُواْ وَ لَعَلَّكُم‏ تُرْحَمُونَ


آيا از اينكه بر مردى از خودتان از جانب پروردگارتان 
وحى نازل شده است تا شما را بترساند و پرهيزگارى كنيد و كارى 
كند كه مورد رحمت قرار گيريد، به شگفت آمده ‏ايد؟


گاهى حجاب معاصرت و هم‏دوره بودن، 
مانع پذيرش حقّ و منطق صحيح اوست. 

«أَ وَ عَجِبْتُمْ» 

قوم نوح مى‏گفتند: چرا او پيامبر باشد و به او وحى برسد و 
به ما نرسد؟ او كه همانند ماست و با ما تفاوتى ندارد! 

(أعراف، 63)

10. وَ اذْكُرُواْ إِذْ جَعَلَكُم خُلَفَاءَ مِن بَعْدِ عَادٍ وَ بَوَّأَكُمْ فِى الْأَرْضِ تَتَّخِذُونَ 
مِن سُهُولِهَا قُصُورًا وَ تَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتًا فَاذْكُرُواْ ءَالَاءَ اللَّهِ 
وَ لَا تَعْثَوْاْ فِى الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ 

به ياد آريد آن زمان را كه شما را جانشينان قوم عاد كرد و در اين زمين
جاى داد تا بر روى خاكش قصرها برافرازيد و در كوهستان هايش 
خانه‏ هايى بكنيد. نعمتهاى خدا را ياد كنيد
و در زمين تبهكارى و فساد مكنيد.


مسكن، از نعمت‏هاى ويژه الهى است. 

«قُصُوراً» ... «بُيُوتاً» ... «آلاءَ اللَّهِ » 

رفاه، مسكن و قصر، اگر از ياد خدا جدا باشد زمينه ‏ى 
فساد مى ‏شود.

«قُصُوراً» ... «بُيُوتاً» ... «مُفْسِدِينَ»

(أعراف، 74)


موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : چهار شنبه 9 / 6 / 1394 | 6:56 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی




پیـــام های آسمــانی 

جزء هفتم

(برگرفته از تفسیر نور)



 


1. يَأَيُّها الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تحُرِّمُواْ طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكُمْ 
وَ لَا تَعْتَدُواْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِين

اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد، چيزهاى پاكيزه ‏اى را كه خدا بر 
شما حلال كرده است حرام مكنيد و از حد درمگذريد 
كه خدا تجاوزكنندگان از حد را دوست ندارد. 


اهل ايمان بايد از چيزهاى پاكيزه و طيّبات استفاده كنند.

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا»

خوردنى ‏ها، پوشيدنى ‏ها و لذايذ حلال، براى انسان 
آفريده شده است. 

«لَكُم»

( مائده، 87)




2. قُل لَّا يَسْتَوِى الْخَبِيثُ وَ الطَّيِّبُ وَ لَوْ أَعْجَبَكَ كَثرَةُ الْخَبِيثِ 
فَاتَّقُواْ اللَّهَ يَا أُوْلىِ الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون


بگو: ناپاك و پاك برابر نيستند، هر چند فراوانى ناپاك تو را به اعجاب افكند.
پس اى خردمندان، از خداى بترسيد، باشد كه رستگار گرديد.


منطقِ «خواهى نشوى رسوا، همرنگ جماعت شو»قرآنى نيست. 

«وَ لَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ»

(مائده، 100)

3. وَ إِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّنَ أَنْ ءَامِنُواْ بِى 
وَ بِرَسُولِى قَالُواْ ءَامَنَّا وَ اشهْدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ

و به حواريان وحى كردم: به من و به پيامبر من ايمان بياوريد.
گفتند: ايمان آورديم، گواه باش كه ما تسليم هستيم.


گاهى خداوند به دل‏هاى آماده الهام مى ‏كند. 

«أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوارِيِّينَ» 

ايمان به خدا، از ايمان به رسول جدا نيست. 

«آمِنُوا بِي وَ بِرَسُولِي»

(مائده، 111)

4. قُلْ سِيرُواْ فىِ الْأَرْضِ ثُمَّ انظُرُواْ كَيْفَ كاَنَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِين

بگو: در روى زمين بگرديد و بنگريد كه پايان
كار تكذيب‏ كنندگان چگونه بوده است.


سفرهاى علمى و آموزنده و عبرت‏ آور، ستوده و نيكوست. 

«سِيرُوا» ... «ثُمَّ انْظُرُوا» 

(أنعام، 11)

5. مَّن يُصْرَفْ عَنْهُ يَوْمَئذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ وَ ذَالِكَ الْفَوْزُ الْمُبِين

در آن روز، عذاب را از هر كه بگردانند مورد رحمت خدا 
واقع شده است، و اين كاميابى آشكارى است.



تسليم خدا شدن، زمينه‏ ى دريافت رحمت الهى است. 


«إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ»، 

«مَنْ يُصْرَفْ عَنْهُ» ... «فَقَدْ رَحِمَهُ»

(أنعام، 16)


6. وَ يَوْمَ نَحشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُواْ 
أَيْنَ شُرَكاَؤُكُمُ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ


روزى همه را گرد آوريم، سپس به آنها كه شرك آورده ‏اند بگوييم: 
آن كسان كه مى ‏پنداشتيد كه شريكان خدايند اكنون كجايند؟


قبل از هر عقيده و عشق و پرستشى،
آماده‏ ى پاسخگويى در روز قيامت باشيم. 

«وَ يَوْمَ نَحْشُرُهُمْ» ... 

«أَيْنَ شُرَكاؤُكُمُ»

(أنعام، 22)


7. وَ مَا الْحَيَوةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الاَخِرَةُ خَيْرٌ
لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَ فَلَا تَعْقِلُونَ


و زندگى دنيا چيزى جز بازيچه و لهو نيست و پرهيزگاران را
سراى آخرت بهتر است. آيا به عقل نمى ‏يابيد.


راه نجات از حسرت آخرت، فكر و تعقّل است. 

«يا حَسْرَتَنا» ... 

«أَ فَلا تَعْقِلُونَ»

(أنعام، 32)

8. بلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِن شَاءَ وَ تَنسَوْنَ مَا تُشركُون

نه، تنها او را مى ‏خوانيد و اگر بخواهد آن رنجى را كه خدا 
را به خاطر آن مى ‏خوانيد از ميان مى ‏برد و شما شريكى را
كه براى او ساخته ‏ايد از ياد مى ‏بريد.

دعاى خالصانه، همراه استجابت است. 

«بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ»

(أنعام، 41)

9. لِكُلِّ‏ نَبَإٍ مُّسْتَقَرٌّ وَ سَوْفَ تَعْلَمُون

به زودى خواهيد دانست كه براى هر خبرى 
زمانى معين است.


گرچه مجبور به ايمان ‏آوردن نيستيد، ولى فكر عاقبت
و فرجام كار خودتان باشيد. 


«وَ سَوْفَ تَعْلَمُونَ» 

زود قضاوت نكنيد و مهلت دادن ‏هاى الهى را 
نشانه‏ ى غفلت خدا از خودتان نپنداريد.


«سَوْفَ تَعْلَمُونَ»

( أنعام،67)

10. وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ ءَازَرَ أَ تَتَّخِذُ أَصْنَامًا ءَالِهَةً 
إِنىّ‏ أَرَاكَ وَ قَوْمَكَ فىِ ضَلَالٍ مُّبِينٍ


و ابراهيم پدرش آزر را گفت: آيا بتان را به خدايى مى ‏گيرى؟
تو و قومت را به آشكارا در گمراهى مى ‏بينم.


خويشاوندى، مانع نهى از منكر نيست.

«إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ لِأَبِيهِ ...»

ملاك در برخورد، حقّ است نه سنّ و سال.

«قالَ إِبْراهِيمُ لِأَبِيهِ» 

(حضرت ابراهيم به عموى خود كه سن بيشتر داشته،
آشكارا حقّ را بيان كرده و هشدار داده است.)

(أنعام، 74)


موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : یک شنبه 30 / 5 / 1394 | 7:9 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی




پیـــام های آسمــانی 

جزء ششم

(برگرفته از تفسیر نور)




1. وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لهَم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيم

خدا به كسانى كه ايمان آورده ‏اند و كارهاى نيكو كرده ‏اند،
وعده آمرزش و مزدى بزرگ داده است.


توجّه به عاقبت كارها، در تصميم‏ هاى انسان 
نقش مهمى دارد.

«أَجْرٌ عَظِيمٌ» 

(مائده، 9)


2.يَهْدِى بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَ يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ 
إِلىَ النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ يَهْدِيهِمْ إِلىَ‏ صرِاطٍ مُّسْتَقِيم


تا خدا بدان (کتاب) هر كس را كه در پى خشنودى اوست به راه ‏هاى 
سلامت هدايت كند و به فرمان خود از تاريكى به روشناييشان ببرد
و آنان را به راه راست هدايت كند.


انسان، خود زمينه ‏ساز هدايت خويش است. 

«يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ»


بشر در سايه قرآن، به همزيستى و صفا در زندگى مى ‏رسد. 

«سُبُلَ السَّلامِ»

(مائده، 16)


3. وَ إِذْ قَالَ مُوسىَ‏ لِقَوْمِهِ يَقَوْمِ اذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنبِيَاءَ
وَ جَعَلَكُم مُّلُوكاً وَ ءَاتَاكُم مَّا لَمْ يُؤْتِ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِينَ


و موسى به قوم خود گفت: اى قوم من، نعمتى را كه خدا بر شما ارزانى داشته است
ياد كنيد، كه از ميان شما پيامبران پديد آورد و شما را صاحبان اختيار خويش گردانيد 
و به شما چيزهايى عنايت كرد كه به هيچ يك از مردم جهان عنايت نكرده است.


براى دعوت مردم، بايد از اهرم عاطفه استفاده كرد.

«يا قَوْمِ»

(مائده، 20)


4.يَا قَوْمِ ادْخُلُواْ الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتىِ كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ
وَ لَا تَرْتَدُّواْ عَلَى أَدْبَارِكمُ‏ فَتَنقَلِبُواْ خَاسِرِين

اى قوم من، به زمين مقدسى كه خدا برايتان مقرر كرده است داخل شويد
و بازپس ‏مگرديد كه زيان ديده باز مى‏ گرديد. 


رابطه ‏ى رهبر و مردم، بايد عميق و عاطفى باشد.

«يا قَوْمِ»

همه جاى زمين يكسان نيست، برخى جاها قداست دارد. 

«الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ»

(مائده، 21)


5. لَئنِ بَسَطتَ إِلِىَّ‏ يَدَكَ لِتَقْتُلَنىِ مَا أَنَا بِبَاسِطٍ يَدِىَ إِلَيْكَ لِأَقْتُلَكَ 
إِنىّ‏ أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَلَمِين.


اگر تو بر من دست گشايى و مرا بكشى، من بر تو دست نگشايم 
كه تو را بكشم. من از خدا كه پروردگار جهانيان است مى ‏ترسم.



در برخورد با حسود، آرام سخن بگوييم و آتش حسد را 
با نرمش در گفتار، خاموش كنيم. 

«ما أَنَا بِباسِطٍ ...»

(مائده، 28)


6. إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ 
وَ يُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَ هُمْ رَاكِعُونَ


جز اين نيست كه ولىّ شما خداست و رسول او و مؤمنانى كه نماز مى‏ خوانند
و هم چنان كه در ركوعند انفاق مى ‏كنند. 


كارهاى جزئى (مثل انفاق انگشتر) نماز را باطل نمى‏ كند. 

«يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ»

براى توجّه به محرومان، نماز هم مانع نيست.

«يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ» 


آرى، فقير نبايد از جمع مسلمانان دست خالى برگردد.

(مائده، 55)



7 .وَ إِذَا نَادَيْتُمْ إِلىَ الصَّلَوةِ اتخَّذُوهَا هُزُوًا وَ لَعِبًا ذَالِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْقِلُون


و چون بانگ نماز كنيد آن را به مسخره و بازيچه گيرند، 
زيرا مردمى هستند كه نمى ‏انديشند.


از رابطه و دوستى با كسانى كه اذان (و شعائر دينى)
را مسخره مى ‏كنند بپرهيزيد.

«لا تَتَّخِذُوا» ... 

«وَ إِذا نادَيْتُمْ ...»

(مائده، 58)


8. وَ إِذَا جَاءُوكُمْ قَالُواْ ءَامَنَّا وَ قَد دَّخَلُواْ بِالْكُفْرِ 
وَ هُمْ قَدْ خَرَجُواْ بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كاَنُواْ يَكْتُمُون

و چون نزد شما آمدند، گفتند كه ايمان آورديم و حال آن كه با كفر
داخل شدند و با كفر خارج گشتند، و خدا به آنچه پنهان 
مى ‏دارند آگاه‏تر است. 

خداوند، از خود انسان‏ها هم به ضميرشان آگاه‏تر است.

«اللَّهُ أَعْلَمُ» 

(مائده، 61)


9 .وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْكِتَابِ ءَامَنُواْ وَ اتَّقَوْاْ لَكَفَّرْنَا عَنهْمْ سَيِّئاتهِمْ 
وَ لَأَدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيم


اگر اهل كتاب ايمان بياورند و پرهيزگارى كنند، گناهانشان را خواهيم زدود 
و آنها را به بهشتهاى پرنعمت داخل خواهيم كرد.


براى دريافت الطاف الهى، بايد ابتدا از گناهان پاك شد. 

«لَكَفَّرْنا»، «أَدْخِلْنا»

خداوند، علاوه بر عفو، لطف هم دارد. 

«لَكَفَّرْنا»، «أَدْخِلْنا»

( مائده، 65)


10. إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ الَّذِينَ هَادُواْ وَ الصَّابِئُونَ وَ النَّصَارَى‏ مَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ 
وَ الْيَوْمِ الاَخِرِ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لَا هُمْ يحَزَنُون

هرآينه از ميان آنان كه ايمان آورده ‏اند و يهود و صابئان و نصارا هر كه به خدا 
و روز قيامت ايمان داشته باشد و كار شايسته كند 
بيمى بر او نيست و محزون نمى ‏شود.

آرامش واقعى، در سايه‏ ى ايمان و عمل صالح است. 

«مَنْ آمَنَ» ... 

«وَ عَمِلَ صالِحاً فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ» 

( مائده، 69)



موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : دو شنبه 17 / 5 / 1394 | 7:17 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی




پیـــام های آسمــانی 

جزء پنجم

(برگرفته از تفسیر نور)





1. يُرِيدُ اللَّهُ أَن يخُفِّفَ عَنكُمْ وَ خُلِقَ الْانسَانُ ضَعِيفًا

خدا مى‏ خواهد بار شما را سبك كند، زيرا آدمى ناتوان آفريده شده است.


اسلام، دين آسانى است و بن‏ بست ندارد. 

«يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُخَفِّفَ عَنْكُمْ»

تكاليف دينى، بر اساس توان و طاقت انسان است.

«يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُخَفِّفَ عَنْكُمْ»

(نساء، 28)




2. وَ لِكُلٍ‏جَعَلْنَا مَوَالىِ‏ مِمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَ الْأَقْرَبُونَ وَ الَّذِينَ عَقَدَتْ أَيْمَانُكُمْ 
فَآتُوهُمْ نَصِيبهَمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلىَ‏ كُلّ‏ شىَ‏ءٍ شَهِيدًا


براى همه در آنچه پدر و مادر و خويشاوندان نزديك به ميراث مى ‏گذارند،
ميراث‏ برانى قرار داده ‏ايم. و بهره هر كس را كه با او قرارى
نهاده‏ ايد بپردازيد كه خدا بر هر چيزى گواه است.

وفاى به پيمان و عهد، واجب است. 

«فَآتُوهُمْ نَصِيبَهُمْ»

بدهكاران بايد براى پرداخت بدهى، به سراغ طلبكاران بروند. 

«فَآتُوهُمْ نَصِيبَهُمْ» 

(نساء، 33)

3. أَ فَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْءَانَ وَ لَوْ كاَنَ مِنْ عِندِ
غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُواْ فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا

آيا در قرآن نمى ‏انديشند؟ 
هر گاه از سوى ديگرى جز خدا مى ‏بود 
در آن اختلافى بسيار مى ‏يافتند.



قرآن، دليل حقّانيت رسالت پيامبر است. 

«لَوْ كانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ ...» 

(نساء، 82)
 
 
4 .فَقَاتِلْ فىِ سَبِيلِ اللَّهِ لَا تُكلَّفُ إِلَّا نَفْسَكَ وَ حَرِّضِ المْؤْمِنِينَ عَسىَ اللَّهُ 
أَن يَكُفَّ بَأْسَ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ اللَّهُ أَشَدُّ بَأْسًا وَ أَشَدُّ تَنكِيلا

پس در راه خدا نبرد كن كه جز بر نفس خويش مكلف نيستى، و مؤمنان را 
به جنگ برانگيز.شايد خدا آسيب كافران را از شما باز دارد و خشم و عذاب
خدا از هر خشم و عذاب ديگرى سخت‏تر است.


بايد دل به خدا بست، نه مردم. 

«إِلَّا نَفْسَكَ»

(نساء، 84)
 
5. وَ إِذَا حُيِّيتُم بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّواْ بِأَحْسَنَ مِنهْا أَوْ رُدُّوهَا إِنَّ اللَّهَ كاَنَ عَلَى‏ كُلِّ‏ِِِ شَىءٍ حَسِيبًا

چون شما را به درودى نواختند به درودى بهتر از آن يا همانند آن پاسخ گوييد.
هرآينه خدا بر هر چيزى حسابگر است.


رابطه ‏ى عاطفى خود را نسبت به يكديگر گرم‏تر كنيد.


«فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ»

پاسخ محبّت‏ها و هدايا را نبايد تأخير انداخت. 

حرف فاء در كلمه «فَحَيُّوا»

(نساء، 86)


6.فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلَوةَ فَاذْكُرُواْ اللَّهَ قِيَامًا وَ قُعُودًا وَ عَلىَ‏ جُنُوبِكُمْ 
فَإِذَا اطْمَأْنَنتُمْ فَأَقِيمُواْ الصَّلَوةَ إِنَّ الصَّلَوةَ كاَنَتْ عَلىَ الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَّوْقُوتًا


و چون نماز را به پايان برديد خدا را ايستاده يا نشسته و يا به پهلو خوابيده ياد كنيد.
و چون از دشمن ايمن گشتيد نماز را تمام ادا كنيد 
كه نماز بر مؤمنان در وقتهاى معين واجب گشته است.


نماز، از واجبات قطعى الهى در همه ‏ى عصرها و براى همه‏ ى نسل ‏هاست. 

«كانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتاباً» 

(نساء، 103)


7. إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقّ‏ لِتَحْكُمَ بَينْ‏ النَّاسِ بمِآ أَرَاكَ اللَّهُ وَ لَا تَكُن لِّلْخَائنِينَ خَصِيمًا

ما اين كتاب را به راستى بر تو نازل كرديم تا بدان سان كه خدا به تو آموخته است 
ميان مردم داورى كنى و به نفع خائنان به مخاصمت برمخيز.

دفاع و حمايت از خائن ممنوع است.

«وَ لا تَكُنْ لِلْخائِنِينَ خَصِيماً»

(نساء، 105)


8.وَ مَن يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَّحِيما 

و هركه كارى ناپسند كند يا به خود ستم روا دارد، آنگاه ازخدا آمرزش خواهد، 
خدارا آمرزنده ومهربان خواهد يافت.



ميان استغفار بنده و مغفرت الهى، فاصله ‏اى نيست.

«يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُوراً»

خداوند نه تنها بدى‏ ها را مى‏ بخشد، بلكه مهربان هم هست.

«غَفُوراً رَحِيماً»

( نساء، 110)


9.وَ إِن يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللَّهُ كُلاًّ مِّن سَعَتِهِ وَ كاَنَ اللَّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا

و اگر آن دو از يكديگر جدا شوند خدا هر دو را 
به كمال فضل خويش بى‏ نياز سازد كه
خدا گشايش‏ دهنده و حكيم است.


با پيدايش گره در زندگى، نبايد مأيوس شد. 
بلكه مسير را بايد عوض كرد. 


«وَ إِنْ يَتَفَرَّقا يُغْنِ اللَّهُ ...»

(نساء، 130)

10.مَّن كاَنَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِندَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا
وَ الاَخِرَةِ وَ كاَنَ اللَّهُ سَمِيعَا بَصِيرًا



هر كس پاداش دنيا را بخواهد، پس (بداند كه) پاداش دنيا
و آخرت نزد خداست و خداوند همواره شنواى بيناست.



مؤمنانى كه از خداوند، هم دنيا 
و هم آخرت را طلب كنند برنده‏ اند. 

«فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوابُ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ» 

نساء، 134









موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : یک شنبه 9 / 5 / 1394 | 6:59 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی

 



پیـــام های آسمــانی 

جزء اول 

(برگرفته از تفسیر نور)



این پیام ها با هدف استفاده در جلسات جزء خوانی استخراج شده است،
لذا خواهشمند است استفاده و منتشر نمایید.



1. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند بخشنده ى مهربان



“بِسْمِ اللَّهِ” رمز عشق به خدا و توكّل به اوست. 


به كسى كه رحمن و رحيم است عشق مى ورزيم 

و كارمان را با توكّل به او آغاز مى كنيم، 

كه بردن نام او سبب جلب رحمت است. 


(حمد، 1)



1. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند بخشنده ى مهربان



“بِسْمِ اللَّهِ” رمز عشق به خدا و توكّل به اوست. 


به كسى كه رحمن و رحيم است عشق مى ورزيم 

و كارمان را با توكّل به او آغاز مى كنيم، 

كه بردن نام او سبب جلب رحمت است. 


(حمد، 1)


3. يَأَيهُّا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّكُمُ الَّذِى خَلَقَكُمْ 
وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ

اى مردم!
پروردگارتان كه شما و پيشينيان شما را آفريد، 
پرستش كنيد تا اهل تقوا شويد.



دعوت انبيا، عمومى است و همه 
مردم را دربر مى گيرد.

“يا أَيُّهَا النَّاسُ” 

(بقره، 26)




4. قَالُواْ سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا
إِنَّكَ أَنتَ الْعَلِيمُ الحْكِيمُ


فرشتگان گفتند: 
پروردگارا! تو پاك و منزهى، 
ما چيزى جز آنچه تو به ما آموخته اى نمى دانيم، 
همانا تو داناى حكيمى.


فرشتگان عالى ترين نوع ادب را به نمايش گذاشتند. 

كلمات: “سُبْحانَكَ”، “لا عِلْمَ لَنا”، “عَلَّمْتَنا”،
“إِنَّكَ”، “أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ”،

همه نشانه ى ادب است. 

(بقره، 32)


5. وَ أَقِيمُواْ الصَّلَوةَ وَ ءَاتُواْ الزَّكَوةَ وَ ارْكَعُواْ مَعَ الرَّاكِعِين


و نماز را بپاداريد و زكات را بپردازيد 
و همراه با ركوع كنندگان، ركوع نماييد.



اصل فرمان نماز، با جماعت است. 
اساس دين بر حضور در اجتماع و دورى 
از انزوا و گوشه نشينى است. 

“وَ ارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ” 

(بقره، 43)


6. وَ اسْتَعِينُواْ بِالصَّبرِ وَ الصَّلَوةِ وَ إِنهَّا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلىَ الخْاشِعِين

و از صبر و نماز يارى جوييد و اين كار جز براى خاشعان،
گران و سنگين است.


هر چه در آستان خدا اظهار عجز و بندگى بيشتر كنيم، 
امدادهاى او را بيشتر دريافت كرده و بر مشكلات پيروز خواهيم شد.

“اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ”

(بقره، 45)


موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : سه شنبه 28 / 4 / 1394 | 7:10 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی




10. وَ إِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِیمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَ إِسْمَاعِيلُ 
رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيم


و (بياد آور) هنگامى كه ابراهيم، پايه هاى خانه (كعبه) را با اسماعيل بالا مى برد
(و مى گفتند:) پروردگارا از ما بپذير، همانا تو شنوا و دانايى.



كار مهم نيست، قبول شدن آن اهميّت دارد.
حتّى اگر كعبه بسازيم، ولى مورد قبول خدا قرار نگيرد، ارزش ندارد.

“رَبَّنا تَقَبَّلْ”

(بقره، 127)




9. وَ أَقِيمُواْ الصَّلَوةَ وَ ءَاتُواْ الزَّكَوةَ وَ مَا تُقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكمُ مِّنْ خَيرٍ تجَدُوهُ عِندَ اللَّهِ...

و نماز را برپا داريد و زكات را پرداخت نماييد و هر خيرى كه براى خود
از پيش مى فرستيد،آن را نزد خدا (در سراى ديگر) خواهيد يافت، 
همانا خداوند به اعمال شما بيناست.



معمولًا دستور به نماز همراه با زكات در قرآن آمده است. 
يعنى ياد خدا بايد همراه با توجّه به خلق خدا باشد.

“أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ” 

(بقره، 110)



8. وَ لَن يَتَمَنَّوْهُ أَبَدَا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِين


ولى آنها هرگز به سبب آنچه از پيش فرستاده اند،
آرزوى مرگ نكنند و خداوند به حال ستمگران، آگاه است.




ترس از مرگ، در واقع ترس از كيفر كارهاى خود ماست.

“بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ” 

(بقره، 95)




7. ثمُ بَعَثْنَاكُم مِّن بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ

سپس شما را پس از مرگتان (حيات بخشيديم و) 
برانگيختيم، شايد شكر او را بجا آوريد.



رمز بروز برخى تلخى ها و سپس نجات از آنها، 
پيدا شدن روحيّه ى شكرگزارى است.

“بَعَثْناكُمْ” “لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ” 

(بقره، 56)



موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : سه شنبه 28 / 4 / 1394 | 7:7 | نویسنده : اکبر احمدی |

پیام های وحی آسمانی





پیـــام های آسمــانی 

جزء دوم 

(برگرفته از تفسیر نور)







1.وَ لِكُلٍ ‏وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا فَاسْتَبِقُواْ الْخَيرْاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا ...

هر كسى را جانبى است كه بدان روى می آورد.
پس در نيكى كردن بر يكديگر سبقت گيريد. هر جا كه باشيد 
خدا شما را حاضر می آورد، كه او بر هر كارى تواناست.


به جاى رقابت و سبقت در امور مادّى، بايد در كارهاى
خير از ديگران سبقت گرفت. 

«اسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ»

( بقره، 148)






2.فَاذْكُرُونىِ أَذْكُرْكُمْ وَ اشْكُرُواْ لىِ وَ لَا تَكْفُرون

پس مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم، و براى من شكر كنيد و كفران نورزيد.


خداوند، به انسان شخصيّت می بخشد و مقام انسان را تا جايى
بالا می بردكه می فرماید:
تو ياد من باش، تا من هم ياد تو باشم. 


«فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ» 

(بقره، 152)





3.الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ


(صابران) كسانى هستند كه هر گاه مصيبتى به آنها رسد، مى ‏گويند:
ما از آنِ خدا هستيم و به سوى او باز مى ‏گرديم.



ريشه ‏ى صبر، ايمان به خداوند، معاد و اميد به دريافت پاداش است.


«الصَّابِرِينَ الَّذِينَ» 

«قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» 

(بقره، 156)





4.خَالِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَ لَا هُمْ يُنظَرُونَ


(آنان براى) هميشه در آن (لعنت و دورى از رحمت پروردگار)
باقى مى ‏مانند، نه از عذابِ آنان كاسته مى‏ شود
و نه مهلت داده مى ‏شوند.



تخفيف كيفر يا تأخير آن، مربوط به دنياست.
در قيامت نه تخفيف است و نه تأخير.

«لا يُخَفَّفُ»

«لا هُمْ يُنْظَرُونَ»

( بقره، 162)





5.إِنَّمَا يَأْمُرُكُم بِالسُّوءِ وَ الْفَحْشَاءِ وَ أَن تَقُولُواْ عَلىَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ


همانا (شيطان)، شما را فقط به بدى و زشتى فرمان مى ‏دهد 
و اينكه بر خداوند چيزهايى بگوييد كه به آن آگاه نيستيد.



شيطان، هم دستور به گناه مى‏ دهد، هم راه توجيه آن را نشان مى ‏دهد.
فرمان به سوء و فحشا، همان دستور به گناه و فرمان افترا بستن به خدا،
دستور به توجيه گناه است. 

«يَأْمُرُكُمْ» 

«وَ أَنْ تَقُولُوا»

( بقره، 169)






6. وَ قَاتِلُواْ فىِ سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَ لَا تَعْتَدُواْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ

و در راه خدا با كسانى كه با شما مى ‏جنگند، بجنگيد 
ولى از حدّ تجاوز نكنيد، كه خداوند تجاوزكاران 
را دوست نمى‏ دارد.



حتّى در جنگ بايد عدالت و حقّ رعايت شود. 

«قاتِلُوا» «لا تَعْتَدُوا»
 

بارها قرآن با جمله‏ ى «لا تَعْتَدُوا»
سفارش كرده كه در انجام هر فرمانى از حدود
و مرزها تجاوز نشود.

( بقره، 190)




7.ثُمَّ أَفِيضُواْ مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَ اسْتَغْفِرُواْ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ

سپس از همانجا كه مردم كوچ مى ‏كنند، كوچ كنيد
و از خداوند طلب آمرزش نماييد كه خداوند آمرزنده‏ ى مهربان است.



هرگز مأيوس نشويم، گذشته‏ ها هر چه باشد استغفار چاره ‏ساز است. 
زيرا او غفور و رحيم است. 


«وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ»

(بقره، 199)





8. وَ مِنْهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَا ءَاتِنَا فىِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فىِ الاَخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّار


(اما) بعضى از مردم مى ‏گويند: پروردگارا! در دنيا به ما نيكى عطا كن 
و در آخرت نيز نيكى مرحمت فرما و ما را از عذاب آتش نگهدار.



دنيا و آخرت با هم منافاتى ندارند، 
به شرط آنكه انسان به دنبال حسنه و نيكى باشد. 

«فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً»

( بقره، 201)





9 . وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ

و از مردم كسى است كه براى كسب خشنودى خدا،
جان خود را مى ‏فروشد و خداوند نسبت به بندگان مهربان است.



بزرگ‏ترين سود آن است كه انسان بهترين متاع را كه جان اوست
به خالق خود بفروشد، آن هم نه براى بهشت و يا نجات از دوزخ، 
بلكه فقط براى كسب رضاى او. 

«ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ»

( بقره، 207)


10.مَّن ذَا الَّذِى يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً 
وَ اللَّهُ يَقْبِضُ وَ يَبْصُطُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُون



كيست كه به خداوند وام دهد، وامى نيكو تا خداوند آن را براى او 
چندين برابر بيافزايد و خداوند (روزى بندگان را) محدود و گسترده 
مى ‏سازد، و به سوى او بازگردانده مى‏ شويد.



اگر ما گشايش و تنگ دستى را به دست خدا بدانيم، راحت انفاق مى ‏كنيم. 
«وَ اللَّهُ يَقْبِضُ وَ يَبْصُطُ»
 كمك به خلق خدا، كمك به خداست.

«يُقْرِضُ اللَّهَ» به جاى «يقرض الناس»

(بقره، 245)


موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: پیام های وحی آسمانی

تاريخ : چهار شنبه 22 / 4 / 1394 | 7:13 | نویسنده : اکبر احمدی |

جزء سوم




پیـــام های وحی آسمــانی 

جزء سوم 

(برگرفته از تفسیر نور)







1. قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ وَ مَغْفِرَةٌ خَيرٌ مِّن صَدَقَةٍ يَتْبَعُهَا أَذًى وَ اللَّهُ غَنِىٌّ حَلِيمٌ

گفتار پسنديده (با نيازمندان) و گذشت (از تندى آنان)، 
از بخششى كه بدنبال آن آزارى باشد، بهتر است.
و خداوند بى ‏نياز بردبار است.


اگر فقيرى بخاطر فشار و تنگدستى، ناروايى گفت او را ببخشيد.

«مَغْفِرَةٌ»

فقير را با محبّت و دلسوزى به كار مفيدى 
كه زندگى او را تأمين كند، راهنمايى كنيد. 


«قَوْلٌ مَعْرُوفٌ»

( بقره، 263)



2.وَ إِن كاَنَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلىَ‏ مَيْسَرَةٍ وَ أَن تَصَدَّقُواْ خَيرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ

و اگر (بدهكار) تنگ‏دست بود، او را تا هنگام توانايى مهلت دهيد
و (در صورتى كه واقعاً توان پرداخت ندارد،) 
اگر ببخشيد براى شما بهتر است، اگر (نتايج آن را) بدانيد.


اسلام، حامى مستضعفان است.

«وَ إِنْ كانَ ذُو عُسْرَةٍ»

(بقره، 280)




3.رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّاب


اى پروردگار ما، از آن پس كه ما را هدايت كرده‏ اى،
دلهاى ما را به باطل متمايل مساز، و رحمت خود را بر ما ارزانى دار،
كه تو بخشاينده ‏اى.



به علم و دانش خود مغرور نشويم، از خداوند هدايت بخواهيم. 


«رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا ...»

(آل عمران، 8)




4.قُلْ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِين


بگو: خدا و رسول را اطاعت كنيد. پس اگر سرپيچى كردند،
(بدانيد كه) همانا خداوند كافران را دوست نمى ‏دارد.



رفتار و گفتار و كردار پيامبر حجّت است،
زيرا اطاعت از پيامبر در كنار اطاعت خداست. 

«أَطِيعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ»

(آل عمران، 32) 





5. يَامَرْيَمُ اقْنُتِى لِرَبِّكِ وَ اسْجُدِى وَ ارْكَعِى مَعَ الرَّاكِعِين

اى مريم، از پروردگارت اطاعت كن و سجده كن و با نمازگزاران نماز بخوان.


حضور زن در اجتماعات عبادى و اجتماعاتى كه مردان 
نيز حضور دارند سفارش شده است. 
«مَعَ الرَّاكِعِينَ» 
به شرط آنكه زنان، مريم ‏گونه رفتار نمايند.

(آل عمران، 43)

 


6. الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلَا تَكُن مِّنَ الْمُمْترَينَ 

حق، همان است كه از جانب پروردگار توست،
پس از ترديد كنندگان مباش.



تعداد زياد مخالفان، تلاش و فعّاليت آنان،
و ثروت و تبليغاتشان، نبايد در حقّانيّت راه
و عقايد ما تأثير گذارد. 

«فَلا تَكُنْ مِنَ الْمُمْتَرِينَ»

(آل عمران، 60)





7.بَلىَ‏ مَنْ أَوْفىَ‏ بِعَهْدِهِ وَ اتَّقَى‏ فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِين


آرى هر كس كه به عهد خويش وفا كند و پرهيزگار باشد، 
خدا پرهيزگاران را دوست مى ‏دارد.



در برابر تفكّرات غلط، موضع بگيريد. «بَلى‏»

وفاى به عهد، از نشانه ‏هاى تقواست. 

«أَوْفى‏ بِعَهْدِهِ وَ اتَّقى‏»

( آل عمران، 76)



موضوعات مرتبط: پیام های وحی آسمانی
برچسب‌ها: جزء سوم

تاريخ : شنبه 9 / 4 / 1394 | 7:54 | نویسنده : اکبر احمدی |
صفحه قبل 1 2 3 4 5 صفحه بعد
.: Weblog Themes By M a h S k i n:.