دست در دستان نوح امّت در طوفان حوادث

زندگی امام هشتم ‌علیه السلام كه قریب بیست سال از دوره مهم و تعیین كننده زندگی ائمه معصومین ‌علیهم السلام را فرا گرفته، از جمله برجسته ‌ترین بخش‌های آن است كه بجاست درباره آن تامل و تحقیق لازم به كار رود. مهم‌ترین چیزی كه در زندگی ائمه‌ علیهم السلام به طور شایسته مورد توجه قرار نگرفته، عنصر «مبارزه حاد سیاسی» است.

به دنبال تاسیس نظام عادلانه اسلامی

از آغاز نیمه دوم قرن اول هجری كه خلافت اسلامی به طور آشكار با پیرایه ‌های سلطنت آمیخته شد و امامت اسلامی به حكومت جابرانه پادشاهی بدل گشت، ائمه اهل بیت علیهم السلام مبارزه سیاسی خود را به شیوه ‌ای متناسب با اوضاع و شرایط، شدت بخشیدند. این مبارزه بزرگ‌ترین هدفش تشكیل نظام اسلامی و تاسیس حكومتی بر پایه امامت بود.

بی ‌شك تبیین و تفسیر دین با دیدگاه مخصوص اهل بیت وحی، و رفع تحریف‌ها و كج فهمی‌ ها از معارف اسلامی و احكام دینی نیز هدف مهمی برای جهاد اهل بیت علیهم السلام به حساب می ‌آمد. اما طبق قراین حتمی، جهاد اهل بیت علیهم السلام به این هدف‌ها محدود نمی ‌شد. و بزرگ‌ترین هدف آن، چیزی جز «تشكیل حكومت علوی و تاسیس نظام عادلانه اسلامی» نبود.

بیشترین دشورای‌های زندگی مرارت بار و پر از ایثار ائمه علیهم السلام و یاران آنان به خاطر داشتن این هدف بود و آنان از دوران امام سجاد علیه السلام و بعد از حادثه عاشورا به زمینه سازی دراز مدت برای این مقصود پرداختند.

در تمام دوران صد و چهل ساله میان حادثه عاشورا و ولایت عهدی امام هشتم ‌علیه السلام، جریان وابسته به امامان اهل بیت‌ علیهم السلام یعنی شیعیان، همیشه بزرگ‌ترین و خطرناك‌ترین دشمن دستگاه‌های خلافت به حساب می‌آمد. در این مدت بارها زمینه‌های آماده‌ای پیش آمد و مبارزات تشیع كه باید آن را نهضت علوی نام داد، به پیروزی‌های بزرگی نزدیك گردید، اما در هر بار موانعی بر سر راه پیروزی نهایی پدید می‌آمد و غالبا بزرگ‌ترین ضربه از ناحیه تهاجم بر محور و مركز اصلی این نهضت؛ یعنی شخص امام در هر زمان و به زندان افكندن یا به شهادت رساندن آن حضرت وارد می‌گشت و هنگامی كه نوبت به امام بعد می‌رسید اختناق و فشار و سختگیری به حدی بود كه برای آماده كردن زمینه به زمان طولانی دیگری نیاز بود.