تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
بچه ها در مدرسه چه می آموزند؟ دو آیا نسلی که اکنون در مدارس کشورمشغول تحصیل است، راه و سبک زندگی و چگونگی مواجهه با جامعه را می آموزند یا مشغول یادگیری مواد عمومی و غیر ضرورند؟ آیا اساسا آموزش و پرورش ما کارآمد هست و توان شکوفایی استعدادهای فرزندان ایران زمین را دارد؟ به نظر می رسد بچه ها در مدارس راه و رسم زندگی نمی آموزند و آموزش و پرورش رسمی توانِ این کار را ندارد. خروجی سند تحول بنیادی آموزش و پرورش چیست؟ سه آیا آموزش و پرورش ما از یک فلسفه و نظریه فکری روشن که هم مؤید تجارب نیک و نظریات رایج تربیتی دنیا باشد و هم بر فرهنگ بومی مبتنی باشد، برخوردار است؟ توجه به این مسأله بسیار ضروری است که سند تحول بنیادین آموزش و پرورش اگر چه با اصرار رونمایی شد اما همچنان ابهامات و پرسش های بی پاسخی را با خود به همراه دارد که در رأس آن ها، اشاره به همین پرسش که؛ بالاخره خروجی و نتیجه این آموزش و پرورش قرار است انسانی با چه ویژگی غالبی یاشد: یک قدیس و فرشته آسمانی یا شهروندی که بتواند از پس حل مسائل زندگی خود برآید؟ به اعتقاد صاحب نظران هنوز نمی توان تصور کرد معلم، مدرسه، کتاب و سیاست های آموزشی که برآیند اصول و خطوط کلی این سند هستند، چه ویژگی هایی دارد؟ ما می خواهیم چه تصوری از اسلام ، ایران و فرهنگ ایرانی و دنیای جدید در ذهن دانش آموزان شکل بگیرد؟ به نظر می رسد تصمیم گیران اصلی که گویا وزیر محترم هستند و سایر مدیران ارشد وزارتخانه صرفا نقش تأیید کنندگی توامان ایشان را دارند درگیر واژه ها و مفاهیم کلی و دور از دسترس شده باشند. آیا شرکت در المپیادهای بین المللی برای جهانی شدن دانش ما کافی است؟ چهار براساس مطالعات آینده پژوهی، جوامع آینده بر مبنای اقتصاد دانش محور، پیچیده و مبتنی بر فناوری های نوین اداره می شوند و این روند به سرعت در اکثر کشورها در حال شکل گیری است. آیا آموزش و پرورش توجهی به این ضرورت دارد که باید فرزندان ایران، با توانمندی وارد عرصه های جهانی شوند و صرفا کسب مدال و رتبه در المپیاد ها را نمی توان به کل جامعه دوازده میلیونی دانش آموزان تعمیم داد؟ آیا بیم آن نمی رود که دانش آموزان ما در مدارس برای مخاطرات و پیچیدگی های دنیای آینده ، تربیت نمی شوند و اگر هم دستاوردی باشد محصول توجه خانواده ها و به مدد نهادها و آموزش و پرورش غیر رسمی و غیر دولتی نظیر آموزشگاه های خصوصی و... است؟ پاسخگوی بدسوادی دانش آموزان کیست؟ پنج آموزش و پرورش چه پاسخی برای روند نزولی انگیزه و رغبت حضور دانش آموزان در مدرسه دارد؟ فراموش نکنیم که با افزایش سن و ارتقاء مقطع تحصیلی، انگیزه دانش آموزان کاهش می یابد و افت تحصیلی به ویژه در پایه های راهنمایی و متوسطه و کم سوادی و به تعبیری «بد سوادی» بچه ها یک امر شایع است. چرا سواد دانش آموزان به روزتر از معلمان است؟ شش آیا آموزش و پرورش توجه دارد که در هزاره نو مفهوم سواد تغییر کرده و امروزه سخن از سوادهای جدیدی همچون سواد زیست محیطی، فناوری، شهروندی و ... در میان است که یک شهروند آگاه در عصر جدید حتماً باید مجهز به این دانش ها و آگاهی ها باشد و ما هنوز نتوانسته ایم فضای تهوع آور تست و کنکور را بزداییم. نسل امروز در دوره ای به سر می برد که هر روز تازه های دنیای نانو و شگفتی های فناوری او را احاطه و غوطه ور می کند به نحوی که دامنه اطلاعات نوجوانان ایرانی بسیار بیشتر از معلمان و کتابهای درسی است و امروز شاهدیم که سواد دانش آموزان از معلمان سبقت گرفته است. امروز دنیای تبلت ها بچه ها را با میلیون ها نرم افزاری که عرضه می کنند در جاذبه خود غوطه ور ساخته اند و ما همچنان مشغول اصلاح و ویرایش سند تحول بنیادین هستیم. نظام آموزشی کشور با این وضعیت منزوی خواهد شد و جاذبه خود را در بین دانش آموزان از دست خواهد داد. دانش آموزان به دلیل حس نوجویی از هر محصول جدیدی استقبال می کنند و هیچگاه این نیروی میلیونی را نمی توان متوقف یا حتی کنترل کرد. تنها راه نجات آموزش و پرورش ایران، پرهیز از شتابزدگی در ابلاغ بخشنامه ها و کمک به فکر کردن و مطالعه در بین بچه ها و معلمان است. انسان در آموزش و پرورشی که افراد تحت تعلیم خود را چشم و گوش بسته و تحت فرمان بار بیاورد، قادر به شکوفایی نیست چرا که اجازه «بودن» از او گرفته شده و محیط آزاد برای تجربه و تفسیر جهان و امکان انتخاب از او سلب شده است. شما تصور کنید واقعا در ساختار ابداعی حمیدرضا حاجی بابایی( ۳ ۳ ۶ ) که منجر به این شده تا در یک مدرسه با ظرفیت منطقی سیصدو پنجاه نفر متأسفانه هفتصدو شصت نفر را بنشانند. آیا امکان گفت وگو و پرسش و پاسخ و بین دانش آموز و معلم و یادگیری در فضایی آرام وجود خواهد داشت؟ مهم ترین نقش وزارت آموزش وپرورش در پیشرفت کشور این است که به جای تغییرات شتابزده و نشاندن چهل و پنج نفر در یک کلاس، آرامش و فرصت های جدید یادگیری را برای بچه ها فراهم کند که این مهم جز با همکاری نخبگان و صاحب نظران و بها دادن به نظرات کارشناسان میسر نمی شود. مرتضی نظری *کارشناس آموزش و توسعه
نظرات شما عزیزان:
