حضرت محمّد و مزاح راست

کی بیشتر خرما خورده؟!

بر دوش پیامبر

من شتر تو می‌شوم

حسین از من است

شتری برای سواری

خریدار اصلی

آه از دست این شتر سرکش!

سفیدی در چشم

زنان پیر به بهشت نخواهند رفت!

رکوع طولانی

با همه‌ی اعضای خود

مراتب خوش قیافه بودن

خرماخوری با چشم درد

همچون حرف نون

شوخی پر دردسر

اگر این ناقه را بکُشی

شوخی با پیرمرد نابینا

هدیه دادن مجانی

پی‌نوشت‌ها

1- بزرگان.
2- پیش از حکایت: «عبدالله بن حارث (یکی از صحابه پیامبر) گفته است که ندیدم هیچ احدی را که مزاح بیشتر از رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) کرده باشد ولیکن مزاح او همه حق بود. و همو گفته است که ندیدم هیچ احدی را که بیشتر از آن حضرت تبسّم کرده باشد. جَریر بن عبدالله گفته است بعد از آن که ایمان آوردم هرگز با آن حضرت ملاقات نکردم الّا که در روی من خندید. -به صحّت پیوسته که آن حضرت از همه‌ی خلایق متبسّم‌تر و خوشخوی‌تر بود، و بسط آن به همه‌ی مردمان رسیده بود.»
3- شوخی.
4- جانشین.
5- شنیده شده.
6- خورده.
7- پیش از حکایت: «و از جمله‌ی مطایبات آن حضرت است نسبت به حضرت امیر (علیه السلام) آن که او را ابوتراب کُنیت نهاد یعنی پدر خاک و سه قول در سبب این کُنیت به نظر رسیده است.» این «سه قول» عبارت است از سه حکایت بعدی.
8- به درستی روایت یا نقل شده.
9- پیش از حکایت آمده: «به صحّت رسیده که رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) در طفولیتِ امام حسن با وی مباسطت (خوش‌رویی، گشاده‌رویی، رفتار نرم و خوش) می‌فرمود و زبان از دهان به وی می‌نمود، و چون امام حسن سرخی زبان آن حضرت را می‌دید خندان و شاد می‌گردید.»
10- بسیار.
11- عف کردن: صدای حیوان درآوردن.
12- اعماق دریایی.
13- (تا) ابد، همیشه و جاودانه.
14- پس از حکایت: «مولانا جلال‌الدین رومی در این معنی فرموده‌ست: باز نگار می‌کشد چون شتران مهار من/ یار کشی ست کار او بارکشی ست کار من، اشتر مست او منم خارپَرست او منم/ گاه کشد مهار من گاه شود سوار من، اشتر من چون عف کند وز سر ذوق کف کند/ هر دو جهان تلف کند در کف شهسوار من.»
15- زخمی، مجروح: خسته و کوفته.
16- شتر ماده.
17- زشت.
18- رها کن، ول کن.
19- بی‌رونق، کم‌بها.
20- کار مهمّی.
21-لباس نو و آراسته، جامه‌ی (ابریشمی) مرغوب و گرانبها.
22- رمنده، گریزان.
23- همنشینی، همراهی.
24- طول بده.
25- سفیدی.
26- سیاهی.
27- حضرت محمّد.
28- مزاح، شوخی.
29- سوره واقعه (56)، آیه‌های 35 و 36: «ما ایشان را آفریده‌ایم، آفرینشی نو. و آنان را دوشیزگانی ساخته‌ایم.»
30- مادران. اشاره است به یکی از همسران پیامبر.
31- صبح، بامداد.
32- پشت، در پی.
33- تنومند، درشت.
34- بنا یا بارگاه گنبددار.
35- پوست دبّاغی شده، چرم.
36- شجاعان، دلیران.
37- دارای صورت زشت و ناخوشایند.
38- همسران پاک و پاکدامن.
39- زیباتر.
40- پارسا، پرهیزگار.
41- بارگاه و بنای گنبددار.
42- چشم درد.
43- دندان‌های عقل.
44- بسیار بلند قد.
45- از سر شوخی.
46- از یاران قدیمی پیامبر.
47- در جنگ بدر شرکت داشته است.
48- بزرگان.
49- رنگ چهره و پوست.
50- اجازه.
51- مبادا، به هوش باشید.
52- رها نکنید.
53- سودا کردن: تندی کردن، جرّ و بحث کردن.
54- خاطرت جمع باشد، خیالت راحت باشد.
55- شوخی، مزاح.
56- فریفته، گول خورده.
57- پارچه‌ای که دور سر می‌پیچند، عمامه.
58- آستانه، جلو.
59- بدون شک، حتماً.
60- گودال.
61- اراقه بول: ادرار کردن.
62- حسابی تنبیه کنیم.
63- کاری با او نداشته باشید.
64- میل بفرمایید، بخورید.