ندای وحی

رازداری

ادب و احترام زن به همسر خود،باعث می شه که نه تنها از طرح و بزرگ جلوه دادن کمبود های خانه خودداری کنه،بلکه در حد امکان،کاستی ها را نادیده گرفته،آن ها را کوچک بشماره.

هنگامی که اظهار ناراحتی،نتیجه ای جز رنجش شوهر ندارد،زن نباید کلامی در این رابطه با او بگوید،چون گفتن کلام دراین هنگام هیچ مشکلی را حل نمی کند وفقط باعث رنجش شوهر می شود

اقتضای ایثار و محبّت دراینجاس، که زن به ترتیبی که می داند آن ها را جبران کرده و زحمت مضاعف را بر همسر خود تحمیل نکند.
روزی فاطمه(س) به حضور پدرش رسید،در حالی که آثار ضعف و گرسنگی از چهره ی زهرا نمایان بود. رسول خدا وقتی این حالت را مشاهده کرد،دست هایش را به سوی آسمان بلند نموده و فرمود:

((خدایا گرسنگی فرزندم را به سیری تبدیل کن و وضع او را سامان ده))

پیامبر اکرم بدون این که زهرا(س) سخنی به او بگوید،از ضعف و گرسنگی او باخبر می شود که این خود،یکی دیگر از نمونه های پایبندی به اساس و اسرار خانواده است.

 سپاس مجاهدت ها

فاطمه در تمام مبارزات همسرش اعم از مبارزات سیاسی و جنگ های نظامی مایه ی امید و دلگرمی او بود؛وهمیشه پشت وپناهشان بود.

در غیاب شوهر،خانه و فرزندان او را به خوبی اداره می کرد؛با اشتیاق به انتظار بازگشت شوهر از جنگ می نشستن و تمام سعی و کوشش خود را در راه آسایش او به کار می برد،به طوری که وقتی علی برمی گشت و ساعاتی را در میان خانواده اش می گذراند،تمام خستگی های حاصل از جنگ های طاقت فرسا از تن او می رفت و با خیال آسوده خود را آماده ی نبرد های آینده می کرد.

آیا همسران امروزی اینگونه رفتار می کنن یا گاهی همسر که از راه و سرکار می رسد شروع به گله و..می کنن

وقتی علی(ع) از جبهه باز می گرشت،فاطمه(س) به استقبال او می رود و با روی گشاده و لبخند حاکی از رضایت و افتخار به او می نگرد،لباس و شمشیر خون آلود او را می شست و از حوادث میدان جنگ از او می پرسید.

درد های علی(ع)،درد های فاطمه(س) نیز هست،از این رو گفتار و کردار زهرا(س) در راستای خواست علی بود.

حمایت و پشتیبانی فاطمه(س) از همسرش به اندازه ای مهم و مؤثّر بود که علی (ع) مادامی که همسرش زنده بود،تن به بیعت نداد.

خلیفه ی اول و دوم چندین بار تقاضای ملاقات او را کرده بودند و فاطمه نپذیرفته بود؛اما تاریخ می نویسه؛ علی (ع) در واپسین روزهای حیات زهرا(س) نزد او آمد و تقاضای آن ها را برای ملاقات فاطمه(س) بازگو کرد و از او اجازه خواست.

زهرا(س) چنین گفت(خانه از آن شما و من نیز در اختیار شما هستم، آنچه خود صلاح می دانی عمل کن))

این را گفت و چادر بر سر کشید و صورت خود را به آن سوی اتاق متوجه ساخت.


ما به عنوان شیعیان ومحب حضرت علیّ بن ابی طالب(ع) باید از زندگی این بزرگواران الگو بگیریم و رفتارها و گفتارهای این دو عزیز خداوند،را سرمشق خود قرار دهیم.

 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: